#قهرمانِ_من_عمو_قاسم #من_یک_مادر_شاد_و_قوی_هستم #مرگ_بر_آ_م_ر_ی_ک_ا #قیام_برای_حذف_همه_ی_نماد_ها_ی_آمریکایی #آمریکا_دشمن_قسم_خورده_ی_ما_و_فرزندانمان_است #آیا_خون_سردارِ_دل_ها_برای_بیداری_کافی_نیست؟ @ketabkhanehkoodak

یاحق تا همین الان....بیشتر از صد ساعت است که «حاج قاسمِ» مهربانِ ملتمان؛ «عمو قاسمِ» قهرمانِ کودکانمان؛ «سردار سلیمانیِ» سپاه قدسمان و «علمدارِ» رهبرِ عزیزمان را از ما گرفته اند....چه کسی؟ دشمن! .... دشمن کیه؟ آمریکا!.... مرگ بر آمریکا! تا صد و چند ساعت قبل.... هر چه قدر مرگ بر آمریکا می گفتیم؛ هرچه قدر از کشتارهایش از سراسر دنیا می گفتیم؛ هر چه قدر از نامردی هایش در حق ملت ایران می گفتیم؛ هر چه قدر از حمایتش از تروریست های کل جهان می گفتیم؛ هرچه قدر از شلیک مستقیمش به هواپیمای مسافربریمان می گفتیم؛ هر چه قدر از اهانت مسئولینش به ما ایرانی ها می گفتیم؛ باز هنوز عده ای حرف داشتند در «مرگ بر آمریکا» ی ما! انگار که دشمنی، شاخ و دم دارد! انگار که وحشیگری، چیزی غیر از همه ی این جنایتهاست! ... اما از صد و چند ساعت قبل تا همین الان؛ دیگر «مرگ بر آمریکا» رنگ و بوی دیگری پیدا کرده... این بار، بابای ما، قهرمان ما، عموی مهربان بچه های ما، فرمانده ی شجاع لشکر ما را خودِ خودِ خودِ آمریکای پلید، از ما گرفته! تروریست نفرستاده؛ جنگ نیابتی راه نیانداخته؛ خودِ خودِ رییس جمهورِ پلیدش دستور داده و ..... تمام! تمام؟! مگر حالا دیگر تمام می شود این خشم و نفرتِ ما از قاتل قهرمانمان؟! مگر حالا دیگر تمام می شود #خونخواهی ما از پلیدترین و سنگدل ترین و خونخوارترین آدم!!!! های دنیا؟! از همین حالا.... نه؛ از صد ساعت قبل تا الان و تا روز سقوط دولتِ ضد بشریتِ آمریکا؛ ما ایستاده ایم.... #ایستاده_ایم و چشم انتظار لحظه ی موعودِ انتقام می مانیم.... پ . ن ۱ : می گویند این همه خشم، در صفحه ی کتابخانه ی کودک؟!؟!؟! می گوییم صفحه ی کتابخانه ی کودک است، اما مخاطبانش مادران و پدران هستند نه کودکان. می گوییم اتفاقا چون کتابخانه ی کودک است و چون دلش برای امنیت و صلح کودکان مظلوم این سرزمین می تپد، از «دفاع از صلح» حرف می زند. همه بدانند انتقام از خونِ به ناحق ریخته شده ی قهرمان ملی ما؛ #ضامن_صلح_پایدار آینده ی این سرزمین است. پ . ن ۲: منتقدین بدانند ما بیش از صد ساعت است عزاداریم! اما بچه هایمان مثل همیشه شادند و قوی! در سجده ی نمازهایمان داغ دل می گرییم و در حضور کودکانمان لبریز نشاط هستیم. سخت است که داغدار باشی و بخندی! اما وقتی داغت خدایی باشد مثل داغ حسین بن علی علیه السلام، لبخند و بازی هایت با کودکانت آسان می شود. در خلوت برای داغ سردارمان اشک میریزیم؛ اما با فرزندانمان بازی می کنیم و می خندیم و قصه ی قهرمانی های عمو قاسمِ مهربانشان را تعریف می کنیم! روزهای عجیب و غریبی داریم... پ . ن ۳: انتقام خون سردارِ دل ها، فقط نظامی نیست! اگر کمی، فقط کمی به دوروبرمان نگاه کنیم، حضور نمادها و ابزارهای آمریکایی را می بینیم...وسایل، اسباب بازی ها، انیمیشن ها، لباس ها...از همین جا شروع کنیم: نمادهای قاتلینِ قهرمان ملی ما، اینجا چه می کنند؟ در شهرهای ما! در خانه ها ی ما! در اتاق کودکانمان! #قهرمانِ_من_عمو_قاسم #من_یک_مادر_شاد_و_قوی_هستم #مرگ_بر_آ_م_ر_ی_ک_ا #قیام_برای_حذف_همه_ی_نماد_ها_ی_آمریکایی #آمریکا_دشمن_قسم_خورده_ی_ما_و_فرزندانمان_است #آیا_خون_سردارِ_دل_ها_برای_بیداری_کافی_نیست؟ @ketabkhanehkoodak