ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۵) ادامه سخن در مورد صلوات بر محمد و آل محمد(ص) عَنِ الصّادِقِ عليه السلام قالَ: رَسولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله: صَلاتُكُمْ عَلَىَّ اِجابَةٌ لِدُعائِكُمْ، وَ زَكاةٌ لِاَعْمالِكُمْ: امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود:صلوات شما بر من، اجابت دعاى شما و زكات اعمالتان مى باشد. قالَ رَسولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله: الْبَخيلُ حَقّاً مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلَّ عَلَىَّ: پيامبر صلى اللّه عليه فرمود:بخيل كسى است كه نامم را بشنود و بر من صلوات نفرستد. قالَ رَسولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله: لاتَضْرِبُوا اَطْفالَكُمْ عَلى بُكائِهِمْ فَاِنَّ بُكاءَهُمْ اَرْبَعَةَ اَشْهُر شَهادَةُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَ اَرْبَعَةَ اَشْهُر الصَّلاةُ عَلَى النَّبِىَّ وَ آلِهِ،وَاَرْبَعَةَ اَشْهُر الدُّعاءُ لِوالِدَيْهِ: رسول خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود:فرزندان خود را بخاطر گريه كردنشان كتك نزنيد، زيرا گريه آنان به مدت چهار ماه شهادت بواحدنيت خداست، و چهار ماه صلوات بر پيامبر و آل اوست، و چهار ماه دعاى بر پدر و مادر. در توجيه و توضيح روايت بالا گفته شده: سرّ اين مسئله اين است، كه كودك در چهار ماه اول جز خدائى كه وى را بر معرفت و توحيد سرشته چيزى نمى شناسد، بنابراين گريه او توسل و التجاء به حضرت حق است، و اين حقيقت شهادت به توحيد است. در چهار ماه دوم به مادرنظر دارد نه بعنوان اين كه مادر است، بلكه بعنوان اين كه وسيله اى براى غذا و ارتزاق اوست، به همين خاطر از غير مادر هم شير و غذا قبول مى كند، روى اين حساب در اين چهار ماه دوم بعد از خدا نظرى جز به وسيله بين خود و خدا ندارد، و اين غير معناى رسالت چيز ديگر نيست، پس گريه او در اين مدت شهادت به رسالت است، در چهار ماه سوم بطور كامل پدر و مادر را مى شناسد و مى داند كه در مسئله رزق محتاج به آن دو نفر است، لذا گريه اش در حقيت دعا براى سلامتى و بقاء پدر و مادر است.

ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۷) سخن پایانی در مورد صلوات بر محمد و آل محمد(ص) رسول خدا فرمود: هر كس يك بار بر من صلوات فرستد، خداوند ده بار به او صلوات مى فرستد، و هر كس ده بار بر من درود فرستد، خداوند صد بار بر او درود فرستد، و هر كس صد بار صلوات فرستد خداوند هرگز او را مبتلا به عذاب نكند. هر كس يك بار بر من صلوات بفرستد، خدا درى از عافيت به روى او باز كند. هر كس يك بار بر من درود بفرستد، ذره اى از گناهش باقى نماند. اولى تر از ديگران بر من در قيامت كسى است كه صلوات بيشترى بر من فرستاده. يا على هر كس هر روز يا هر شب بر من صلوات بفرستد، شفاعتم بر او واجب مى شود، گرچه داراى كبائر باشد. وَ قالَ النَّبِىُّ صلّى اللّه عليه و آله:مَنْ صَلّى عَلَىَّ مَرَّةً خَلَقَ اللّهُ تعالى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى رَأْسِهِ نُوراً، وَ عَلى يَمينِهِ نُوراً،وَ عَلى شِمالِهِ نُوراً، وَ عَلى فَوْقِهِ نُوراً، وَ عَلى تَحْتِهِ نُوراً،وَ فِى جَميعِ اَعْضائِهِ نُوراً: پيامبر صلى اللّه عليه و اله فرمود: هر كس يك بار بر من صلوات بفرستد، در قيامت بر سر و بر راست و چپ و زير و بالا و در جميع اعضايش نور قرار دهد. وَ قالَ صلّى اللّه عليه و آله:الصَّلاةُ عَلَىَّ نُورُ الصَّراطِ،وَ مَنْ كانَ لَهُ عَلَى الصَّراطر مِنَ النُّورِ لَمْ يَكُنْ مِنْ اَهْلِ النّارِ: و نيز آن حضرت فرمود: صلوات بر من نور صراط در قيامت است، و در صراط براى هر كس نور باشد از اهل جهنم نيست. وَ قالَ صلّى اللّه عليه و آله:صَلاتُكُمْ عَلَىَّ جَوازُ دُعائِكُمْ، وَمَرْضاةٌ لِرَبَّكُمْ،وَ زَكاةٌ لِاَعْمالِكُمْ: و نيز آن حضرت فرمود صلوات شما بر من سبب اجابت دعا و رضايت خداوند و زكات اعمال شماست. وَ قالَ صلّى اللّه عليه و آله: لَنْ يَلِجَ النّارَ مَنْ صَلّى عَلَىَّ: و نيز آن حضرت فرمود: هرگز وارد آتش نمى شود آن كه بر من صلوات فرستد. روايات باب صلوات فوق العاده زياد است، عزيزان مى توانند براى فيض بيشتر به كتاب صلاة وسائل، و جلد ۹۴ بحارالانوار مراجعه كنند، تا بيش از پيش فضيلت اين ذكر عظيم و دعاى شريف، بر آنان روشن شود، و بر آنان معلوم گردد كه چرا حضرت سجاد در تمام دعاى صحيفه و بخصوص در دعاى مكارم الاخلاق اصرار بر اين ذكر دارند. آرى اگر جام دل از مى طهور صلوات بر دست ساقى توفيق پرشود، و جان ملكوتى كه بطور دائم تشنه حقائق است، از آن بنوشد، مستى ابدى دست دهد، و شور سرمدى، و حال عرشى ظهور كند، و ناديده ديده شود، ناشنيده شنيده گردد.

ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۹) ادامه توضیح در باره عبارت: وَ بَلَّغْ بِايمانى اَكْمَلَ الْايمانِ ايمان كامل تر: با چنين سيرى و سفرى كه(در شماره گذشته توضیح داده شد) عقل و فطرت و وجدان و نظام هستى و فرمايشات پاك انبياء، انسان را بدرقه مى كنند...... و آن بر اساس آيات قرآن مجيد عبارت است از: خدا ـ قيامت ـ ملائكه - قرآن ـ انبياء. آرى توجه واقعى و رابطه حقيقى با اين پنج حقيقت، و عشق به اين پنج واقعيت، بنا بر گفته خود حضرت حق در قرآن كريم عبارت است از «ايمان،» و دارنده آن معنون به عنوان: «مؤمن» لَيْسَ الْبِرَّ اَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَلكِنَّ الْبِرِّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيَّينَ. اكنون بيائيد براى يافتن اين واقعيات، آنطورى كه هست با كمك عقل و فطرت و انديشه در حقايق همراه با توجه به آيات كتاب الهى كه سند تمام واقعيات و حقايق هستى است اين سير و سفر را شروع كنيم، تا مزه ايمان، و مزه درك و فهم هدف حق را از بوجود آوردن انسان و شناخت وظائف و مسئوليت هاى نهاده شده بر عهده خويش را بچشيم. اِنَّ فِى خَلْقر السَّماواتِ وَ الْارْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ الْفُلْكِ الَّتى تَجْرى فِى الْبَحْرِ بِما يَنْفَعُ النّاسَ وَ ما اَنْزَلَ اللّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماء فَاَحْيابِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَبَثَّ فِيها مِنْ كُلَّ دابَّة وَ تَصْرِيفِ الرّياحِ و السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْارضِ لآيات لِقَوم يَعْقِلُونَ: بدون شك در آفرينش عالم بالا(كه مجموعه ايست از ميلياردها ستاره، خورشيد، قمر، سحابى، كهكشان، با دقيق ترين وضع چه در حجم و چه در فاصله و چه در گردش و سرعت و چه در پخش منافع)و آفرينش زمين( كه همراه با مليون ها خصوصيت، از قبيل گستردگى، قابليت كشت، كوهها، درهّ ها، صحراها، رودها، چشمه ها، جادّه ها درياها، و غيره است).و پى در پى آمدن شب و روز كه داراي منافع بيشمارى است، و حركت كشتى ها به روى آب با آنهمه سودى كه براى شما دارد، و آب بارانى كه خداوند از بالا مى فرستد تا بوسيله آن زمين مرده را زنده كند و سبز و خرم نمايد و در برانگيختن انواع جانداران در پهنه زمين، و در وزيدن بادها به هر طرف، و در مسخر نمودن ابر بين آسمان و زمين، هر آينه دلايل آشكار و واضحى است بر قدرت و علم و حكمت و اراده بى نهايت در بى نهايتى كه بر ظاهر و باطن آفرينش حاكم است و آن وجود مقدس اللّه جل جلاله مى باشد. من لازم نمى دانم براى نشان دادن هر حقيقتى متوسل به چند آيه، يا روايات متعدد شوم، راستى در خانه اگر كس است يك حرف بس است. دل گفت مرا علم لدنى هوس است تعليم كن اگر تو را دسترس است گفتم كه الف گفت دگر هيچ مگوى در خانه اگر كس است يك حرف بس است براى كسيكه دنبال حقيقت است، و عاشق سعادت ابدى، و به راستى مى خواهد قلبش بنور ايمان روشن شود، و به وظائف و مسئوليت هايش گردن نهد، از هر بابى يك واقعيت، و از هر گلستانى يك گل بيشتر لازم نيست. اگر كسى در واقعيات روشنى كه در آيه بالا ذكر شده: آفرينش آسمانها و زمين، رفت و آمد شب و روز، حركت كشتى بر روى آب بنفع انسان، بارش باران، زنده شدن زمين مرده، پخش شدن اينهمه موجودات زنده گوناگون، وزش باد، ابر مسخر بين آسمان و زمين، تفكر وا نديشه كند، و تعقل و دقت نمايد، بدون ترديد آن نور مطلق، و آن هستى بى نهايت و بى نهايت و آن علم و حكمت و رحمت را در ذات قلب خود حس خواهد كرد. ادامه دارد...

ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۱۰) ادامه توضیح در باره عبارت: وَ بَلَّغْ بِايمانى اَكْمَلَ الْايمانِ پس از انديشه در واقعيات هستى نوبت به انديشه در خلقت خويش مى رسد: وَ فِى اَنْفُسِكُمْ اَفَلا تُبْصِرُونَ: و در وجود خود شما آيات و نشانه هاى قدرت خداوند آشكار است، آيا با ديده بصرت نظر نمى كنيد؟ داستان خلقت انسان، داستان اعجاب نگيز و شگفت آورى است. مواد غذائى بعد از عبور از هزاران راه، در صلب پدر تبديل به اسپرم مى شود، در رحم مادر با اوول هم آغوش مى گردد، پس از مدتى گوشت و استخوان و خون بوجود مى آيد، آنگاه در آن تاريك خانه رحم شكل مى گيرد، و دهان و زبان و حلق و بينى و گوش و چشم و مغز و پوست و مو و رنگ و انگشت و آنچه كه فعلا دارد پيدا مى كند و بصورت موجودى آراسته،و در چهارچوب احسن تقويمى با لطف و عنايت صاحب خلقت قدم به دنيا مى گذارد، و براى مدتى مديد بر سر سفره احسان الهى قرار مى گيرد تا به نقطه شكوفائى بلوغ و تحقق تكليف و مسئوليت برسد، زمانى كه شديداً نيازمند آشنائى با انبياء و حق و اولياء گرام الهى است. كانَ النّاسُ اُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيَّنَ مُبَشَّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ اَنْزَلَ مَعَهُمُ الكِتابَ بِالْحَقَّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فيما اخْتَلَفُوا فيهِ.... مردم يك گروه بودند، خداوند پيامبران را در ميان آنان مبعوث به رسالت كرد، كه نيكوكاران را به رحمت وغفران الهى در دنيا و آخرت بشارت دهند، و بدان را از عذاب و خزى امروز و فردا بترسانند. با انبياء خود، به حق و راستى كتاب فرستاد، تا در موارد نزاع و اختلاف، فقط و فقط دين خدا به عدالت حكمفرما باشد. آرى انبياء با ابلاغ وحى بوسيله فرشته حق مبعوث به رسالت شدند، و بهمراه خود كتاب و دستور آوردند، تا مردم به وظائف و مسئوليت هاى خود آشنا شوند، و به خوبى ها رو آورده، از بدى ها رو بگردانند، و در موارد نزاع و اختلاف داورى حق را در بين خود بپذيرند. از آيات گذشته مسئله خدا، قيامت، فرشتگان، كتاب، نبوت معلوم شد. اين پنج حقيقت از متعلقات ايمان، و باور كننده آن را قرآن مجيد مؤمن مى نامد. مؤمن انسانى است كه به حقايق و واقعيات غيبى و شهودى ايمان دارد، و بر اساس ايمان خود، به خواسته هاى خدا و انبيا و امامان و قرآن مجيد تسليم است، و از اجراى برنامه هاى الهى در تمام زمينه هاى زندگى تحت هيچ شرايطى روى گردان نيست. ما جگر سوختگان با غم دلدار خوشيم سينه مجروح ولى با الم يا خوشيم اى حكيم از پى آزادى ما رنجه مشو زانكه در داغ غم عشق گرفتار خوشيم در علاج دل بيچاره ما رنج مبر كه چو چشم خوش او خسته و بيمار خوشيم ما كه سودازدگان سربازار غميم سود و سرمايه اگر رفت به بازار خوشيم ديگران گر بتماشاى جمال تو خوشند ما شب و روز بيك وعده ديدار خوشيم آتش افروز به غم سوز و بزخمى بنواز كه جگر خسته و دل سوخته و زار خوشيم عندليبان دل آشفته گلزار توئيم به اميد كل اگر زخم زند خار خوشيم كى زآزار تو بيزار شود جان حسين زخم چون از تو رسد با همه آزار خوشيم

ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۱۱) ادامه توضیح در باره: «وَ بَلَّغْ بِايمانى اَكْمَلَ الْايمانِ» صفات حق: ..... صفات حضرت محبوب بر اساس آيات كتاب الهى در دعاهائى كه از انبيا و ائمه رسيده منعكس است. البته نقل همه دعاها ميسّر نيست ولى بقول معروف، از آب دريا بقدر تشنگى بايد چشيد. اَلَّهُمَّ اِنّى اَسْئَّلُكَ بِرَحْمَتِكَ التَّى وَسِعَتْ كُلَّ شَىْء، وَ بِقُوَّتِكَ الَّتى قَهَرْتَ بِها كُلَّ شَىْء،...وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتى غَلَبْتَ بِها كُلَّ شَىْء، وَبِعِزَّتِكَ التَّى لايَقُومُ لَها شَىءٌ، وَ بِوَجْهِكَ الَباقى بَعْدَ فَناءِ كُلَّ شَىْء،وَبِاَسْمائِكَ التَّى مَلَأَتْ اَرْكانَ كُلَّ شَىْء وَ بِعِلْمِكَ الَّذى اَحاطَ بِكُلَّ شَىْء، وَبِنُورِ وَجْهِكَ الَّذى اَضاءَ لَهُ كُلُّ شَىْء، يا نورُ يا قُدُسُ،يا اَوَّلَ الْاَّولينَ،وَيا آخِرَ الْآخِرينَ: الهى من از تو خواهانم به رحمت تو كه فرا گرفته هر چيز را، و به نيرويت كه زير فرمان گرفتى به آن تمام اشياء را، و به جبروتت كه چيره شده به آن بر همه چيز، و به عزّت تو كه دست نيندازد بر آن چيزى، و به بزرگيت كه پر كرده هر چيزى را، و به تسلطّ تو كه اشراف بر هر چيز دارد، و به وجهت كه پس از فناى هر چيز ماندنى است، و به نامهاى تو كه پر كرده است اركان هر چيز را، و به علم و دانشت كه فراگرفته هر چيز را، و به تابش ظهورت كه روشن است در پرتو آن هر چيزى، اى نور، اى قدوس، اى آغاز و ابتداى اولين و اى پايان آخرين. اَللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطانُكَ، وَ عَلامَكانُكَ،وَ خَفِىَ مَكْرُكَ،وَظَهَرَ اَمْرُكَ، وَ غَلَبَ قَهْرُكَ،وَ جَرَتْ قُدْرَتُكَ.... الهى بزرگ است سلطنت تو، و برتر است مكان تو، و نهان است مكر تو، و آشكار است امر تو، و چيره است قهر تو، و نافذ است قدرت تو. هَيْهاتَ اَنْتَ اَكْرَمُ مِنْ اَنْ تُضَيَّعَ مَنْ رَبَّيْتَّهُ،اَوْ تُبَعَّدَ مَنْ اَدْنَيْتَهُ، اَوْ تُشَرَّدَ مَنْ آوَيْتَّهُ، اَوْ تُسَلَّمَ اِلَى الْبَلاءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ. بسيار دور است، تو كريم تر از آنى كه پرورده ات را ضايع كنى يا از نظر دوردارى كشيده بسوى خود را، يا آواره سازى مأوا داده ات را، يا به بلا بسپارى آن را كه سرپرستى نموده اى..... ایمان: ... اكنون جاى آن دارد كه به گوشه اى از روايات باب ايمان اشاره شود: قالَ لى رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله:يا عَلِىُّ اكْتُبْ،فَقُلْتُ:ما اَكْتُبُ؟فَقالَ:اكْتُبْ:بِسْمِ اللّهِ الرِّحمنِ الرِّحيمِ،اَالْايمانُ ما وَقَرَ فِى الْقُلُوبِ،وَ صَدَّقَتْهُ الْاعْمالُ: امير المؤمنين عليه السلام فرمود:رسول خدا صلى اللّه عليه و آله به من فرمود: بنويس، عرضه داشتم: چه بنويسم؟ فرمود: بنويس، بنام خداوند بخشنده مهربان، ايمان حقيقتى است كه استوار در دلهاست، و انجام دستورات الهى آن را تصديق مى كند. عَنِ الْباقِرِ عليه السلام: اَلْايمانُ اِقْرارٌ وَ عَمَلٌ: از حضرت باقر عليه السلام است كه ايمان اقرار و انجام فرمانهاى الهى است. عَنْ اَبى بَصير قال::سَألْتُ اَبا عَبْدِاللّهِ عليه السلام عَنِ الْايمانِ؟ فَقالَ:الْايمانُ بِاللّهِ اَنْ لايُعْصى: ابى بصير مى گويد:درباره ايمان از حضرت صادق عليه السلام پرسيدم. فرمود: ايمان بخدا آنست كه او را معصيت نكنند. و نيز آنحضرت روايت شده : مَنْ عَمِلَ بِما اَمَرَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ فَهُوَ مُؤْمِنٌ: كسى كه اوامر حضرت حق را اجرا كند داراى ايمان است. ادامه دارد....

ارسال شده از سروش+: دعاى #بيستم #صحیفۀ_سجادیه (۱۹) ادامه سخن در مورد عبارت: «وَاجْعَلْ يَقينى اَفْضَلَ الْيَقينِ» قرآن مجيد يقين را از نشانه هاى عباد خدا مى داند و به اين معنى در آياتى اشاره دارد. وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ: و اينان كه اهل ايمان به خدا و اقامه نماز و پرداخت زكاة و اتصال قلبى به احكام الهى كه بر پيامبر نازل شده، و ايمان به آنچه كه از جانب خدا به انبيا وحى شده هستند، به آخرت يقين دارند. آرى اطمينان و يقين به آخرت و ثواب و كيفر، سرمايه بسيار عظيمى است، سرمايه اى كه تبديل به عمل صالح و اخلاق حسنه و بخصوص روح پرهيز از گناه مى شود. تِلْكَ آياتُ الْقُْرآنِ وَ كِتاب مُبين، هُدَّى وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنينَ،الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ: اين آيات قرآن و كتاب روشن و آشكار خداست، هدايت و بشارت براى اهل ايمان است، آنان كه نماز را بپا مى دارند، و زكات مى پردازند و نسبت به جهان آخرت يقين دارند. وَجَعَلْنا مِنْهُمْ اَئِمَّةً يَهْدُونَ بِاَمْرِنا لَمّا صَبَرُوا وَكانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ: و برخى از بندگان شايسته خود را از ميان بنى اسرائيل امامان و پيشوايان قرار داديم، تا بندگان را به امر ما هدايت كنند، اين مقام بخاطر اين بود كه در راه خدا صبر كردند و نسبت به آيات ما مقام يقين يافتند. روايات بسيار مهمى در كتب فريقين در باب يقين وارد شده، كه لازم است بگوشه اى از آن اشاره شود. البتّه قسمت عمده اى از روايات مربوط به يقين در كتاب با عظمت «بحارالانوار»علامه مجلسى جلد هفتاد، و گوشه اى از آن در «غرر الحكم»، و«ميزان الحكمة»و«كنزالعمال»آمده، براى استفاده بيشتر مى توانيد به منبع ذكر شده مراجعه نمائيد. قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله:اَلا اِنَّ النّاسَ لَْم يُؤْتَوْا فِى الدُّنْيا شَيْئاً خَيْراً مِنَ الْيَقينِ وَ الْعافِيَةِ،فَاسْألُو هُمَا اللّهَ: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: بدانيد در اين دنيا چيزى بهتر از يقين و عافيت به مردم عنايت نشده، هر دو را از خداوند بخواهيد. ___________________________