استعمارهای خارجی قضاوت‌شان این بود که تا وقتی عقیده به مهدویّت در بین این مردم رايج است، ما نمی‌توانیم این‌ها را درست در اختیار بگیریم. مهدویّت چقدر مهم است. خب حالا چرا؟ چند خصوصیّت در این عقیده مهدویّت هست که این خصوصیّات برای هر ملّتی در حکم خون در کالبد است، در حکم روح در جسم است. یکی، امید افرادی که چشم به آینده دوختند، آینده را در نظر آن‌ها تیره و تار جلوه بدهند، برای چی؟ برای این‌که این مجموعه‌ی انسانی که با امید دارد کار می‌کنند، این جوشش را از او بگیرند، امید را از او بگیرند، او را تبدیل بکنند به یک موجود مرده یا شبیه مرده تا بتوانند هر کاری که دل‌شان بخواهد انجام دهند با یک ملّت زنده که نمی‌توانند هر کار که دل‌شان می‌خواهد انجام بدهند. اما یک موجود سرحال زنده‌ی باهوش متحرّک فعّال را که نمی‌توانند با او هر کار بکنند. با ملت ایران، ملت مسلمان انقلابی، مردمی که در سایه‌ی جمهوری اسلامی دارند زندگی می‌کنند که نمی‌توانند هر کاری انجام دهند. ملّت بیدار، زنده، متوجه، قدر خودش را می‌داند، قدرت خودش را می‌داند، عزّت خودش را می‌داند، با دنیا آن جوری که شایسته‌ی خود اوست رفتار می‌کند، نتیجه را هم دارید می‌بینید. ۱۳۷۶/۹/۲۵ #‌انتظار_امید #امید_‌خون_در‌_کالبد_جان #امام_خامنه‌ای ‌••※[🔹∷∷※∷∷🔹]※•• @khamenei_voice @t_manzome_f_r