eitaa logo
خانواده چند فرزندی🇮🇷
6.9هزار دنبال‌کننده
6.6هزار عکس
724 ویدیو
88 فایل
#خانواده_چند_فرزندی یک مادر در حال یادگیری مشاور و تسهیل گر متولد ۶۷ و مادر چهار فرزند مزیات چالش ها و راهکارهای چند فرزندی خادم کودکان و نوجوانان در کانون پرورش فکری @asheri110
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم از جایگاه مادری گفتیم.این جایگاه اونقدر مهم هست که نمیشه به سادگی ازش رد شد... یک مادر فقط مسئول نیاز های مادی و فیزیکی فرزندش نیست... همه مادرها چه در نوع انسان چه حیوان طبق غریزه و فطرت به فرزندشون رسیدگی میکنند و سعی در برآورده کردن نیازهاش دارند... اما در نوع انسانی علاوه بر رسیدگی جسمانی مادر مسئول تربیت فرزند نیز هست... تربیت به زبان ساده یعنی ایجاد بستر و محیط برای رشد... حالا این محیط در هر سنی چطور باید باشه بهش میپردازیم ان شاءالله... الان مهم اینه که مادر بدونه رسالت او در رسیدگی های جسمانی و مادی خلاصه نمیشه و مهمتررررر از همه اینها پرورش کودک هست به معنای تربیت همون طور که برای غذا پختن و ...وقت میگذاره، چند برابر اون باید برای تربیت وقت بگذاره... بچه با نون و ماست هم سیر میشه با چلو کباب هم همینطور... اما آیا تربیت همراه با آگاهی و دانایی انسان در مسیر تعالی رو سیر میکنه یا تربیت بدون آگاهی؟؟؟ یه سوال دارم اما قبلش یه نکته...و اون این که تکلیف خودتون رو در امر تربیت مشخص کنید از این شاخه به اون شاخه نپرید...حرف های خوب رو بخونید وبشنوید اما موضعتون رو مشخص کنید... بچه هایی که مادران بی سواد دارند رشدشون بهتر از بچه هایی هست که مادرانشون وسواس علمی تربیتی میگیرند😅 سوالم اینه که چقدر در روز برای مطالعه برای رشد و قرار گرفتن در مسیر صحیح خودمون و خانواده مون وقت میذاریم؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
بسم الله الرحمن الرحیم از جایگاه مادری گفتیم.این جایگاه اونقدر مهم هست که نمیشه به سادگی ازش رد شد... یک مادر فقط مسئول نیاز های مادی و فیزیکی فرزندش نیست... همه مادرها چه در نوع انسان چه حیوان طبق غریزه و فطرت به فرزندشون رسیدگی میکنند و سعی در برآورده کردن نیازهاش دارند... اما در نوع انسانی علاوه بر رسیدگی جسمانی مادر مسئول تربیت فرزند نیز هست... تربیت به زبان ساده یعنی ایجاد بستر و محیط برای رشد... حالا این محیط در هر سنی چطور باید باشه بهش میپردازیم ان شاءالله... الان مهم اینه که مادر بدونه رسالت او در رسیدگی های جسمانی و مادی خلاصه نمیشه و مهمتررررر از همه اینها پرورش کودک هست به معنای تربیت همون طور که برای غذا پختن و ...وقت میگذاره، چند برابر اون باید برای تربیت وقت بگذاره... بچه با نون و ماست هم سیر میشه با چلو کباب هم همینطور... اما آیا تربیت همراه با آگاهی و دانایی انسان در مسیر تعالی رو سیر میکنه یا تربیت بدون آگاهی؟؟؟ یه سوال دارم اما قبلش یه نکته...و اون این که تکلیف خودتون رو در امر تربیت مشخص کنید از این شاخه به اون شاخه نپرید...حرف های خوب رو بخونید وبشنوید اما موضعتون رو مشخص کنید... بچه هایی که مادران بی سواد دارند رشدشون بهتر از بچه هایی هست که مادرانشون وسواس علمی تربیتی میگیرند😅 سوالم اینه که چقدر در روز برای مطالعه برای رشد و قرار گرفتن در مسیر صحیح خودمون و خانواده مون وقت میذاریم؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا قبلا گفتیم که هر انسان در جنس خودش، نقش هایی رو تجربه میکنه ... ما یک غریزه داریم و یک فطرت ، غریزه اون نیروی درونی هست که ما رو وادار به رفع نیازهای جسمی مثل گرسنگی تشنگی و...میکنه. موجود گرسنه با خوردن سیر میشه ... اما انسان بنا بر فطرتی که داره براش مهمه که کجا و چی میخوره..‌. شما اگر یه تیکه گوشت جلو گربه بندازید میخوره لذت میبره و سیر میشه اما انسان علاوه براین لذت ، دنبال زیبایی و سفره زیبا هست....به قول استاد، وقتی که غریزه و فطرت با هم هماهنگ باشند ، ما در آرامشیم... این مقدمه رو گفتم تا بگم که آفرینش زن و مرد با هم متفاوت هست...اصلا تساوی زن و مرد و برابری این دو به ضرر خودشون هست...چون این ها در طبیعت و آفرینش متفاوت هستند. دخترها بنابر فطرت و قابلیت و غریزه ای که خداوند در وجودشون قرار داده ، بیشتر به سمت نقش مادری در بازی ها میرند و این با فطرتشون سازگاره. و پسرها بر اساس غریزه و فطرتشون به سمت نقش های مردانه.... خیلی از کارها و وظایفی که ما برای اون نقش تعریف میکنیم قراردادی هست. یعنی قرار بین انسانهاست. اما نوع آفرینش دیگه قراردادی نیست. شاید بتونیم بگیم که کار خانه وظیفه زن نیست اما نمیتونیم بگیم فرزند آوری هم کار زن نیست ، چون خداوند این قابلیت رو در بدن این جنس قراداده. این یک مقدمه بود برای رفتن در مصادیق تربیت جنسیتی که مسئله مبتلا به در خانواده های چند فرزندی هست. https://www.instagram.com/p/CCoxsu3JRZ9/?igshid=5lauevt8u4me
بسم الله الرحمن الرحیم از جایگاه مادری گفتیم.این جایگاه اونقدر مهم هست که نمیشه به سادگی ازش رد شد... یک مادر فقط مسئول نیاز های مادی و فیزیکی فرزندش نیست... همه مادرها چه در نوع انسان چه حیوان طبق غریزه و فطرت به فرزندشون رسیدگی میکنند و سعی در برآورده کردن نیازهاش دارند... اما در نوع انسانی علاوه بر رسیدگی جسمانی مادر مسئول تربیت فرزند نیز هست... تربیت به زبان ساده یعنی ایجاد بستر و محیط برای رشد... حالا این محیط در هر سنی چطور باید باشه بهش میپردازیم ان شاءالله... الان مهم اینه که مادر بدونه رسالت او در رسیدگی های جسمانی و مادی خلاصه نمیشه و مهمتررررر از همه اینها پرورش کودک هست به معنای تربیت همون طور که برای غذا پختن و ...وقت میگذاره، چند برابر اون باید برای تربیت وقت بگذاره... بچه با نون و ماست هم سیر میشه با چلو کباب هم همینطور... اما آیا تربیت همراه با آگاهی و دانایی انسان در مسیر تعالی رو سیر میکنه یا تربیت بدون آگاهی؟؟؟ یه سوال دارم اما قبلش یه نکته...و اون این که تکلیف خودتون رو در امر تربیت مشخص کنید از این شاخه به اون شاخه نپرید...حرف های خوب رو بخونید وبشنوید اما موضعتون رو مشخص کنید... بچه هایی که مادران بی سواد دارند رشدشون بهتر از بچه هایی هست که مادرانشون وسواس علمی تربیتی میگیرند😅 سوالم اینه که چقدر در روز برای مطالعه برای رشد و قرار گرفتن در مسیر صحیح خودمون و خانواده مون وقت میذاریم؟ https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
﷽ --- بچه را خواباندم. سه تای دیگر را نهار دادم. نشستم پای سجاده کمی بخوانم. به صفحه دوم نرسیده، بیدار شد. بغلش کردم. با پاهایش بازی اش گرفته بود با قرآن. مصحف را گذاشتم کنار و فکر کردم "سهم من چه؟" دست روی صورتم گذاشت و برداشت و خندید. دالی بازی اش را گرفتم، ادامه دادم؛ و خندید. از ته دل. به مسخره بازی‌های من، به تکرار صدباره حرکات دست من. سه تای دیگر هم به ما پیوستند. خنده های آن‌ها چهارنفره شد؛ سهم من کامل تر!… پشت همان شکلک‌های مسخره، قلقلک های نوبتی، فکر کردم: اصلاً مادری، جز عبادت چیست؟ آن هم دائماً سَرمَدا! تمام روز خدمت به خلق خدا، آن هم کسانی که جزتو پناهی ندارند! کسانی که حتی اگر آب بخواهند و تو سیرابشان نکنی، تشنه می‌مانند! وقتی نیت صالح و شایسته است،چطور هر لبخند من به کودکم عبادت نیست؟ وقتی رَوش صحیح است چطور کارهایی از من که منجر به شاد کردن چند کودک میشود عبادت نباشد؟ (که فرمود: نزد خدا عبادتی محبوب‌تر از شادکردن مؤمنان نیست!) مُطعم بودن، ساقی بودن، خادم بودن، شادکننده بودن عبادت نیست؟ حتی من فکر میکنم همین که منِ انسان، مطابق با الهی خود، فرزنددار شده ام و میکنم، همین تبعیت از فطرت بی نقص الهی، خودش عبادت است! چون پشت پا زدن به نظم خلقت نیست، کج‌روی نیست. اصلاً همین که امانت دارِ خلیفه خدایم! تلاش برای حفظ امانت، عبادت نیست؟ متّصف شدن به صفات خدا را بگو! این که یک مادر، چون خدای مهربانش، رازدار است، بخشنده است، انیس است، پرده پوش است، رفیق است، معین است، سریع الرضا است، میکوشد دائم الفضل باشد، صبور باشد، حلیم باشد، شکور باشد،… این مسلک، این تلاشها، عبادت است! اینها به کنار! تلاش بیست و چهاری برای را بگو! این که دیگر خود عبادت است! هی برسی به نقطه جوش، هی لا اله الا الله گویان لب بگزی، جرعه خشم فرودهی! روزه زبان چطور؟ مدام مراقب باشی کلماتت، جملاتت، لحنت چیست تا مبادا الگوی بدی شوی برای مُتِربی‌هایت! از این هم بگذر دائم التوبه بودن چی؟! چه کسی بیشتراز یک هی خودش را میکند، هی قول میدهد که ازفردا بهتر میشود، هی توبه میکند با بغض و اشک؟ آن عبادتهای پنهانی‌تر را بگو؛ توکل مدام، حسن ظن به خدا، دعا برای غیر خود،… . که جمع همه اینهاست -وقتی با نیت و روش نیک است- اگر دائم العبادة بودن نیست اگر مصداق عبودیت و تسلیم نیست پس چیست؟ آن هم عبادتی که از آفت عُجب و ریا به دور است! چون غالباً در سِتر است. خدا پسندیده که مستور باشد؛ تا بماند بین خودمان و خودش. 💕 🖋هـجرٺــــ بله https://ble.im/hejrat_kon ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8
﷽ -------- جنگ‌آوری و تنومندیِ او زبان‌زد است زینب که نگاهش می‌کند، دلش قُرص می‌شود عباس یک‌تنه، لشکرِ حسین است علمدار است سپهدار است . . اصحاب که یک به یک برزمین می‌افتند، نوبت به بنی هاشم می‌رسد عباس چشم دوخته به لبان مولا همه اذن می‌گیرند و می‌روند و بر...نمی‌گردند حسین می‌ماند و عباس و حمله‌ها و ولوله‌ها "اذنِ میدان بده پایان دهم این غائله را!" حسین نگاهی به برادر تنومندش می‌کند، نگاهی به خیمه‌ها "العطش، العطش... " . "برادرم! عطشِ زنان و کودکان را دریاب... مَشک را بردار و آب بیاور..." . . سی و پنج سال برای جنگاوری امروز آماده شده باشی! نزد حیدر کرّار فنون رزم آموخته باشی سال‌ها دوشادوش حسن و حسین علیهماالسلام تمرین جنگاوری کرده باشی همراه علی علیه‌السلام شمشیر زده باشی و درس پس داده باشی ناگهان امیر و امام‌ت بگوید برادرم، برو آب بیاور! جز عباس چه کسی می‌تواند این فرمان را بشنود و حتی لحظه‌ای در ذهن نیاورد: من با تمام توانمندی‌هایم و قدرت و جنگاوری ام، بروم دنبال آب؟! همانگونه که وقتی مولا فرمود یمین لشکر با تو، گفت چشم وقتی فرمود حفاظت از خیام با تو، گفت چشم حال گفته سِقایت حرم با تو... بی‌درنگ می‌رود! و در همین راه شهید می‌شود... در راه ... طبق ... با أَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ نه فقط تسلیم ظاهری بلکه تسلیم قلبی یعنی لحظه ای "در دل" هم، چون و چرا نکردن . برای من درس و است در مقابل و (درکنار ؛ که وه که چه مقامی‌ست...) . . سال‌ها درس خوانده‌ایم با چندی توانمندی و استعداد اما امروز در مشغول و هستیم و البته که در آینده ای نزدیک فعالیت‌های اجتماعی و تحصیلی خود را ادامه خواهیم داد ، امروز - بی ولی و امّا- برای من وظیفه است . پی‌نوشت: ۱- قمربنی هاشم علیه‌السلام این ادب، وظیفه گرایی، ولایت‌پذیری، تسلیم و اطاعت از امام را از که و کجا آموخت؟ در خانه، از مادرش! *"هرکه بهشتی می‌شود، پایه‌ی بهشتی شدنش از مادر است "* . ۲- ان‌شاءالله به جنگاوری هم می‌رسیم. در رشته‌های تخصصی خود پیش می‌رویم و صحنه‌های و اقتصادی را هم خالی نمی‌گذاریم. اگر هم قبل از آن رفتیم، خشنودیم که درراه وظیفه بوده... "والله ان قطعتموا یمیني انّي احامي ابداً عن ديني" . . @hejrat_kon @dr.mother8
﷽ --- بچه را خواباندم. سه تای دیگر را نهار دادم. نشستم پای سجاده کمی بخوانم. به صفحه دوم نرسیده، بیدار شد. بغلش کردم. با پاهایش بازی اش گرفته بود با قرآن. مصحف را گذاشتم کنار و فکر کردم "سهم من چه؟" دست روی صورتم گذاشت و برداشت و خندید. دالی بازی اش را گرفتم، ادامه دادم؛ و خندید. از ته دل. به مسخره بازی‌های من، به تکرار صدباره حرکات دست من. سه تای دیگر هم به ما پیوستند. خنده های آن‌ها چهارنفره شد؛ سهم من کامل تر!… پشت همان شکلک‌های مسخره، قلقلک های نوبتی، فکر کردم: اصلاً مادری، جز عبادت چیست؟ آن هم دائماً سَرمَدا! تمام روز خدمت به خلق خدا، آن هم کسانی که جزتو پناهی ندارند! کسانی که حتی اگر آب بخواهند و تو سیرابشان نکنی، تشنه می‌مانند! وقتی نیت صالح و شایسته است،چطور هر لبخند من به کودکم عبادت نیست؟ وقتی رَوش صحیح است چطور کارهایی از من که منجر به شاد کردن چند کودک میشود عبادت نباشد؟ (که فرمود: نزد خدا عبادتی محبوب‌تر از شادکردن مؤمنان نیست!) مُطعم بودن، ساقی بودن، خادم بودن، شادکننده بودن عبادت نیست؟ حتی من فکر میکنم همین که منِ انسان، مطابق با الهی خود، فرزنددار شده ام و میکنم، همین تبعیت از فطرت بی نقص الهی، خودش عبادت است! چون پشت پا زدن به نظم خلقت نیست، کج‌روی نیست. اصلاً همین که امانت دارِ خلیفه خدایم! تلاش برای حفظ امانت، عبادت نیست؟ متّصف شدن به صفات خدا را بگو! این که یک مادر، چون خدای مهربانش، رازدار است، بخشنده است، انیس است، پرده پوش است، رفیق است، معین است، سریع الرضا است، میکوشد دائم الفضل باشد، صبور باشد، حلیم باشد، شکور باشد،… این مسلک، این تلاشها، عبادت است! اینها به کنار! تلاش بیست و چهاری برای را بگو! این که دیگر خود عبادت است! هی برسی به نقطه جوش، هی لا اله الا الله گویان لب بگزی، جرعه خشم فرودهی! روزه زبان چطور؟ مدام مراقب باشی کلماتت، جملاتت، لحنت چیست تا مبادا الگوی بدی شوی برای مُتِربی‌هایت! از این هم بگذر دائم التوبه بودن چی؟! چه کسی بیشتراز یک هی خودش را میکند، هی قول میدهد که ازفردا بهتر میشود، هی توبه میکند با بغض و اشک؟ آن عبادتهای پنهانی‌تر را بگو؛ توکل مدام، حسن ظن به خدا، دعا برای غیر خود،… . که جمع همه اینهاست -وقتی با نیت و روش نیک است- اگر دائم العبادة بودن نیست اگر مصداق عبودیت و تسلیم نیست پس چیست؟ آن هم عبادتی که از آفت عُجب و ریا به دور است! چون غالباً در سِتر است. خدا پسندیده که مستور باشد؛ تا بماند بین خودمان و خودش. 💕 @hejrat_kon 🌹🌹🌹🌹🌹 @khanevadechandfarzandi خانواده چند فرزندی
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸اعتراف به اشتباه، موجب ترقّیات فوق العاده می شود🔸 سخت است، اما اگر در انسان شده باشد، اعتراف به اشتباه آسان است، توبه کردن آسان است، عذرخواهی کردن آسان است، تواضع کردن آسان است. اگر انسان متوجه شد اشتباه کرده و برگشت و اشتباه خودش را تدارک کرد، خیلی فوق العاده ای خدا به او می‌دهد که اگر اشتباه نکرده بود هم اینقدر ترقی نمی‌کرد. چون اعتراف به اشتباه، از همه چیز انسان را بالاتر می‌برد. @haerishirazi