eitaa logo
خانواده چند فرزندی🇮🇷
7.2هزار دنبال‌کننده
6.3هزار عکس
666 ویدیو
86 فایل
#خانواده_چند_فرزندی یک مادر در حال یادگیری مشاور و تسهیل گر متولد ۶۷ و مادر چهار فرزند مزیات چالش ها و راهکارهای چند فرزندی خادم کودکان و نوجوانان در کانون پرورش فکری @asheri110
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا محدوده ؟؟؟ مطلب سی ام تعریف ساده محدوده همون چهارچوب هست . اعتقاد ما برای زیر هفت سال آزادی هست . درسته ، اما نه آزادی بی قید و بند... اینکه میگند بچه تا هفت سال امیره ، این یعنی چی ؟ یعنی تا هفت سال هیچی نگیم هیچ کاری نداشته باشیم ؟ نه البته در مورد این مسئله قیل و قال زیاده اما چیزی که من یاد گرفتم اینه که بچه تا هفت سال در چهارچوب های تنگ قرار نگیره . تحت فشار قوانین زیاد نباشه . آزاد باشه اما برای آزادی هاش چهارچوب و محدوده داشته باشه و البته تو اون محدوده دیگه آزاد آزاد باشه... البته این آموزش دادنی نیست . تمرین و تدریج میخواد . از یک سالگی تمرین شروع میشه و این مسلمه که بچه یکساله خیلی متوجه نمیشه یکجا بند نمیشه و اصلا نباید در موردش سخت گیری بشه . تمرین تمرین تمرین تا دوروبر سه سالگی هرچی جلوتر میریم بهتر میشه و از حوالی سه سالگی دیگه تثبیت میشه .اینجاست که دیگه جدی رفتار میکنیم جدی به معنای بدخلقی نیست . مثلا غذا سر سفره فقط . آب بازی رنگ بازی فقط حمام. درمورد اسباب بازی خیلی سخت نگیرید . بچه دوست داره جایی باشه که بقیه اعضا خانواده هم هستند. و طبیعیه. اما مثلا برای غذا خوردن برای کاردستی برای آب بازی جا تعیین میکنیم . ما یه زیرانداز داریم مخصوص کاردستی که پر از رنگ و چسبه.... سفره مخصوص شن بازی داریم. برای غذا هم که مشخصه. این بیشتر محدوده مکانی بود. درمورد محدوده زمانی تو پستهای بعد صحبت میکنیم ان شاءالله. شما چجوری تعیین محدوده میکنید؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا محدودیت زمانی مطلب سی و یکم عقابی رو تصور کنید که تو آسمون پرواز میکنه ... اوج میگیره ... شتاب میگیره . آزاد و رها برا خودش تو کوه و دشت و دمن زندگی میکنه. حالا آوردنش تو یه قفس کوچک که نه بلندای کوه رو داره نه وسعت آسمون و نه جایی برای اوج گرفتن... تو این قفس بال زدن معمولی هم براش سخته . حالا هی مربی بیاد پای او رو ببنده. قفس رو کوچک کنه . سقفش رو کوتاه کنه و او رو مجبور کنه به مدل جدید عادت کنه... بجای اینکه پیش خودش فکر کنه حالا که من اون همه وسعت و آزادی رو از این پرنده گرفتم حالا دیگه اینجا تو این قفس آزادش بزارم... شده حکایت بچه های ما... محدودیت برای بچه ها باید به حداقل ممکن برسه . محدودیت برای زمانیه که یا داره به خودش آسیب میزنه حالا آسیب جسمی روحی روانی فیزیکی یا به دیگران... هر خونه یسری قرارداد برا خودش داره که برا بچه های اون خونه باید به صورت ساده و واضح بیان بشه . خط قرمزها مشخص بشه . محدودیت ها مشخص بشه و البته مهم اینه که ما خودمون ملزم به رعایت باشیم حتما... تو پستهای قبلی در مورد محدودیت مکانی صحبت کردیم . اما محدودیت زمانی چون جزو مفاهیم انتزاعی هست و برای بچه ها عینی و قابل لمس نیست حتما باید در یه قالبی پیاده بشه. مثلا ما به بچه ای که نه ساعت خوندن بلده نه میدونه نیم ساعت چقدره چجوری میخوایم تفهیم کنیم که مثلا گوشی یکربع . من از حدود یک سالگی با تمرین . با خوندن یک شعر برای تعویض پوشک محدودیت زمانی رو تعریف میکردم. و بچه می دونست تا آخرش باید وایسه .یا مثلا پارک تاب بازی تا ده میشمردم اگه کسی نبود تابیست سی مثلا برا خوابیدنشون بعد قصه یه لالایی مخصوص داشتیم که دوبار پخش میکردم تا به خواب برند. مسلمه که تا بیاد جا بیفته و عادت کنندزمان میبره. خصوصا برای ما که بچه های پشت سرهم داریم و همیشه یکی اون وسط همه چی رو بهم میزنه😅😅 سخته. اما ممکنه اراده . پشتکار . حوصله . خلاقیت برای گوشی هم من اوایل دوتا زنگ هشدار تنظیم میکردم یکی ده دقیقه بعد بازی یکی ام یکربع بعد بازی و میدونستند بعد دومین زنگ باید بدند. البته به من نه😅😅😂😂به نفر بعدی و در آخر گوشی به من میرسه😄 در مورد تلوزیون هم با مشورت خودشون طبق برنامه هایی که دوست دارند ساعتشو تنظیم میکنیم اما قانون اینه که فقط یکبار در روز ببینند و البته گوشی و تلوزیون شبها برای بچه ها ممنوعه مگراینکه فیلم خانوادگی بخوایم ببینیم که مناسب سن اونها هم باشه. ادامه دارد. http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
بسم الله الرحمن الرحیم امنیت و رسانه یه شهر بزرگ رو فرض کنید که پر از خیابون و کوچه و ماشینه. پراز رنگ و جذابیت. و شما در حال پرسه زدن هستید. مسیرتون نا مشخصه و آدرس رو نمیدونید. هرکس، یه آدرس به شما میده و یه راه رو نشون میده.جذابیت شهر شما رو خیره کرده . اما میدونید که الان اون چیزی که لازم دارید رسیدن به مقصده. و ازاین پرسه زنی های جذاب، احساس نگرانی هم دارید.... تلوزیون ، گوشی، و رسانه ها برای بچه ها دقیقا حکم همین فضا رو داره. بچه ای که محدودیت و زمان بندی نداره برای اینها، بچه ای که بخاطر عدم دقت والدین ، هرچیزی رو می بینه و میشنوه و بازی میکنه بدون رعایت محدودیت سنی، محدودیت زمانی و... واقعا در عدم امنیت به سر میبره. بی برنامگی ، آسیب بزرگیه برا بچه ها. بچه خصوصا تا هشت نه سال خودش رو جای شخصیت فیلم ها قرار میده. فیلم رو تو ذهنش تجزیه تحلیل میکنه. اونوقت اگر محدودیت نداشته باشه دقیقا میشه مثل کسی که همه چی رو قاطی پاتی میخوره. چون ترجیح میدیم با گوشی و تلوزیون ساکت باشند، چون قدرت مدیریت اوضاع رو نداریم و حال و حوصله هم نداریم.ترجیح میدیم یه گوشه بی سر صدا بنشینند و ببینند. بعضی ها که دیگه خیلی فراتر از این میرند.بچه اونقدر شبکه پویا دیده دیگه براش جذابیت نداره.مادر پدر براش فیلم دانلود میکنند. داشتن گوشی شخصی زیر پونزده شونزده سال اصلا توصیه نمیشه. بهتر اینه که زمان مشخص بشه . مثلا هرروز ساعت سه می تونید به نوبت با گوشی من بازی کنید. هرروز هم طبق نوبت، یکی اول بازی میکنه و نهایتا ده دقیقه تا یکربع. تازه باید نامحسوس کنترل کنید چه بازی ای میکنه. تلوزیون هم همینه . چون پسر بزرگم دو از مدرسه میاد ساعت سه تلوزیون میبینند یک ساعت.اینجوری هم بچه کوچکه میتونه بخوابه هم خونه یه آرامشی میگیره. اما خب ضدحالم نباید بزنیم.اجازه بدیم کارتن الان رو تا آخر ببینه بعد. اولش سخته بهانه میارند چون تا الان محدوده نداشتند.اما والدین با اقتدار و عدم نقض قانون باید برخورد کنند. بجای خشونت باهم به تفاهم برسیم.😊 در مورد رسانه ها بازهم خواهیم گفت ان شاءالله 😊 http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا محدودیت زمانی عقابی رو تصور کنید که تو آسمون پرواز میکنه ... اوج میگیره ... شتاب میگیره . آزاد و رها برا خودش تو کوه و دشت و دمن زندگی میکنه. حالا آوردنش تو یه قفس کوچک که نه بلندای کوه رو داره نه وسعت آسمون و نه جایی برای اوج گرفتن... تو این قفس بال زدن معمولی هم براش سخته . حالا هی مربی بیاد پای او رو ببنده. قفس رو کوچک کنه . سقفش رو کوتاه کنه و او رو مجبور کنه به مدل جدید عادت کنه... بجای اینکه پیش خودش فکر کنه حالا که من اون همه وسعت و آزادی رو از این پرنده گرفتم حالا دیگه اینجا تو این قفس آزادش بزارم... شده حکایت بچه های ما... محدودیت برای بچه ها باید به حداقل ممکن برسه . محدودیت برای زمانیه که یا داره به خودش آسیب میزنه حالا آسیب جسمی روحی روانی فیزیکی یا به دیگران... هر خونه یسری قرارداد برا خودش داره که برا بچه های اون خونه باید به صورت ساده و واضح بیان بشه . خط قرمزها مشخص بشه . محدودیت ها مشخص بشه و البته مهم اینه که ما خودمون ملزم به رعایت باشیم حتما... تو پستهای قبلی در مورد محدودیت مکانی صحبت کردیم . اما محدودیت زمانی چون جزو مفاهیم انتزاعی هست و برای بچه ها عینی و قابل لمس نیست حتما باید در یه قالبی پیاده بشه. مثلا ما به بچه ای که نه، ساعت خوندن بلده نه میدونه نیم ساعت چقدره چجوری میخوایم تفهیم کنیم که مثلا گوشی یکربع . من از حدود یک سالگی با تمرین . با خوندن یک شعر برای تعویض پوشک محدودیت زمانی رو تعریف میکردم. و بچه می دونست تا آخرش باید وایسه .یا مثلا پارک تاب بازی تا ده میشمردم اگه کسی نبود تابیست سی مثلا برا خوابیدنشون بعد قصه یه لالایی مخصوص داشتیم که دوبار پخش میکردم تا به خواب برند. مسلمه که تا بیاد جا بیفته و عادت کنندزمان میبره. خصوصا برای ما که بچه های پشت سرهم داریم و همیشه یکی اون وسط همه چی رو بهم میزنه😅😅 سخته. اما ممکنه اراده . پشتکار . حوصله . خلاقیت🍎 برای گوشی هم من اوایل دوتا زنگ هشدار تنظیم میکردم یکی ده دقیقه بعد بازی یکی ام یکربع بعد بازی و میدونستند بعد دومین زنگ باید بدند. البته به من نه😅😅😂😂به نفر بعدی و در آخر گوشی به من میرسه😄 در مورد تلوزیون هم با مشورت خودشون طبق برنامه هایی که دوست دارند ساعتشو تنظیم میکنیم اما قانون اینه که فقط یکبار در روز ببینند و البته گوشی و تلوزیون شبها برای بچه ها ممنوعه مگراینکه فیلم خانوادگی بخوایم ببینیم که مناسب سن اونها هم باشه. https://www.instagram.com/p/B_zkDPSpYI1/?igshid=2y3t83v3zog3
به نام خدا محدوده ؟؟؟ مطلب سی ام تعریف ساده محدوده همون چهارچوب هست . اعتقاد ما برای زیر هفت سال آزادی هست . درسته ، اما نه آزادی بی قید و بند... اینکه میگند بچه تا هفت سال امیره ، این یعنی چی ؟ یعنی تا هفت سال هیچی نگیم هیچ کاری نداشته باشیم ؟ نه البته در مورد این مسئله قیل و قال زیاده اما چیزی که من یاد گرفتم اینه که بچه تا هفت سال در چهارچوب های تنگ قرار نگیره . تحت فشار قوانین زیاد نباشه . آزاد باشه اما برای آزادی هاش چهارچوب و محدوده داشته باشه و البته تو اون محدوده دیگه آزاد آزاد باشه... البته این آموزش دادنی نیست . تمرین و تدریج میخواد . از یک سالگی تمرین شروع میشه و این مسلمه که بچه یکساله خیلی متوجه نمیشه یکجا بند نمیشه و اصلا نباید در موردش سخت گیری بشه . تمرین تمرین تمرین تا دوروبر سه سالگی هرچی جلوتر میریم بهتر میشه و از حوالی سه سالگی دیگه تثبیت میشه .اینجاست که دیگه جدی رفتار میکنیم جدی به معنای بدخلقی نیست . مثلا غذا سر سفره فقط . آب بازی رنگ بازی فقط حمام. درمورد اسباب بازی خیلی سخت نگیرید . بچه دوست داره جایی باشه که بقیه اعضا خانواده هم هستند. و طبیعیه. اما مثلا برای غذا خوردن برای کاردستی برای آب بازی جا تعیین میکنیم . ما یه زیرانداز داریم مخصوص کاردستی که پر از رنگ و چسبه.... سفره مخصوص شن بازی داریم. برای غذا هم که مشخصه. این بیشتر محدوده مکانی بود. درمورد محدوده زمانی تو پستهای بعد صحبت میکنیم ان شاءالله. شما چجوری تعیین محدوده میکنید؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا محدودیت زمانی مطلب سی و یکم عقابی رو تصور کنید که تو آسمون پرواز میکنه ... اوج میگیره ... شتاب میگیره . آزاد و رها برا خودش تو کوه و دشت و دمن زندگی میکنه. حالا آوردنش تو یه قفس کوچک که نه بلندای کوه رو داره نه وسعت آسمون و نه جایی برای اوج گرفتن... تو این قفس بال زدن معمولی هم براش سخته . حالا هی مربی بیاد پای او رو ببنده. قفس رو کوچک کنه . سقفش رو کوتاه کنه و او رو مجبور کنه به مدل جدید عادت کنه... بجای اینکه پیش خودش فکر کنه حالا که من اون همه وسعت و آزادی رو از این پرنده گرفتم حالا دیگه اینجا تو این قفس آزادش بزارم... شده حکایت بچه های ما... محدودیت برای بچه ها باید به حداقل ممکن برسه . محدودیت برای زمانیه که یا داره به خودش آسیب میزنه حالا آسیب جسمی روحی روانی فیزیکی یا به دیگران... هر خونه یسری قرارداد برا خودش داره که برا بچه های اون خونه باید به صورت ساده و واضح بیان بشه . خط قرمزها مشخص بشه . محدودیت ها مشخص بشه و البته مهم اینه که ما خودمون ملزم به رعایت باشیم حتما... تو پستهای قبلی در مورد محدودیت مکانی صحبت کردیم . اما محدودیت زمانی چون جزو مفاهیم انتزاعی هست و برای بچه ها عینی و قابل لمس نیست حتما باید در یه قالبی پیاده بشه. مثلا ما به بچه ای که نه ساعت خوندن بلده نه میدونه نیم ساعت چقدره چجوری میخوایم تفهیم کنیم که مثلا گوشی یکربع . من از حدود یک سالگی با تمرین . با خوندن یک شعر برای تعویض پوشک محدودیت زمانی رو تعریف میکردم. و بچه می دونست تا آخرش باید وایسه .یا مثلا پارک تاب بازی تا ده میشمردم اگه کسی نبود تابیست سی مثلا برا خوابیدنشون بعد قصه یه لالایی مخصوص داشتیم که دوبار پخش میکردم تا به خواب برند. مسلمه که تا بیاد جا بیفته و عادت کنندزمان میبره. خصوصا برای ما که بچه های پشت سرهم داریم و همیشه یکی اون وسط همه چی رو بهم میزنه😅😅 سخته. اما ممکنه اراده . پشتکار . حوصله . خلاقیت برای گوشی هم من اوایل دوتا زنگ هشدار تنظیم میکردم یکی ده دقیقه بعد بازی یکی ام یکربع بعد بازی و میدونستند بعد دومین زنگ باید بدند. البته به من نه😅😅😂😂به نفر بعدی و در آخر گوشی به من میرسه😄 در مورد تلوزیون هم با مشورت خودشون طبق برنامه هایی که دوست دارند ساعتشو تنظیم میکنیم اما قانون اینه که فقط یکبار در روز ببینند و البته گوشی و تلوزیون شبها برای بچه ها ممنوعه مگراینکه فیلم خانوادگی بخوایم ببینیم که مناسب سن اونها هم باشه. ادامه دارد. http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9