#روزشمار_نیمه_شعبان #الفبای_رفاقت_با_امام_زمان 📆 فقط ۱۹ روز تا سالروز میلاد حضرت مهدی علیه السلام باقی مانده است... 🔸 الف: انتظار اولین شرط رفاقت با تو این است که منتظر و چشم به راهت باشیم. مگر غیر از این است که اگر دوست و رفیقی داشته باشیم که سال ها در سفر باشد، چشم به راه و مشتاق دیدنش خواهیم بود؟ امام سجاد علیه السلام: اَلمُنتَظِرونَ لِظُهورِهِ أفضَلُ أهلِ كُلِّ زَمانٍ منتظران ظهور مهدى علیه السلام برترينِ اهل هر زمانند. کمال الدین و تمام نعمه ج1 ، ص320 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج52 ، ص 122 @KhateKhoon

#تنها_منجی 19 روز تا نیمه شعبان ✳️ قَالَ الإمامُ مُوسى بنِ جَعْفَرٍ الكاظِمِ عَلَيْهِ السَّلام: طُوبَى‏ لِشِيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكِينَ‏ بِحَبْلِنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً فَطُوبَى لَهُمْ ثُمَّ طُوبَى لَهُمْ وَ هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَاتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ. ✳️ امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: خوشا به حال شیعیان ما، که در زمان غیبت قائم ما (عجل الله فرجه) به رشته ی [ولایت] ما چنگ می زنند و بر ولایت ما و برائت از دشمنان ما پا بر جا و محکم می مانند. آنها از مایند و ما از آنهاییم. آنها ما را به امامت برگزیده اند و به پیشوایی ما راضی هستند و ما آنها را به عنوان شیعه ی خود برگزیده ایم و به عنوان شیعه ی خویش پسندیده ایم. خوشا به حال آنها. به خدا سوگند آنها در روز قیامت با ما و در کنار ما هستند. 📚 كمال الدين و تمام النعمة، ج‏2، ص: 361 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #الهی_عظم_البلاء @KhateKhoon

#مؤمن_قریش کارشناس: حجت الاسلام و المسلمین روستایی موضوع: روایات درباره ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام #من_حضرت_ابوطالب_را_دوست_دارم #26رجب_وفات_حضرت_ابوطالب_علیه_السلام @khatekhoon

#حکمت_نهج_البلاغه #در_محضر_امیر بدان خدایی که گنجینه های آسمان و زمین به دست اوست به تو اجازه‌ی دعا داده، و اجابت آن را به عهده گرفته، و تو را فرمان داده از او بخواهی تا به تو ببخشد، و از او رحمت طلب کنی تا تو را رحمت آورد. 📚نهج البلاغه قسمتی از نامه 31 @KhateKhoon

قسمت دوم ــ آقای نویسنده! چقدر مرا در این شهر راه می‌بری؟ ــ حوصله کن، عزیزم! ــ من می‌خواهم به خانه امام هادی(ع) بروم، ساعتی است که مرا در این شهر می‌چرخانی.  ــ اینجا یک شهر نظامی است، ما به راحتی نمی‌توانیم به خانه امام برویم. خطر دارد، می‌فهمی! خطر کشته شدن! تو از شنیدن این سخن من تعجّب می‌کنی.  عبّاسیان هر گونه رفت و آمد به خانه امام را بازرسی می‌کنند، آنها امام هادی و امام حسن عسکری(ع) را در شرایط بسیار سختی قرار داده‌اند.  اکنون ما به محلّه «عَسکَر» می‌رسیم. اینجا یکی از محلّه‌های بالاشهر سامرّا است. حتماً می‌دانی «عسکر» در زبان عربی به معنای «لشکر» است، در این محلّه فقط فرماندهان لشکر عبّاسیان زندگی می‌کنند. تعجّب کرده‌ای که چرا تو را به اینجا آورده‌ام! مگر نمی‌دانی که امام در همین محل زندگی می‌کند. آیا تا به حال فکر کرده‌ای چرا امام یازدهم به «عسکری» مشهور شده است؟ علّت این نامگذاری این است که امام در همین محلّه زندگی می‌کند.8 عبّاسیان، امام و خانواده‌اش را مجبور کرده‌اند در اینجا باشند تا بتوانند همه رفت و آمدها را به خانه او زیر نظر بگیرند. نمی‌دانم آیا شنیده‌ای امام از مردم خواسته است که به او سلام نکنند؟ آری، در این شهر سلام کردن به امام جرم است! حتماً شنیده‌ای وقتی کسی را به جایی تبعید می‌کنند او باید در وقت‌های معینی به نزد مأموران دولتی رفته و حضور خودش در آن شهر را اعلام کند. امام در روزهای دوشنبه و پنج شنبه باید به نزد خلیفه برود.9 وقتی که امام از خانه خارج می‌شود تا خود را به قصر برساند عدّه‌ای از شیعیان از فرصت استفاده می‌کنند و در راه می‌ایستند تا امام را ببینند. امام به آنها پیغام داده است که هرگز به او سلام نکنند زیرا این کار برای آنها بسیار خطرناک است و سزایی جز کشته شدن ندارد.10 می‌دانم که باور کردن آن سخت است، چرا باید سلام کردن به فرزند پیامبر جرم باشد؟ این همان مظلومیّتی است که تا به حال کسی به آن توجّه نکرده است! هر چند امام حسین(ع) در روز عاشورا غریب و مظلوم بود؛ امّا یارانی وفادار داشت که تا آخرین لحظه بر گرد وجودش همچون پروانه می‌چرخیدند. امّا جانم فدای غربت امامی که در این شهر تنهای تنهاست، هیچ یار و یاور و آشنایی ندارد، دوستان او هم غریب و مظلومند!  آیا دوست داری قصّه چوب شکسته شده را برایت بگویم تا با مظلومیّت امام خود بیشتر آشنا شوی؟ در این روزگار هر خانه نیاز به هیزم‌های زیادی دارد تا با آن غذا بپزند و در فصل سرما خانه را با آن گرم کنند. شخصی به نام «داوود بن اسود» برای خانه امام عسکری(ع) هیزم تهیّه می‌کرد. یک روز امام او را صدا زد و به او چوب بزرگی داد و گفت: «این چوب را بگیر و به بغداد برو و به نماینده من در آنجا تحویل بده». داوود خیلی تعجّب کرد، آخر بغداد شهر بزرگی است و هیزم‌های زیادی در آن شهر وجود دارد، چه حکمتی است که امام از او می‌خواهد این همه راه برود و این چوب را به بغداد ببرد. به هر حال سوار بر اسب خود شد و به سوی بغداد حرکت کرد. در میانه راه به کاروانی برخورد کرد، او خیلی عجله داشت. شتری جلویِ راه او را بسته بود، با آن چوب محکم به شتر زد تا شتر کنار برود و راه باز شود ولی چوب شکست. شکسته شدن چوب همان و ریختن نامه‌ها همان! گویا امام در داخل این چوب نامه‌هایی را مخفی کرده بود و داوود از آن خبر نداشت. وای! اگر مأمور اطلاعاتیِ عبّاسیان این صحنه را ببیند چه خواهد شد؟  خون همه کسانی که اسمشان در این نامه‌ها آمده است ریخته خواهد شد. داوود سریع از اسب پیاده شد و همه نامه‌ها را جمع کرد و با عجله از آنجا دور شد. در این نامه‌ها، جواب سؤل‌های شیعیان نوشته شده بود؛ ولی امام عسکری(ع) برای ارسال آنها با مشکلات فراوانی روبرو بوده است.  فکر می‌کنم با شنیدن این داستان با گوشه‌ای از شرایط سختی که بر امام می‌گذرد آشنا شده‌ای.11 اکنون، ما آرام آرام در محلّه عسکر قدم برمی‌داریم، من می‌خواهم درِ خانه امام را به تو نشان بدهم. از تو می‌خواهم وقتی به آنجا رسیدیم بی‌تابی نکنی! نگویی که می‌خواهم امام را ببینم. گفته باشم این کار خطرناک است! قدری راه می‌رویم. نسیم می‌وزد، بوی بهشت به مشام می‌رسد، آنجا خانه آفتاب است.  با بی‌قراری و وجدی که داری سلام می‌کنی:  سلام بر آقا و مولای من!  سلام بر نور خدا در زمین!  تو می‌خواهی به سوی بهشت بروی، من دست تو را می‌گیرم!  کجا می‌روی؟  تو به خود می‌آیی و سپس می‌گویی: دستِ خودم نبود! بعد از یک عمر آرزو ، به اینجا رسیده‌ام، امامِ من در چند قدمی من است و من نمی‌توانم او را ببینم! @KhateKhoon

#روزشمار_نیمه_شعبان #الفبای_رفاقت_با_امام_زمان 📆 فقط 39 روز تا سالروز میلاد حضرت مهدی علیه السلام باقی مانده است... 🔸بخشش شنیده ام که تو بخشنده ترین حجت خدا در روی زمین هستی. شنیده ام که لقب "رحمت للعالمین" فقط به شما و پیامبر نسبت داده شده است. من هم باید مثل تو باشم. باید ببخشم. نباید کینه ای از دوست داران تو‌ در دلم باشد. و أُکمِلُ ذَلِک بِابْنِهِ م ح م د رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ عَلَیهِ کمَالُ مُوسَی وَ بَهَاءُ عِیسَی وَ صَبْرُ أَیوبَ. و آن را (پیامبر اکرم) با فرزندش م ح م د (حضرت مهدی) که مایه رحمت برای جهانیان و دارای کمال موسی و شکوه عیسی و صبر ایوب است ،کامل نمود. 📚محمدبن یعقوب کلینی، الکافی، ج1، ص 527؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج36، ص196 @KhateKhoon

#تنها_منجی 18 روز تا نیمه شعبان ✳️عنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي اسْمُهُ اسْمِي وَ كُنْيَتُهُ كُنْيَتِي أَشْبَهُ النَّاسِ بِي خَلْقاً وَ خُلْقاً تَكُونُ بِهِ غَيْبَةٌ وَ حَيْرَةٌ تَضِلُّ فِيهَا الْأُمَمُ ثُمَّ يُقْبِلُ كَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ يَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً. ✳️جابر بن عبد الله انصارى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كند كه فرموند: مهدى (عجل الله تعالی فرجه) از فرزندان من است اسم او اسم من و كنيه او كنيه من است، از نظر خلق و خلق شبيه‏ترين مردم به من است، براى او غيبت و حيرتى است كه امّتها در آن گمراه شوند، سپس مانند شهاب ثاقب پيش آيد و زمين را پر از عدل و داد نمايد همان گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد. 📚كمال الدين و تمام النعمة، ج‏1، ص: 286 @KhateKhoon

#حکمت_نهج_البلاغه #در_محضر_امیر به سخنی که کسی بر زبان رانده تا آنجا که برداشت نیکویی می توان از آن داشت، گمان بد مبر. 📚نهج البلاغه، حکمت 360 @KhateKhoon

#دلتنگ_محرم #روضه عیدمبعث شد ودیدم به دلم ولوله شد؛ ديدم انگار که در ارض وسما زلزله شد... هاتفى ضجه زنان ناله برآورد که واى! راهی کرب‌و‌بلازینب‌و‌یک‌قافله‌شد... @khatekhoon

#دوخط_روضه کاش افتد به دلش خواهر خود را نبرد يا اگر بُرد دگر دختر خود را نبرد… چند روزيست خدايا كه پسردار شده يارب ای كاش على اصغر خود را نبرد @khatekhoon

قسمت سوم ــ باید فرصت را غنیمت بشماری، باید بنویسی! تو باید جوانان را با حکیمه بیشتر آشنا کنی.  ــ باشد. می‌نویسم. مقداری صبر داشته باش.  اکنون رو به حکیمه می‌کنم و می‌گویم: «آیا می‌شود برای جوانان خاطره زیبایی تعریف کنید تا آن را بنویسم». او به فکر فرو می‌رود، دقایقی می‌گذرد. حکیمه رو به من می‌کند و می‌گوید: «فکر می‌کنم بهتر است خاطره آخرین عروس را برای شما بگویم». می‌دانم تو هم دوست داری این خاطره را بشنوی. خاطره آخرین عروس! همسفرم! من و تو آماده‌ایم تا این خاطره را بشنویم. گویا حکیمه از ما می‌خواهد به سفری برویم. سفری دور و دراز!  باید به اروپا برویم، به سرزمین «روم»، قصر امپراتوری. ما در آنجا با دختری به نام «ملیکا» آشنا می‌شویم... درد عشق را درمانی نیست ! ــ مادر! به من چند روزی فرصت بده! ــ برای چه؟ ــ می‌خواهم در مورد همسر آینده‌ام فکر کنم و تصمیم بگیرم. ــ این کار فکر کردن نمی‌خواهد. آخر چه کسی بهتر از پسر عمویت برای تو پیدا می‌شود؟ مادر نزدیک می‌آید و روی ملیکا را می‌بوسد. او آرزو دارد دخترش هر چه زودتر ازدواج کند. اگر این ازدواج صورت بگیرد به زودی ملیکا، ملکه کشور روم خواهد شد.18 همه دختران روم آرزو دارند که جای ملیکا باشند؛ امّا چرا ملیکا روی‌خوشی به این ازدواج نشان نمی‌دهد؟ آیا او دلباخته مرد دیگری شده است؟ آیا او عشقِ دیگری در دل دارد؟  مادرِ ملیکا از اتاق بیرون می‌رود. ملیکا از جا برمی‌خیزد و به سمت پنجره می‌رود. هیچ کس از رازِ دل او خبر ندارد.  درست است که او در قصر زندگی می‌کند؛ امّا این قصر برای او زندان است. این زندگیِ پر زرق و برق برایش هیچ جلوه‌ای ندارد. همه رویِ زرد ملیکا را می‌بینند و نمی‌دانند در درون او چه شوری برپاست. مادر خیال می‌کند که او گرفتار عشق دیگری شده است. امّا ملیکا گرفتار شک شده است. او از کودکی به خدا و مسیح اعتقاد داشت و به کلیسا می‌رفت و مانند همه مردم به سخنان کشیش‌های مسیحی گوش می‌داد. کشیش‌ها که همان روحانیّون مسیحی بودند مردم را به تَرک دنیا دعوت کرده و از آنها می‌خواستند تا به فکر آخرت خود باشند و از جمع کردن مالِ دنیا دوری کنند. آن روزها چهره کشیش‌ها برای ملیکا چهره‌ای آسمانی بود، کشیش‌ها کسانی بودند که می‌توانستند گناهان مردم را ببخشند. ملیکا می‌دید آنها چنان از آتش جهنّم و عذاب خدا سخن می‌گویند که همه دچار ترس می‌شوند. مردم برای اعتراف به نزد آنها می‌رفتند تا خدا گناه آنها را ببخشد. او که بزرگ‌تر شد چیزهایی را دید که به دینِ آنها شک کرد. او می‌دید کشیش‌ها که از تَرک دنیا سخن می‌گویند، وقتی به این قصر می‌آیند چگونه برای گرفتن سکّه‌های طلا، هجوم می‌آورند! ملیکا چیزهای زیادی را در این قصر دیده بود. صدای قهقهه مستانه کشیش‌ها را شنیده بود.  او بارها دیده بود که چگونه کشیش‌ها با شکم‌های برآمده، ظرف‌های طلاییِ غذا را پیش کشیده و مشغول خوردن می‌شدند! او به دینی که اینان رهبرانش بودند شک کرده بود، درست است که او دختری از خانواده قیصر روم بود؛ امّا نمی‌توانست ببیند که دینِ خدا، بازیچه گروهی بشود که خود را بزرگانِ دین می‌دانند و نان حکومت روم را می‌خورند! او از این کشیش‌ها، مأیوس شده است امّا هرگز از خدا جدا نشده است. او از این جماعت بدش می‌آید ولی خدا را دوست دارد و به عیسی(ع) و مریم(س) عشق می‌ورزد. هر چه او به دینی که کشیش‌ها از آن دم می‌زدند بیشتر شک می‌کرد، راز و نیازش با خدا بیشتر می‌شد. ملیکا از خدا می‌خواهد او را نجات بدهد. او از همه چیز و همه کس خسته شده است ولی از خدا و دوستان خدا دل نکنده است. او منتظر است تا لطف خدا به سوی او بیاید. او می‌داند که اگر با پسر عمویش ازدواج کند تا آخر عمر باید به وضع موجود، راضی باشد. اگر روحانیّون بفهمند که ملکه آینده روم به قداست آنها شک دارد چیزی جز مرگ در انتظار او نخواهد بود. آنها آن قدر قدرت دارند که حتّی ملکه آینده روم را می‌توانند به قتل برسانند. آنها هرگز شمشیر به دست نمی‌گیرند تا ملکه را به قتل برسانند، بلکه اسلحه‌ای بسیار قدرتمندتر از شمشیر دارند.  کافی است آنها به مردم بگویند که ملکه مرتّد شده و به دین خدا پشت کرده است، آن وقت می‌بینی چگونه مردمی که تا دیروز ساکت و آرام بودند، آشوب به پا کرده و به قصر حمله می‌کنند تا برای خشنودی و رضایت خدا، ملکه را بکشند. فکر می‌کنم دیگر فهمیدی که چرا ملیکا نمی‌خواهد با پسر عمویش ازدواج کند. او از جنس این مردم نیست. خدا به او چیزی داده که به خیلی‌ها نداده است.  خدا به ملیکا، قدرت فکر کردن داده است. گویا تنها عیب او این است که فکر می‌کند!!  امروز کسی نباید خودش فکر کند. روحانیّونی که نانِ حکومت می‌خورند به جای همه فکر می‌کنند. وظیفه مردم فقط اطاعت بدون چون و چرا از آنهاست. آنها می‌گویند که رضایت خدا و مسیح فقط در این اطاعت است. @KhateKhoon

#روزشمار_نیمه_شعبان #الفبای_رفاقت_با_امام_زمان 📆 فقط ۱۷ روز تا سالروز میلاد حضرت مهدی علیه السلام باقی مانده است... 🔸پ: پناه اصلا دوست دارم این شرط رفاقت یک‌طرفه باشد. می خواهم همیشه در پناه تو باشم. همین! 🙏🏻شکر خدا که در پناه شماییم عالم‌از این خوب تر پناه ندارد ✳️امام سجاد علیه السلام: اللهم صَلَّ علی محمدٍ و آلِ محمدٍ الکَهفِ الحَصینِ و غیاثِ المُضطَّر المُستَکینِ و مَلجَأِ الهارِبینَ و مُنجیِ الخائِفینَ و عِصمَهِ المُعتَصِمینَ خدایا! بر محمد و آل محمد درود بفرست که ایشان غار محکم و نفوذ ناپذیر، و فریاد رس بیچارگان، و پناهگاه فرار کنندگان، و نجات دهنده افراد نا امن، و حفظ کننده افرادی هستند که به دامان ایشان چنگ می زنند. 📚بحارالانوار / ج 78 / ص 68 @KhateKhoon

#حکمت_نهج_البلاغه #در_محضر_امیر ای پسر آدم، خودت وصی خویش در دارای ات باش و آنچه می خواهی پس از تو در ثروتت کنند، به دست خود بکن. 📚نهج البلاغه، حکمت 254 @KhateKhoon

#تنها_منجی 17 روز تا نیمه شعبان ✳️ قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم: يَتَنَعَّمُ‏ أُمَّتِي‏ فِي زَمَنِ الْمَهْدِيِّ عجل الله فرجه نِعْمَةً لَمْ يَتَنَعَّمُوا قَبْلَهَا قَطُّ يُرْسَلُ السَّمَاءُ عَلَيْهِمْ مِدْرَاراً وَ لَا تَدَعُ الْأَرْضُ شَيْئاً مِنْ نَبَاتِهَا إِلَّا أَخْرَجَتْهُ. ✳️ رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند: امت من در زمان مهدى (عجل الله تعالى فرجه) چنان متنعم گردد كه هیچگاه پیش از آن چنین متنعم نگردیده است. آسمان پى در پى بركات خود را براى آنان فرو مى ریزد و زمین آنچه دارد بیرون مى دهد. 📚 بحار الأنوار، ج‏51، ص: 83 @KhateKhoon

قسمت چهارم چند روز می‌گذرد و ملیکا خبردار می‌شود که باید خود را برای مراسم عروسی آماده کند.  پدربزرگ او، قیصر دستور داده است تا این عروسی هر چه زودتر برگزار شود. حتماً می‌دانی در روم به پادشاهی که کشور را اداره می‌کند «قیصر» می‌گویند. ملیکا، نوه قیصر روم است. او دستور داده است تا سران و بزرگان از سراسر کشور در پایتخت جمع بشوند. پیش‌بینی می‌شود که تعداد آنها به چهار هزار نفر برسد.  سیصد نفر از روحانیّون کلیسا هم دعوت شده‌اند تا در این مراسم حضور داشته باشند. قصر بزرگ و زیبایی برای این مراسم در نظر گرفته شده است. قیصر می‌خواهد برای ملکه آینده روم جشن بزرگی بگیرد، جشنی که نشانه اقتدار و عظمت خاندانش باشد. ملیکا هیچ چاره‌ای ندارد، باید به این عروسی رضایت بدهد.19 اکنون، تمام قصر غرق نور است، عدّه‌ای می‌رقصند و گروهی هم می‌نوازند. همه مهمانان آمده‌اند و قیصر بر روی تخت خود نشسته است. درِ قصر باز می‌شود، داماد در حالی که گروهی او را همراهی می‌کنند وارد می‌شود.  او به سوی قیصر می‌آید، خم می‌شود و دست قیصر را می‌بوسد و به سوی تخت دامادی می‌رود تا بر روی آن بنشیند.  همه کف می‌زنند و سوت می‌کشند، داماد افتخار می‌کند که امشب زیباترین دختر روم، همسر او می‌شود. او می‌خواهد بر روی تخت بنشیند که ناگهان همه چیز می‌لرزد! زلزله‌ای سهمگین، همه را به وحشت می‌اندازد. آن قدر سریع که فرصت فرار یا ماندن را به هیچ کس نمی‌دهد. همه چیز در یک لحظه اتفاق می‌افتد، گرد و غبار همه جا را فرا می‌گیرد. پایه‌های تخت داماد شکسته و داماد بی هوش بر روی زمین افتاده است! هیچ کس حرفی نمی‌زند، همه مات و مبهوت به هم نگاه می‌کنند، آیا عذابی نازل شده است؟ عروسی به هم می‌خورد، قیصر بسیار ناراحت می‌شود، چه راز و رمزی در کار است؟ هیچ کس نمی‌داند.20 شب از نیمه گذشته و سکوت همه جا را فرا گرفته است. نورِ مهتاب از پنجره بر اتاق ملیکا می‌تابد.  اکنون ملیکا خواب می‌بیند:  عیسی(ع) به این قصر آمده است. همه یاران او نیز آمده‌اند.  آیا شمعون را می‌شناسی؟ او وصیّ و جانشین حضرت عیسی(ع) است و ملیکا هم از نسل اوست. شَمعُون، پدربزرگِ مادری ملیکا است.21 هر جا را نگاه می‌کنی فرشتگان ایستاده‌اند. در وسط قصر منبری از نور گذاشته‌اند. گویا همه، منتظر آمدن کسی هستند.  ملکیا در شگفتی می‌ماند، به راستی چه کسی قرار است به اینجا بیاید که عیسی(ع) در انتظارش، سراپا ایستاده است؟ ناگهان در قصر باز می‌شود. مردانی نورانی وارد می‌شوند. بوی گل محمّدی به مشام می‌رسد. بانویی جوان و نورانی هم همراه آنها آمده است. عیسی(ع) به استقبال آنها می‌رود، سلام می‌کند و خوش‌آمد می‌گوید: «سلام و درود خدا بر تو ای آخرین پیامبر! ای محمّد!». عیسی(ع) محمّد(ص) را در آغوش می‌گیرد و از او می‌خواهد به قسمت پذیرایی قصر بروند. همه می‌نشینند. چهره عیسی(ع) همچون گل شکفته شده و سکوت بر فضای قصر سایه افکنده است.  ملیکا فقط نگاه می‌کند. به راستی در اینجا چه خبر است؟ بعد از لحظاتی، محمّد(ص) رو به عیسی(ع) می‌کند و می‌گوید: «ای عیسی! جانشین تو، شمعون دختری به نام ملیکا دارد، من آمده‌ام او را برای یکی از فرزندانم خواستگاری کنم». محمّد(ص) با دست اشاره به جوانی می‌کند که در کنارش نشسته است. ملیکا نگاه می‌کند جوانی را می‌بیند که صورتش چون ماه می‌درخشد. این جوان، امام یازدهم شیعیان و نام او «حسن» است. محمّد(ص) منتظر جواب است. در این هنگام عیسی(ع) رو به شمعون، پدربزرگ ملیکا می‌کند و می‌گوید: «ای شمعون! سعادت و خوشبختی به سوی تو آمده است. آیا دخترت ملیکا را به عقد ازدواج فرزند محمّد در می‌آوری؟». اشک شوق در چشمان شمعون حلقه می‌زند و بعد نگاهی به دخترش ملیکا می‌کند و می‌گوید: «آری، با کمال افتخار قبول می‌کنم».  محمّد(ص) از جا برمی‌خیزد و بر بالای منبری از نور قرار می‌گیرد و خطبه عقد را می‌خواند: «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم؛ امشب ملیکا، دختر شمعون را به ازدواج یازدهمین امام بعد از خود، حسن در آوردم. شاهدان این ازدواج، عیسی و شمعون و حواریّون و علی و فاطمه و همه خاندان من هستند». وقتی سخن محمّد(ص) تمام می‌شود همه به یکدیگر تبریک می‌گویند و همه جا غرق نور می‌شود.22 @KhateKhoon

#روزشمار_نیمه_شعبان #الفبای_رفاقت_با_امام_زمان 📆 فقط 16 روز تا سالروز میلاد حضرت مهدی علیه السلام باقی مانده است... 🔸ت: توبه رفیق، رفیق را نمی آزارد. من تو‌ را بارها ناراحت کرده ام. شرط رفاقت آنست که تو را از خودم‌راضی کنم با توبه ای صادقانه برای جبران خطاهایم. ✳️و ذنوبنا به مغفوره... خدایا گناهان ما را به خاطر او (حضرت مهدی علیه السلام) بیامرز 📚 دعای ندبه @KhateKhoon

#تنها_منجی 16 روز تا نیمه شعبان ✳️ قَالَ الإمَامُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ: إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ الله عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ شِيعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ وَ جَعَلَ قُوَّةَ الرَّجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ يَكُونُونَ حُكَّامَ الْأَرْضِ وَ سَنَامَهَا. ✳️ امام زین العابدین علیه السلام فرمودند: زمانی که قائم ما قیام ‌کند خدای متعال آفت‌ها را از میان شیعیان ما برطرف می‌کند و دلهایشان را (در استقامت) همانند قطعات ضخيم آهنین قرار می‌دهد که قوّت یك مرد آنان برابر قوّت چهل مرد خواهد بود. 📚 الخصال للصدوق، ج‏2، ص: 541 @KhateKhoon

#حکمت_نهج_البلاغه #در_محضر_امیر کسی که به کار های گوناگون پردازد، خوار شده، پیروز نمی گردد. 📚نهج البلاغه، حکمت 403 @KhateKhoon

🔶یقینا هر چیزی که به سلامت جامعه و جلوگیری از شیوع این بیماری کمک کند حسنه است. 👤حضرت آیت الله خامنه ای(حفظه الله تعالی) طرح جمع آوری کمک های مردمی جهت تهیه ماسک، دست کش و مواد ضد عفونی کننده برای مناطق محروم مشهد؛ بزرگوارانی که تمایل به همکاری دارند، مبالغ اهدایی د را به شماره کارت زیر واریز نمایند. 6037 9975 9904 3859 بانک ملی، کانون رویش @KhateKhoon

قسمت پنجم ملیکا از خواب بیدار می‌شود. نور مهتاب به داخل اتاق تابیده است. او از روی تخت بلند می‌شود به کنار پنجره می‌آید: خدایا این چه خوابی بود من دیدم! او می‌فهمد که عشقی آسمانی در قلب او منزل کرده است. او احساس می‌کند که حسن(ع) را دوست دارد.  یا مریم مقدّس! من چه کنم!  آیا این خواب را برای مادرم بگویم؟ آیا می‌توانم پدر بزرگ را از این راز با خبر کنم؟ نه، او نباید این کار را بکند. ملیکا نمی‌تواند به آنها بگوید که عاشق فرزند محمّد(ص) شده است؟  آخر چگونه ممکن است که نوه قیصر روم بخواهد با فرزند پیامبر مسلمانان ازدواج کند؟ مدّت‌هاست که میان مسلمانان و مسیحیان جنگ است. کافی است آنها بفهمند که ملیکا به اسلام علاقه پیدا کرده است، آن وقت او را مجازات سختی خواهند کرد! هیچ کس نباید از این خواب با خبر بشود. این عشق آسمانی باید در قلب ملیکا مثل یک راز بماند.  چند روزی گذشته است و عشق دیدار جگر گوشه پیامبر در همه وجود ملیکا ریشه دوانده است.  رنگ او زرد شده و خواب و خوراک او نیز کم شده است. همه خیال می‌کنند که او بیمار شده است.  قیصر بهترین پزشکان را برای درمان ملیکا می‌آورد؛ امّا هیچ فایده‌ای ندارد. آنها درد او را نمی‌فهمند تا برایش درمانی داشته باشند. ملیکا روز به روز لاغرتر می‌شود. چشمانش به گودی نشسته است. هیچ کس نمی‌داند چه شده است. مادر برای او گریه می‌کند و غصّه می‌خورد که چگونه عروسی دخترش با زلزله‌ای به هم خورد. بعد از آن بیماریِ ناشناخته‌ای به سراغ ملیکا آمده است. امروز قیصر، پدربزرگ ملیکا به عیادت او آمده است: دخترم! ملیکا عزیزم! صدای مرا می‌شنوی! ملیکا چشمان خود را باز می‌کند. نگاهش به چهره مهربان پدربزرگش می‌خورد که در کنارش نشسته است. اشکِ چشم او بر صورت ملیکا می‌چکد: ــ دخترم! نمی‌دانم این چه بلایی بود که بر سر ما آمد؟ من آرزو داشتم که تو ملکه روم شوی؛ امّا دیدی که چه شد.  ــ گریه نکن پدربزرگ. ــ چگونه گریه نکنم در حالی که تو را این گونه می‌بینم؟  ــ چیزی نیست. من راضی به رضای خدا هستم. ــ دخترم! آیا خواسته‌ای از من نداری؟ ــ پدربزرگ! مسلمانان زیادی در زندان‌های تو شکنجه می‌شوند. آنها اسیر تو هستند. کاش همه آنها را آزاد می‌ساختی و در حقّ آنها مهربانی می‌کردی، شاید مسیح و مریم مقدّس مرا شفا بدهند! قیصر این سخن را می‌شنود و به ملیکا قول می‌دهد که هر چه زودتر اسیران مسلمان را آزاد کند.  بعد از مدّتی به ملیکا خبر می‌رسد که گروهی از اسیران آزاد شده‌اند. او برای این که پدربزرگ خود را خوشحال کند، قدری غذا می‌خورد. پدربزرگ خشنود می‌شود و دستور می‌دهد تا همه مسلمانانی که در جنگ‌ها اسیر شده‌اند آزاد شوند. اکنون ملیکا دست به دعا برمی‌دارد و می‌گوید: «ای مریم مقدّس! من کاری کردم تا اسیران آزاد شوند، من دل آنها را شاد کردم. از تو می‌خواهم که دل مرا هم شاد کنی». ملیکا منتظر است شاید بار دیگر در خواب محبوبش را ببیند. شاید یار آسمانی‌اش، حسن(ع) به دیدارش بیاید.23 @KhateKhoon

#روزشمار_نیمه_شعبان #الفبای_رفاقت_با_امام_زمان 📆 فقط 15 روز تا سالروز میلاد حضرت مهدی علیه السلام باقی مانده است... 🔸ث: ثواب می خواهم به تو هدیه دهم. ثواب همه کارهای خوبم تقدیم به تو... ✳️ پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله: تَهادَوا تَحابُّوا، تَهادُوا به يكديگر هديه دهيد، تا نسبت به همديگر با محبت شويد. 📚کافی : ج۵ ، ص۱۴۴ ، ح۱۴ @KhateKhoon

#تنها_منجی 15 روز تا نیمه شعبان ✳️قالَ الإمَامُ الصَّادِقُ علیه السلام: يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَالْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ. ✳️امام صادق علیه السلام فرمودند: ای ابا بصیر خوشا به حال شیعیان قائم ما منتظران ظهور او در زمان غیبتش و فرمانبرداران او در ظهورش آنان اولیای خدا هستند که ترسی بر ایشان نیست و اندوهی نخواهند داشت. 📚 کمال الدین و تمام النعمه ص357. @KhateKhoon

#حکمت_نهج_البلاغه #در_محضر_امیر اگر در های آسمان ها و زمین ها بر بنده ای بسته شود آن گاه او تقوا را پیش گیرد خداوند راه نجاتی برایش می گشاید. 📚نهج البلاغه، قسمتی از خطبه 130 @KhateKhoon

🔶یقینا هر چیزی که به سلامت جامعه و جلوگیری از شیوع این بیماری کمک کند حسنه است. 👤حضرت آیت الله خامنه ای(حفظه الله تعالی) طرح جمع آوری کمک های مردمی جهت تهیه ماسک، دست کش و مواد ضد عفونی کننده برای مناطق محروم مشهد؛ بزرگوارانی که تمایل به همکاری دارند، مبالغ اهدایی خود را به شماره کارت زیر واریز نمایند. 6037 9975 9904 3859 بانک ملی، به نام کانون رویش @KhateKhoon

قسمت ششم ملیکا اعتقاد دارد که مسیح، پسر خداست، برای همین او خدا را به حقّ پسرش می‌خواند تا شاید خدا به او نگاهی کند و مشکلش را حل کند. امشب دل ملیکا خیلی گرفته است. هجران محبوب برای او سخت شده است. نیمه شب فرا می‌رسد. همه اهل قصر خواب هستند.  او از جای بر می‌خیزد و کنار پنجره می‌رود. نگاه به ستاره‌ها می‌کند. با محبوبش، حسن(ع) سخن می‌گوید: «تو کیستی که چنین مرا شیفته خود کردی و رفتی! تو کجا هستی، چرا سراغم نمی‌آیی! آیا درست است که مرا فراموش کنی». بعد به یاد مریم مقدّس(س) می‌افتد، اشک در چشمانش حلقه می‌زند، از صمیم دل او را به یاری می‌خواند. ملیکا به سوی تخت خود می‌رود. هنوز صورتش خیس اشک است.  او نمی‌داند گره کار در کجاست؟ آن قدر گریه می‌کند تا به خواب می‌رود. او خواب می‌بیند:  تمام قصر نورانی شده است. نگاه می‌کند هزاران فرشته به دیدارش آمده‌اند. گویا قرار است برای او مهمانان عزیزی بیایند.  او از جای خود بلند می‌شود و با احترام می‌ایستد. ناگهان دو بانو از آسمان می‌آیند. بوی گلِ یاس به مشام ملیکا می‌رسد. ملیکا نمی‌داند راز این بوی یاس چیست؟ ملیکا یکی از آنها را می‌شناسد، او مریم مقدّس(س) است، سلام می‌کند و جواب می‌شنود؛ امّا دیگری را نمی‌شناسد.  ملیکا نگاه می‌کند، خدای من! او چقدر مهربان است. چهره‌اش بسیار آشناست.  مریم(س) رو به او می‌کند و می‌گوید: «دخترم! آیا این بانو را می‌شناسی؟ او فاطمه(س) دختر محمّد(ص)است. مادر همان کسی که تو را به عقد او درآورده‌اند».  ملیکا تا این سخن را می‌شنود از خود بی‌خود می‌شود. بر روی زمین می‌نشیند و دامن فاطمه(س) را می‌گیرد و شروع به گریه می‌کند. باید شکایت پسر را به پیش مادر برد. مادر! چرا حسن به دیدارم نمی‌آید؟ او چرا مرا فراموش کرده است؟ چرا مرا تنها گذاشته است؟  اگر قرار بود که مرا فراموش کند چرا مرا این چنین شیفته خود کرد؟ مگر من چه گناهی کرده‌ام که باید این چنین درد هجران بکشم؟  ملیکا همین طور گریه می‌کند و اشک می‌ریزد. فاطمه(س) در کنار او نشسته است و با مهربانی به سخنانش گوش می‌دهد. فاطمه(س) اشک چشمان ملیکا را پاک می‌کند و می‌گوید: ــ آرام باش دخترم! آرام باش! ــ چگونه آرام باشم. دردِ عشق را درمانی نیست، مادر! ــ دخترم! آیا می‌دانی چرا فرزندم حسن به دیدارت نمی‌آید؟ ــ نه. ــ تو بر دین مسحیّت هستی. این دین تحریف شده است، این دین عیسی را پسر خدا می‌داند. این سخن کفر است. خدا هیچ پسری ندارد. خود عیسی(ع) هم از این سخن بیزار است. اگر دوست داری که خدا و عیسی(ع) از تو راضی باشند باید مسلمان بشوی. آن وقت فرزندم حسن به دیدار تو خواهد آمد. ــ باشد. من چگونه باید مسلمان بشوم. ــ با تمام وجودت بگو: «اَشْهَدُ اَنْ لا الهَ الاّ اللّه، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه»، یعنی شهادت می‌دهم که خدایی جز اللّه نیست و محمّد بنده او و فرستاده اوست. ملیکا این کلمات را تکرار می‌کند. ناگهان آرامشی بس بزرگ را در وجود خویش احساس می‌کند.  آری، حالا ملیکا مسلمان شده و پیرو آخرین دین آسمانی گشته است. اکنون فاطمه(س) او را در آغوش می‌گیرد، ملیکا احساس می‌کند گویی در آغوش بهشت است.  فاطمه(س) در حالی که لبخند می‌زند رو به او می‌کند و می‌گوید: «منتظر فرزندم باش. من به او می‌گویم که به دیدارت بیاید». ملیکا از شدّت شوق از خواب بیدار می‌شود. اشک در چشمانش حلقه می‌زند. کجا رفتند آن عزیزان خدا؟!24 ملیکا از جا برمی‌خیزد و به سوی پنجره می‌رود، نگاهی به آسمان می‌کند. چشمانش به ستاره روشنی خیره می‌ماند.  او با خود سخن می‌گوید: بار خدایا! مرا برای چه برگزیده‌ای؟ بین این همه مسیحی که در این سوی جهان بی‌خبر و غافل زندگی می‌کنند مرا انتخاب کردی تا به دست بانویم فاطمه(س) مسلمان بشوم.  این چه سعادت بزرگی است! او بی‌اختیار به سجده می‌رود تا خدا را شکر کند. او منتظر است تا شب فرا برسد و محبوبش به دیدارش بیاید. نسیم می‌وزد و بوی بهشت می‌آید. حسن(ع) به دیدار ملیکا آمده است. ــ آقای من! دل مرا اسیر محبّت خود کردی و رفتی! ــ اگر من به دیدارت نیامدم برای این بود که تو هنوز مسلمان نشده بودی، بدان که هر شب مهمان تو خواهم بود. از آن شب به بعد هر شب، حسن(ع) به دیدار ملیکا می‌آید. ملیکا در خواب او را می‌بیند و با او سخن می‌گوید. کم‌کم ملیکا می‌فهمد که حسن(ع)، امام است، او با مقام امام آشنا می‌شود و می‌فهمد که خدا همه هستی را در دستِ امام قرار داده است. حالِ ملیکا روز به روز بهتر می‌شود، خبر به قیصر می‌رسد. او خیلی خوشحال می‌شود. ملیکا دیگر با اشتها غذا می‌خورد و بعد از مدّتی سلامتی کامل خود را به دست می‌آورد. او هر شب محبوب خود را می‌بیند، اگر چه این یک رؤاست؛ امّا شیرینی آن، کمتر از واقعیّت نیست.  او تمام روز منتظر است تا شب فرا برسد و به دیدار آفتاب نائل شود. روزها می‌گذرد و او در انتظار وصال است. @KhateKhoon