در راستای بنیان های حکمت حضور در جهانی بین دو جهان.MP3
زمان:
حجم:
49.95M
📅 26 اردیبهشت ماه 1400
📍خانه طلاب
🎵 #فایل_صوتی
#جلسه_بیست_و_یکم
#در_راستای_بنیان_های_حکمت_حضور_در_جهانی_بین_دو_جهان
عنوان:
امید به آینده انقلاب، ولی نه با حضور در زبان مناسب
👤با حضور آقایان
#استاد_طاهرزاده
توکلی
متقی
نجات بخش
بحرینیان
@khanehtolab
خانه طلاب(بنیان ها)
📅 26 اردیبهشت ماه 1400 📍خانه طلاب 🎵 #فایل_صوتی #جلسه_بیست_و_یکم #در_راستای_بنیان_های_حکمت_حضور_در_ج
متن بحث شده
در #جلسه_بیست_و_یکم
#در_راستای_بنیان_های_حکمت_حضور_در_جهانی_بین_دو_جهان
امید به آینده انقلاب، ولی نه با حضور در زبان مناسب
42- در رابطه با احساس تاریخیِ خود نسبت به انقلاب اسلامی چه میتوان گفت، وقتی از یک طرف احساس میکنم حقیقتی مقابلام گشوده است و با نورانیتی خاص که امیدی برای زندگی را در من شکفته است، ولی از طرفی چون همهی تاریخ را فرا گرفته، آنچنان غیر قابل درک و مبهم میباشد که هیچ زبانی برای تبیین آن نمییابم. ماندهام چگونه در این میانه از چیزی سخن بگویم که زبانی برای اشاره به آن بر من آشکار نشده است. همین اندازه میدانم چون در مقابل ذات انقلاب اسلامی خبیثترین جریانهای استکباری قرار گرفتهاند تا آن را شکست دهند و خداوند حتماً مستکبران را نسبت به اهدافشان ناکام میگذارد، باید به آیندهی انقلاب اسلامی شدیداً امیدوار بود ولی نه از آن جهت که ما قدمهای بلندی در شأن انقلاب برداشتهایم، بلکه به جهت ذات تاریخی انقلاب اسلامی و اینکه ما افتخار طرفداری از آن را در خود محفوظ داشتهایم.
خطر سؤال از چیستی وجود و فراموشی آن
43- با حضور در جهانِ تفکر- اعم از تفکر اسلامی و تفکر در فلسفهی غرب- متذکر این امر خواهیم بود که با تفکر نسبت به «وجود»، تفکر به جامعه برمیگردد، آن هم تفکر به «وجود» از آن جهت که وجود ذاتی خود آگاه دارد و «مُدرِکٌ لِذاتِه» میباشد و با تفکر است که «وجود» یا هستی ظهور میکند، وگرنه همچنان در مستوری میماند. تفکر، تفکر وجود است.
«وجود»، ابژه نیست تا از چیستیِ آن پرسش شود. «وجود» در افق تفکر، واجد آشکارگی است و نه آنکه امری مقولی و مفهومی باشد. حتی سؤال از چیستیِ «وجود» به معنای فراموشی آن است. همچنانکه کلّیبودن «وجود» سبب تهیشدن آن میگردد. باید مواظب بود گرفتار ورطهی کلّی در دیدن وجود یا ابژهکردن آن نباشیم تا گرفتار ناکارآمدی آن گردیم و از آشکارگی هستی محروم شویم و لازمهی این امر بصیرتی است که در آن شناختی از اگزیستانسیال در میان باشد و هستی در این حالت خود را نشان میدهد و اتفاقاً در این نوع مواجهه با هستی نهتنها انسان برای خودِ انسان کشف میشود سایر موجودات نیز خود را مینمایانند و آینهی سبحانی حضرت اللّه میشوند از آن جهت که «وجود» هرگزقابل احاطه نیست.
@khanehtolab