#حضرت_زینب_کبری «سال ششم هجرت بود که تو پا به عرصه‌ی وجود گذاشتی، ای نفر ششم پنج تن! بیش از هرکس، حسین از آمدنت خوشحال شد. دوید به سوی پدر و با خوشحالی فریاد کشید: «پدر جان! پدر جان! خدا یک خواهر به من داده است!» زهرای مرضیه گفت: «علی جان، اسم دخترمان را چه بگذاریم؟» حضرت مرتضی پاسخ داد: «نامگذاری فرزندانمان شایسته‌ی پدر شماست. من سبقت نمی‌گیرم از پیامبر در نامگذاری این دختر.» پیامبر، تو را چون جان شیرین، در آغوش فشرد، بر گوشه‌ی لب‌های خندانت بوسه زد و گفت: «نامگذاری این عزیز، کار خود خداست. من چشم انتظار اسم آسمانی او می‌مانم.» بلافاصله جبرئیل آمد و در حالی‌که اشک در چشم‌هایش حلقه زده بود، اسم زینب را برای تو از آسمان آورد. ای زینت پدر! پیامبر از جبرئیل سؤال کرد که دلیل این غصه و گریه چیست؟ جبرئیل عرضه داشت: «همه‌ی عمر در اندوه این دختر می‌گریم که در همه‌ی عمر جز مصیبت و اندوه نخواهد دید.» پیامبر گریست. زهرا و علی گریستند. دو برادرت حسن و حسین گریه کردند، و تو هم بغض کردی و لب برچیدی.» برشی از کتاب آفتاب در حجاب #ولادت_ حضرت_ زینب (س) مبارک باد