دیدگان منتظر را به فرازی از مناجات ابوحمزه ثمالی میسپارم... مِنْ غَيْرِ اسْتِحْقَاقٍ لاِسْتِمَاعِكَ مِنِّي ولی میدانم که استحقاق و شایستگی این که تو صدایم را بشنوی یا درخواستم را اجابت کنی، ندارم ولی با این حال دعای مرا می‌شنوی و آن را اجابت می‌کنی و این «من» هستم که پاسخ تو را نمی بینم و نمی‌شنوم خدای«من»، همان است که شنونده خوبی است و به سخن بندگانش گوش فرا میدهد خدای «من»، همان است که سخنان قلبی مرا هم می‌شنود و پاسخ می‌دهد خدای « #من» همان است که منتظر شنیدن صدای بندگان است هر چند که هیچ لیاقتی در بندگانش نباشد... خدای «من» آن هنگام که با وجود گناه و زشتی‌ و بی‌لیاقتی‌هایم، دعوتم کردی، و اجازه دعایم دادی فهمیدم می‌خواهی اجابتم کنی.. پروردگارا، این «من» نیستم که سعادت سخن گفتن با تو را دارم،استدعایی مرا به سویت میکشاند... و این « #تو» هستی که با بزرگواری مرا به سوی خود می‌خوانی و مرا می‌شنوی و با این‌حال همیشه طلبکار تو هستم و عمل کوچکم را که‌خودت توفیقش را داده‌ای بزرگ می‌بینم پروردگارا، « #توسل» سرمایه‌ای است که خودت به بندگانت عطا کرده ای تا آنان که با دهانی پر از گناه، اما شرمسار از سر فقر و عجز تو را می‌خوانند بی پناه نمانند... دوستت دارم ای خدای «من» پ.ن. التماس همیشگیم را بپذیر،و امر فرج #مولای_مهربانم را به لطف خود نزدیک گردان.... #آمین #دوستت_دارم ای خدای «من» @keyfonas