عشق است دیگر... شنیدی که می‌گویند هر کسی را دوست داشته باشی، هر کاری می‌کنی تا به چشم بیایی. خوب این طبیعی است. در جهانی که یک پایه‌اش عشق است، دور از ذهن نیست که عاشقی دلداده‌ی معشوقش باشد. آن هنگام این عشق و عاشقی، من را به تعجب وامی‌دارد که آن کس را دوست دارند درحالی‌که تاکنون به چشم ظاهر ندیده و فقط او را به اسم می‌شناسند. آیا وقتی در دنیایِ مدرنِ مادی‌زده‌ی امروز، عاشقانی پیدا می‌شوند که دلباخته معشوقان بی‌بنیه و بی‌اساس می‌شوند، دلباختگان حقیقی وجود دارند؟ چرا وجود دارند! آنهایی که بعد از ۱۴۰۰ سال دلباخته‌ی پاکان و معصومینی هستند که با عشق به آنها زندگی می‌کنند. دیروز از داخل ساختمان که به کوچه نگاهم افتاد، مراسم سمنوپزان و دلدادگی را برای اهل‌بیت دیدم. یاد این ابیات از مولانا افتادم: "گر کسی گوید که بهر عشق بحر دل چرا شوریده و شیدا شود؟▪️تو جوابش ده که: اندر شوق بحر قطره بی‌آرام و ناپروا شود" 📸 تصویر از مراسم سمنوپزان در گوشه‌ای از شهر #عشق #ماه_رجب 📚 @khat_khial