#کودکان‌مهدوی
"وَ أَنَّكَ مَسْئُولٌ عَمَّا وُلِّيتَهُ مِنْ حُسْنِ الْأَدَبِ وَ الدَّلَالَةِ عَلَى رَبِّهِ وَ الْمَعُونَةِ لَهُ عَلَى طَاعَتِهِ فِيكَ وَ فِي نَفْسِهِ؛ فَمُثَابٌ عَلَى ذَلِكَ وَ مُعَاقَبٌ."
و تو مسئول آن چیزی هستی که ولایت و سرپرستی‌اش به تو واگذار شده، همچون ادب‌کردن نیکو و راهنمايى فرزندت به سوی پروردگارش و یاری او در فرمان‌بردارى خداوند؛ پس بر این اساس، ثواب و عقاب می‌شوی.
"عَمَّا وُلِّيتَهُ"؛ زیرا تربیت بدون رابطۀ ولایی ممکن نیست. ولایت یعنی تبعیت و پی‌درپی بودن که لازمه‌اش عشق، یاری و سرپرستی است. پدر و مادری که رابطه و اتصال درونی با فرزندشان برقرار نکنند و بر اساس این رابطه، محبت و یاری‌شان را نشان ندهند، نمی‌توانند در تربیت فرزند خود موفق باشند. اول باید دل او را به دست آورند و بعد به رشد شخصیتش جهت دهند، یعنی تربیتش کنند. چگونه؟ به جای اینکه توقع داشته باشند او بزرگانه فکر کند و آن‌ها را بفهمد، آن‌ها کوچک شوند و دنیا را از چشم او ببینند تا نیازها و حرف‌هایش را بفهمند.
#بخش‌کودکان‌مهدوی
