چریک است! نه از نوع نظامی! بلکه از نوع اجتماعی! جهادگر است اما همه‌فن‌حریف نه! به هر حوزه‌ای سرک نکشیده است، قرارش این نبود که همه جا باشد و همه‌چیز‌دان... راهش را که انتخاب کرد، در همان مسیر، محکم مانده‌است. مطالعه دارد و از هر فرصتی برای کسب علم استفاده می‌کند اما زیاد در بند مدرک نیست... معلم هست و نیست! پزشک هست و نیست! هنرمند هست و نیست! ورزشکار هست و نیست! او یک مادر است... مادر که می‌گویم منظورم یکی دو بچه نیست به قول خودش، فرمانده‌ی لشکر ۵ نفره‌ی زیر ۱۰ سال آقاست... دوقلو‌ها را که پیدا کرد، در دنیا را به روی خودش نبست؛ راحت گرفت زندگی را با هر تب بچه‌ها، خود را نباخت پزشک بچه‌هایش شد؛ معلم‌شان هم؛ برایشان هنرنمایی می‌کند حالا نه در حد اعلا اما رفع نیاز‌شان را می‌کند؛ با بچه‌هایش ورزش دسته جمعی انجام می‌دهند؛ هنوز کوچک اند اما برای بزرگتر شدنشان هم برنامه دارد... هر جا هم مجبور می‌شود، از دیگران کمک می‌گیرد؛ به مدرسه و نظام اموزشی نقد دارد، اما جبهه نمی‌گیرد دعوا راه نمی‌اندازد و برای اصلاح قدم بر می‌دارد... تمام بار تربیت را نمی‌خواهد یک تنه به دوش بکشد، تا زیر فشارش، کمرش خم شود و به یکی دو بچه بسنده کند... چریک که می‌گویم، یعنی میدان جنگ را شناخته و عملیات پارتیزانی انجام می دهد... شاید متخصص امور خانواده و تربیت فرزند نباشد، اما آتش به اختیار عمل می‌کند‌... حالا ابزار استراتژیک این جنگ نرم، نیروی انسانی ست... دغدغه‌ی امام جامعه، جمعیت است و نیروی جوانی که اگر با همین دست فرمان پیش برویم، ۴۰سال دیگر، می‌شود بحران... این را می‌داند که می‌ارزد، سبک زندگی‌اش را عوض کند تا بتواند بیشتر بچه بیاورد... حالا شاید رفاه نسبی‌اش دچار تغییر شود اما نگاهش به زندگی، کوتاه مدت نیست... پیش تر از نوک بینی را می‌بیند... غم نان و پوشک و اجاره خانه را نمیخورد بود، شکر خدا می‌کند، نبود هم قناعت؛ به وعده‌ی الهی و رزاقیتش ایمان دارد بی‌گدار به آب نمی‌زند اما شانیت الکی هم برای خودش دست و پا نکرده تا از پس زندگی بر نیاید... می‌گوید: " «یا لیتنا کنا معک»ِ امروز یعنی یاری کردن امام زمان؛ یعنی فرزندآوری و تربیت لشکر امام زمان. شاید عاشورای۶۱ را درک نکرده باشم، اما می‌خواهم جوری زندگی‌ام را بچینم که اگر آن روز هم بودم، می‌توانستم از دلبستگی‌هایم بگذرم و راهی کربلا شوم فردای محشر سرم بلند است که دروغ نگفتم." خاص نیست اما قهرمان است قهرمانِ زندگیِ خودش در حد بضاعت خودش همین، جامعه ای را بس است... 🖊عطیه شریف #مشق_زندگی #جمعیت #بانوان_فعال_جبهه_فرهنگی_انقلاب @rabteasheghi⏪

#مشق_زندگی #بانوان_فعال_جبهه_فرهنگی_انقلاب @rabteasheghi⏪

چریک است! نه از نوع نظامی! بلکه از نوع اجتماعی! جهادگر است اما همه‌فن‌حریف نه! به هر حوزه‌ای سرک نکشیده است، قرارش این نبود که همه جا باشد و همه‌چیز‌دان... راهش را که انتخاب کرد، در همان مسیر، محکم مانده‌است. مطالعه دارد و از هر فرصتی برای کسب علم استفاده می‌کند اما زیاد در بند مدرک نیست... معلم هست و نیست! پزشک هست و نیست! هنرمند هست و نیست! ورزشکار هست و نیست! او یک مادر است... مادر که می‌گویم منظورم یکی دو بچه نیست به قول خودش، فرمانده‌ی لشکر ۵ نفره‌ی زیر ۱۰ سال آقاست... دوقلو‌ها را که پیدا کرد، در دنیا را به روی خودش نبست؛ راحت گرفت زندگی را با هر تب بچه‌ها، خود را نباخت پزشک بچه‌هایش شد؛ معلم‌شان هم؛ برایشان هنرنمایی می‌کند حالا نه در حد اعلا اما رفع نیاز‌شان را می‌کند؛ با بچه‌هایش ورزش دسته جمعی انجام می‌دهند؛ هنوز کوچک اند اما برای بزرگتر شدنشان هم برنامه دارد... هر جا هم مجبور می‌شود، از دیگران کمک می‌گیرد؛ به مدرسه و نظام اموزشی نقد دارد، اما جبهه نمی‌گیرد دعوا راه نمی‌اندازد و برای اصلاح قدم بر می‌دارد... تمام بار تربیت را نمی‌خواهد یک تنه به دوش بکشد، تا زیر فشارش، کمرش خم شود و به یکی دو بچه بسنده کند... چریک که می‌گویم، یعنی میدان جنگ را شناخته و عملیات پارتیزانی انجام می دهد... شاید متخصص امور خانواده و تربیت فرزند نباشد، اما آتش به اختیار عمل می‌کند‌... حالا ابزار استراتژیک این جنگ نرم، نیروی انسانی ست... دغدغه‌ی امام جامعه، جمعیت است و نیروی جوانی که اگر با همین دست فرمان پیش برویم، ۴۰سال دیگر، می‌شود بحران... این را می‌داند که می‌ارزد، سبک زندگی‌اش را عوض کند تا بتواند بیشتر بچه بیاورد... حالا شاید رفاه نسبی‌اش دچار تغییر شود اما نگاهش به زندگی، کوتاه مدت نیست... پیش تر از نوک بینی را می‌بیند... غم نان و پوشک و اجاره خانه را نمیخورد بود، شکر خدا می‌کند، نبود هم قناعت؛ به وعده‌ی الهی و رزاقیتش ایمان دارد بی‌گدار به آب نمی‌زند اما شانیت الکی هم برای خودش دست و پا نکرده تا از پس زندگی بر نیاید... می‌گوید: " «یا لیتنا کنا معک»ِ امروز یعنی یاری کردن امام زمان؛ یعنی فرزندآوری و تربیت لشکر امام زمان. شاید عاشورای۶۱ را درک نکرده باشم، اما می‌خواهم جوری زندگی‌ام را بچینم که اگر آن روز هم بودم، می‌توانستم از دلبستگی‌هایم بگذرم و راهی کربلا شوم فردای محشر سرم بلند است که دروغ نگفتم." خاص نیست اما قهرمان است قهرمانِ زندگیِ خودش در حد بضاعت خودش همین، جامعه ای را بس است... 🖊عطیه شریف #مشق_زندگی #جمعیت #بانوان_فعال_جبهه_فرهنگی_انقلاب @rabteasheghi⏪

📺 ثریا را پخش می‌کرد. هیچ وقت فرصت دیدنش را نداشتم... آن هم آن موقع شب. اما این‌بار توجهم برای لحظه ای جلب شد! وقتی داشت سوریه‌ی جنگ‌زده را نشان می‌داد؛ فقط پنج سال است که از توحش داعش رها شده اند اما شهرها سرحال و پر رونق بودند! 🚨 شهری(۱) که ۴سال در محاصره‌ی داعش بود، با دست خالی جنگید، مردان و پسرانش را به خاک و خون کشیدند و زنان و دخترانش در حسرت استشمام بوی پیاز با چشمانی اشک‌بار، نان خشک مرحمتی هلی‌کوپترهای صلیب سرخی‌ را سق زدند، اما نشکستند... ۴سال با هیچ، جلوی تجهیزات پیشرفته‌ی داعش مقاومت کردند. هرچند سخت؛ اما بالاخره مزه‌ی آزادی را چشیدند. 🎞 مستند "سوریه سرزمین شگفتی‌ها"، به دنبال نمایش فرصت‌های اقتصادی به وجود آمده در سوریه‌ی جنگ زده بود اما فقط این موضوع در ذهن من تداعی می‌شد که هنوز یک سال از ورود کرونا به زندگی‌های ما نگذشته، کم آورده‌ایم! جا زده‌ایم! 💉 منفعلانه چشم به راه آزمایشگاه‌های پژوهشی و تحقیقات علمی دوخته‌ایم بلکه واکسنی تولید کنند... بلکه از شر ویروس رهایمان کنند. ⚠️ برنامه‌های زندگی‌مان را معطل رفتن کرونا گذاشته‌ایم... رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای بعضی‌هامان شده بهانه برای تعطیلی. دست کشیدن از کار فرهنگی، تربیتی، علمی... سختی‌های آموزش مجازی، مشکلات اقتصادی و غیره را بهانه کرده‌ایم برای توقف. قرار بود سختی‌ها وسیله‌ی رشدمان باشد اما حالا انگار غل و زنجیر عمل‌مان شده است... 🚩 و باز هم گریزم به صحرای کربلاست! کربلای جمعیت بحرانی‌مان! بحرانِ پهن شدنِ قاعده‌ی هرم جمعیتی کشور! بحرانی که فقط به دست ما، #مادران این سرزمین حل می‌شود و لاغیر... شکر خدا در محاصره‌ی داعش و زیر ترحم تیرهای بشر دوستانه نیستیم. ✊ پس نشکنیم و به امید تغییر شرایط دست روی دست نگذاریم. تغییر هرچه هست، در همت و عمل ماست... (۱) نبل و الزهرا از توابع حلب 🖊 عطیه شریف #مشق_زندگی #جمعیت #بانوان_فعال_جبهه_فرهنگی_انقلاب @rabteasheghi⏪