eitaa logo
روشنا ( آوای بیداری ) 🇵🇸🏴
1.8هزار دنبال‌کننده
9.8هزار عکس
6.3هزار ویدیو
162 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✍امام جعفرصادق(عليه‌السلام) گاهي بنده در روز دارد که نماز شب بخواند، ولي بر او غلبه مي‌کند و به خواب مي‌رود خداوند همان را برايش ثبت مي‌کند و او را (تا صبح) ذِکر و و را براي او مي‌نويسد. 📚(وسائل، ج ١، ص ٣٨) 🏴 @khademngoo
کردن به نماز خوب است یا بد؟⁉️ 👈 : علمای روانشناسی می‌گویند: یک کار همین قدر که برای انسان عادت شد، دو خاصیّت در آن به وجود می‌آید. 1⃣ هرچه که بر عادت بودنش افزوده شود و تمرین انسان زیادتر گردد، کار، و ساده تر انجام می‌شود. 🔸 مثل یک ماشین نویس که به ماشین نویسی عادت می‌کند، هرچه بیشتر عادت می‌کند، کار، سریعتر و سهلتر برایش صورت می‌گیرد. 2⃣ هرچه بیشتر عادت می‌کند، از کاسته می‌شود، یعنی از این که این عمل او یک عمل ارادی و از روی توجّه باشد کاسته می‌شود و به یک عمل غیر ارادی نزدیکتر می‌گردد. خاصیّت عادت این است. 🔸 این که در اسلام به مسأله تا این اندازه توجّه شده، [که نیت کنی از ابتدا تا انتهای نماز برای رضای خدا و نزدیک شدن به تو باشد و احساس حضور در برابر پروردگار داشته باشی] برای جلوگیری از این است که عبادتها آن چنان عادت نشود که به واسطه عادت، به یک کار طبیعی و غیر ارادی و غیر فکری و غیر هدفی و کار بدون توجّه که هدف درک نشود و فقط به پیکر عمل توجه گردد تبدیل شود. 📚 طهارت روح؛ عبادت و نماز در آثار شهید مطهری ، خلاصه ای از صفحه ۸۸.
❓ سؤال: اگر در شک کنیم که چه نمازی می خوانیم مثلا ندانیم نماز می خوانیم یا ، تکلیف چیست؟پاسخ 👇👇 ✍ امام خامنه ای: اگر شك كند نمازى را كه خواندن آن است نماز ظهر است يا نماز عصر، چنانچه نماز ظهر را خوانده باشد، نمازى كه در دستش است مى شود و اگر نماز ظهر را نخوانده باشد يا در اينكه نماز ظهر را خوانده يا نه شك نمايد، چنانچه نماز عصر را به جا نياورده و در بين آنها باشد، بايد به نماز ظهر كند. [1] ✍ آیت الله مکارم: باید تا نماز ادامه داشته باشد و اگر طوری شود که نداند چه می کند نمازش باطل است. [2] ✍ آیت الله سیستانی: در اين فرض اگر نداريد كه ظهر را انجام داده ايد آن را بكنيد. [3] ✍ آیت الله شبیری زنجانی: نمازی که از نماز نیت آن را داشته اید، واقع می شود. [4] ✍ آیت الله وحید: اگر شک کند نمازی که می خواند ظهر است یا عصر چنانچه نماز ظهر نخوانده این را نماز ظهر قرار می دهد و ادامه می دهد و اگر قبلاً نماز ظهر را خوانده نمازش باطل است مگر اینکه این نماز را نماز عصر بداند ولی شک داشته باشد از اولِ نماز، نیتِ نماز عصر داشته یا نه که در این صورت نمازش صحیح است و باید آن را به ادامه دهد. [5] ✍ آیت الله فاضل: اگر کنید که چه نمازی می ، اگر نماز ظهر را اید، به نیت نماز ظهر ادامه دهید، اگر نماز ظهر را اید در صورتی که قبلا به نیت ظهر نماز را نخوانده باشید یا ندانید، به نیت نماز عصر بدهید. [6] در آن ➖➖➖➖➖➖ 🔷 پی نوشت: 👇 [1]. استفتاء اینترنتی پایگاه اطلاع رسانی آیت الله خامنه ای، شماره استفتاء: 9GnSWpAIhP0. [2]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله مکارم، کد رهگیری: 9507150087. [3]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله سیستانی، کد استفتاء: 540119. [4]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله شبیری زنجانی، شماره سوال: 34237. [5]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله وحید، شماره سوال: 24171. [6]. استفتاء اينترنتی پايگاه اطلاع رسانی حضرت آيت الله فاضل لنکرانی، کد رهگیری: 9502141
❤️ میانبر رسیدن به خدا است، کار خاصی لازم نیست بکنیم... کافی است کارهای روزمره‌مان را بخاطر انجام دهیم .... اگر تو در این کار زرنگ باشی شک نکن بعدی تویی....❤️ |`• ╔═.🍃.═══════╗ 🌼@khademngoo🌼 ╚═══════.🍃.═╝
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🏝راهکار استاد فرحزاد برای درمان وسواس در وضو، غسل ، نماز...🏝 💠 خادم ╭─┅🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃┅─╮ @khademngoo ╰─┅🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃┅─╯
✍ مقارنات نماز ♻️ در محراب نماز اينك، آمادۀ ورود به متن نمازيم. غير از حركات ظاهرى نماز، كه هر كدام فلسفه و رازى دارد، و غير از ذكرها و تسبيح‌هاى آن، كه هر كدام مفاهيم بلندى را در بر گرفته است، روح نماز، همان «توجّه» است. نمازگزار با اخلاص و آگاهِ‌ به رمز و راز عبوديت، بايد همواره و در تمام لحظات و فقرات نماز، بداند كه چه مى‌كند، در چه مقامى ايستاده است، با كه سخن مى‌گويد، طرف خطابش كيست و حرف و خواسته‌اش چيست. اين «حضور قلب»، عنصر اصلى سازندگى نماز و «ياد خدا» است كه فلسفۀ بلند و عميق نماز است. آشنايى به مفاهيم جملات قرائت و ذكرها، و توجّه به معناى اعمال و حركات در نماز، زمينه ساز پيدايش خشوع قلبى و خضوع جسمى و توجّه باطنى به معبود يكتاست. با اين تذكّر، وارد نماز مى‌شويم: 1⃣ سرفصل اين عبادت و نخستين امر واجب در نماز، «نيّت» است. و ... نيّت، تعيين كنندۀ ارزش هر عمل است. اگر عبادتى، از جهت نيّت، خلل يابد و نمازگزار، دچار ريب و ريا گردد، كاراش بى نتيجه و عبادتش فاسد و رنجش بى اجر خواهد بود. بنا به اهميّت نيّت و خلوص و جايگاه رفيع آن در هر عبادت و عمل، به ويژه در نماز، به بحثى نسبتاً مبسوط‍‌ دربارۀ آن مى‌پردازيم. نيّت چيست‌؟ انگيزۀ آگاهانه نسبت به هر عمل «نيّت» آن است و در عبادت، اين انگيزه بايد خدايى باشد و نماز به خاطر رضاى الهى و در جهت تأمين خواستۀ او و اجراى فرمانش و به قصد نزديك‌تر شدن به خدا (قصد قربت) انجام گيرد. اگر در عبادت و نماز، چنين نيّت خالصى وجود داشت، عامل قرب مى‌شود وگرنه جز دورى از خدا بازدهى ندارد. نيّت، آگاهى و توجّه به عمل و هدف آن است. هدف نماز كه «ياد خدا»ست بايد همواره در دل و ذهن نمازگزار، زنده باشد و انگيزه‌هاى مادّى و غير خدايى از جمله جلب رضايتِ‌ مردم، ريا، خودنمايى و شهرت در دل و فكر، راه پيدا نكند. در جادّه‌ها، راه پر خطر را علايم بيشترى مى‌گذارند. راه بندگى خدا هم، پر از انواع خطرهايى است كه عمل و فكر و نيّت را تباه و منحرف مى‌سازد. و از اينجاست كه در متون دينى و رهنمودهاى پيشوايان اسلام، تعابيرِ «فىِ‌ اللّه» ، «لِلّه» ، «فى‌سبيل اللّه» و ... فراوان به كار رفته است. در آيات قرآن، هفتاد بار كلمۀ «فى سبيل اللّه» (در راه خدا) دربارۀ كارهايى همچون نماز، زكات، جهاد، هجر، شهادت، انفاق، به كار رفته است رنگِ‌ «الهى» به هر كارى بخورد، آن را ارزشمند و جاودان مى‌سازد. ١ در سايۀ نيّت خالص، كار كم، زياد مى‌شود. عمل كوچك، عظمت مى‌يابد، انفاقى اندك، پاداشى عظيم مى‌يابد، كار دنيايى و مادّى، به عملى اخروى و معنوى تبديل مى‌شود. اگر كسى عمرى در عبادت و روزه و جهاد و انفاق بگذراند، ولى نه بخاطر خدا، همه‌اش تباه است، و اگر دِرهمى انفاق، مرتبه‌اى جهاد، گامى كوچك، سجده‌اى كوتاه، براى خدا باشد، نزد خدا محفوظ‍‌ است و از پاداش خدايى برخوردار. امام صادق عليه السلام فرموده است: «مَنْ‌ ارادَ اللّهَ‌ بِالْقَليِلِ‌ مِنْ‌ عَمَلِهِ‌، اظْهَرَهُ‌ اللّهُ‌ اكْثَرَ مِمّا ارادَ، وَ مَنْ‌ ارادَ النّاسَ‌ بِالْكَثيرِ مِنْ‌ عَمَلِهِ‌ ابَى اللّهُ‌ الاً انْ‌ يُقَلَّلَهُ‌ فِى عَيْنِ‌ مَنْ‌ سَمِعَهُ‌» هر كه در كار اندك خود، هدف خدايى داشته باشد، بيش از آنكه خودش بخواهد، خداوند كار او را بيشتر جلوه مى‌دهد و هر كه از كار زياد، جلب نظر مردم را بخواهد خداوند، كارهايش را در ديد شنونده، اندك جلوه مى‌دهد. دل‌ها به دست خداست و محبّت مردم نيز با ارادۀ پروردگار است. اگر انسان، محبوبيّت و مودّت ديگران را هم بخواهد، بايد از خداوند كه «مقلّب القلوب» است بطلبد. بسيارى اوقات رعايت مصالح شخصى يا جلب منافع يا جلب توجّه ديگران يا انگيزه‌هاى دنيايى، خط‍‌ دهندۀ اعمالِ‌ ماست. اگر بتوانيم نيّت خود را خالص كنيم، رستگاريم و همين عمل براى ما مى‌ماند. على عليه السلام فرموده است: «اَخْلِصْ‌ لِلّهِ‌ عَمَلَكَ‌ وَ عِلْمَكَ‌ و بُغْضَكَ‌ وَ اخْذَكَ‌ وَ تَرْكَكَ‌ وَ كَلامَكَ‌ وَ صُمْتَكَ‌» ١ عمل و علم و دشمنى و گرفتن و نگرفتن و سخن و سكوت خويش را تنها «براى خدا» خالص گردان. در عبادت و نماز، بايد قصد قربت كرد. حتّى اگر گوشه‌اى از آن براى غير خدا باشد عمل باطل است و نزد خداوند، نامقبول. حتى اگر نماز را براى خدا بخوانيم ولى انتخاب مكان و زمان و نحوۀ خواندن و ... براى غير خدا باشد، باطل است. در عبادت خدا نبايد ديگرى را شريك ساخت. قرآن مى‌فرمايد: «وَلَا يُشْرِكْ‌ بِعِبَادَةِ‌ رَبِّهِ‌ أَحَدَا» ٢ احدى را شريك عبادت خدا قرار ندهيد. حتى اگر رزمنده‌اى در جبهه، براى غنايم، يا خودنمايى و اظهار شهامت و ... بجنگد، ارزش ندارد. ٣ ورود شرك و ريا به عمل انسان، طبق حديث، از راز نماز، صفحه 55