✅ #روزبرگ_شیعه بسم الله الرحمن الرحیم السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#طلایه‌دار_جهاد_و_شهادت در انقلاب اسلامی» روز شنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢٠ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت حضرت #آیت‌الله_سعیدی (ره)، نخستین مجتهد شهید در نهضت امام خمینی (ره) و از طلایه‌داران جهاد و مبارزه در جریان انقلاب اسلامی ایران است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم عامل و مجاهد خستگی‌ناپذیر آغاز می‌نمائیم؛ آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی در سال ۱۳۰۸ شمسی در مشهد به دنیا آمد و پس از طی دوران کودکی، فراگیری ادبیات عرب و مقدمات علوم اسلامی را نزد پدر آغاز نمود؛ او پس از چندین سال تحصیل در مشهد، عازم حوزه علمیه قم شد و محضر اساتید بزرگی همچون آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و امام خمینی (ره) را درک نمود و سرانجام با زحمات طاقت فرسا و تلاش خستگی ناپذیر به درجه اجتهاد نائل گردید؛ ایمان عمیق به خدا و عشق به اهل‌بیت، ولایت‌مداری، اخلاص، شجاعت و شهامت، تکلیف‌گرایی، نظم در امور، صبر و مقاومت، تواضع و فروتنی، و همچنین گشاده‌رویی و خوش‌خلقی، شوخ‌طبعی، نوگرایی و دوری از تعصب، توجه به جوانان و بانوان، جدیت و خستگی‌ناپذیری از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان به شمار می‌آمد؛ ساده زیستی و غم خواری و همراهی با محرومان نیز از دیگر خصائص این عالم عامل بود؛ چنانچه فرزند گرامی ایشان نقل کرده که در یکی از روزهای سرد زمستانی، وقتی پدرم از مسجد به خانه برگشتند، عبا روی دوششان نبود! از ایشان پرسیدیم پس عبایتان چه شده؟ پدر فرمودند: سر راه مرد فقیری را دیدم که از سرما می‌لرزد؛ عبای گرمم را روی دوش او انداختم...» ایشان علاوه بر تحصیل و تدریس علوم دینی به انجام سفرهای تبلیغی و انجام امور فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نیز همت ویژه داشت و در طی یکی از همین سفرها به شهر آبادان، در پی سخنرانی افشاگرانه‌ای بر علیه رژیم شاهنشاهی، برای اولین بار دستگیر و راهی زندانی شد؛ آیت‌الله سعیدی از اولین مطرح‌کنندگان مرجعیت امام خمینی (ره) و از اولین کسانی بود که به نهضت ایشان پیوست و در جریان مخالفت حضرت امام با «لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی» و «انقلاب سفید» و لایحه مصونیت قضایی مستشاران نظامی آمریکا (کاپیتولاسیون) از مهمترین حامیان رهبر کبیر انقلاب بود؛ ایشان به راستی یار صدیق امام (ره) بود و در راه حق و اعتلای اسلام از هیچ خطری واهمه نداشت؛ چنانچه بارها به دلیل پشتیبانی از نهضت امام و سخنرانی علیه رژیم شاهنشاهی و همچنین رژیم اشغالگر قدس توسط ساواک دستگیر و زندانی شده بود، اما باز هم به صراحت می‌گفت: «مرا بگیرید و به بند و حبس کشید، تا از من سلب مسؤولیت شود، چرا که اگر آزاد باشم، فریاد می‌زنم، حقایق را می‌گویم و افشاگری می‌کنم؛ من این لباس را پوشیده‌ام... که پاسدار اسلام و وفادار به رهبرم امام خمینی باشم....»؛ «به خدا سوگند، اگر مرا بکشید و خونم را بر زمین بریزید، در هر قطره‌ی خونم، نام مقدس خمینی را خواهید یافت»؛ آیت‌الله سعیدی در زمانی که مسئله سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها در ایران، کیان ملت و دولت را تهدید می‌کرد، بار دیگر به خروش آمد و در نامه‌ای خطاب به علماء و بزرگان، آنان را به صادر کردن فتوا علیه این قرارداد ننگین دعوت نمود و با این عمل خود بر پیکره فاسد دژخیمان پهلوی لرزه انداخت و همین امر موجب دستگیری چندباره ایشان و انتقال به زندان قزل قلعه شد و سرانجام در ٢٠ خرداد سال ۱۳۴۹ شمسی پس از ده روز شکنجه بی‌رحمانه، در حالی که عمامه سیاه این مجاهد نستوه را به دور گردنشان پیچیده بود، ققنوس‌وار خود را فدای اسلام و انقلاب، و آزادی مردم مظلوم ایران نمود؛ وقتی خبر شهادت این مجاهد نستوه در نجف به امام راحل رسید، ایشان بسیار متأثر شدند و در اعلامیه‌ای نوشتند: «من قتل فجیع این سید بزرگوار و فداکار را که برای حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام، جان خود را از دست داد به ملت اسلام، عموماً و به خصوص به ملت ایران تعزیت می‌دهم»؛ همچنین امام بعد از پیروزی انقلاب، به همسر ایشان فرمودند: «من در آن سال‌ها کسی را مثل آقای سعیدی نداشتم که آن طور مخلصانه در راه دین تلاش کند... ایشان وظیفه‌اش را انجام داد» ✍️ در پایان سخن امروز، سالروز شهادت این عالم وارسته و مجاهد خستگی‌ناپذیر را گرامی داشته و به تمامی پیروان راه حق و حقیقت و همچنین خاندان و فرزندان ایشان، به خصوص حضرت آیت‌الله سید محمد سعیدی (دامت‌برکاته) نماینده معزز ولی‌فقیه و تولیت معظم حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) که خودشان نیز همچون پدر بزرگوارشان از حامیان راستین انقلاب و از فدائیان ولایت امر و امام امت هستند، تسلیت عرض می‌نمائیم. 📚برگرفته از: «دانشنامه اسلامی»؛ کتاب «عروج از زندان» زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله سعیدی (ره)؛ و جلد دوم مجموعه‌ی گلشن ابرار»

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حی_علی_العزا»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٧ ✍️ مناسبت روز: امشب اولین شب ماه #محرم، ماه حزن و اندوه آل‌محمد (ص) است، که همه‌ی اولیاء و انبیاء و ملائکه و شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در سراسر عالم محزونند؛ و طبق روایات از امشب دیگر لبخندی بر لب ائمه اطهار (ع) دیده نمی‌شد و حزن و اندوه، آن ذوات مقدس را فرا می‌گرفت و اهل آسمان نیز از امشب محزون و عزادارند؛ چنانچه در روایت آمده که شخصی از امام صادق (ع) سوال کرد که وقتی فردی از دنیا می‌رود، بازماندگان بعد از مرگ او، برایش مجلس #عزا برپا می‌کنند، ولی شما و شیعیانتان شب اول ماه محرم که می‌رسد، مجالس عزا برای سید الشهداء (ع) برپا می‌کنید؛ در حالی که حضرت را در دهم محرم به شهادت رسانده‌اند؟ امام صادق (ع) در جواب او فرمودند: «وقتی هلال ماه محرم می‌رسد، ملائکه، پیراهن پاره پاره و غرق به خون سید الشهداء (ع) را در آسمان منتشر (آویزان) و ظاهر می‌کنند، پس ما و شیعیانمان آن را با چشم دل می‌بینیم و اشکمان جاری می‌شود» (الخصائص الزینبیه، خصیصه ١٩؛ ثمرات الأعواد، ص ۳۶) در روایتی دیگر نیز، امام رضا (ع) فرمودند: «زمانی که #ماه_محرم می‌رسید، پدرم (موسی بن جعفر) را کسی­ خندان نمی‌دید و پیوسته محزون بودند تا اینکه ده روز سپری می‌شد و زمانی که روز عاشورا می‌رسید، آن روز، روز مصیبت و گریه ایشان بود و می‌فرمودند: این همان روزی است که جدم حسین (ع) در آن کشته شده است» (امالی صدوق، مجلس ٢٩) همچنین مورخین آورده‌اند که امام رضا (ع) در #دهۀ_اول_محرم، همه ساله، مجلس عزا برپا می‌کردند و در مجلس، خودشان شخصاً شرکت نموده و می‌فرمودند برای زن‌ها پرده‌ای آویزان کنند تا مخّدرات پشت پرده بنشینند... و به مداحان و شعراء می‌گفتند: برای جدّم حسین (ع) بخوانید و همه گریه می‌کردند؛ و نیز می‌فرمودند: «همانا روز شهادت #حسین (ع)، پلک چشم ما را مجروح کرد، و اشک‌های ما را روان ساخت، و عزیز ما را در زمین کربلا زمین‌گیر کرد، و محنت و بلا را برای ما تا روز قیامت به ارث گذارد، پس باید بر مثل حسین (ع) ‌گریه کنندگان بگریند، زیرا گریه بر ایشان، گناهان بزرگ را از بین می‌برد» (همان) در روایت دیگری نیز شیخ صدوق (ره) در امالی نقل می‌کند که: در روز اول ماه محرم «ریّان بن شبیب» خدمت امام رضا (ع) رسید؛ حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب! «إن کنت باکیاً لشیء فابک للحسین بن علی بن ابیطالب علیه السلام... »: «اگرخواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی (ع) گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند، همانطوری که گوسفندان را ذبح می‌کنند؛ و با آن حضرت، هجده نفر از اهل‌بیت ایشان نیز کشته شدند که روی­ زمین شبیه و نظیری نداشتند؛ پس زمین و آسمان‌های هفتگانه در شهادت آن حضرت گریستند و چهار هزار ملک در روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمدند و دیدند که حضرت شهید شده‌اند، به همین خاطر، پریشان و غبارآلود در کنار قبر مطهر آن حضرت آماده هستند، تا حضرت قائم (عج) ظهور کنند و آنها از یاران ایشان باشند و شعارشان «#یالثارات_الحسین» است...؛ ای پسر شبیب! اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی، برای حزن ما محزون باش و در شادی ما شادباش، و بر تو باد به ولایت و دوستی ما، و بدان که اگر کسی چیزی را (در دنیا) دوست داشته باشد، خداوند متعال او را (در آخرت) با همان محشور می‌نماید...» (بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۰۲؛ امالی صدوق، مجلس ٢٩؛ و عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۳۳) ✍️ لذا شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همه ساله، مجالس عزاداری خود را از شب اول محرم آغاز کرده و از این فرصت ویژه برای عزاداری و تبیین احکام دین و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و اهداف عالی قیام حضرت سید الشهداء (ع) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت بهره‌برداری لازم می‌نمایند. 👈 و سخن امروز را با دو بیت شعر از ژولیده نیشابوری به پایان می‌بریم: عالم همه مست‌از گل‌رخسار حسین‌است ذرات جهان در عجب از کار حسین است دانی که‌چرا خانه حق گشته سیه ‌پوش؟ زیرا که خدای تو عزادار حسین است... أَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَومَ الْوُرُودِ ┄┅═✾•▪️•✾═┅┄┈