«هرجا‌برم‌فکرت‌'حتی‌یه‌شب‌تنها‌نمیزاره!»

مرا‌برگردان‌به‌حالی‌که‌قبل‌از‌تو‌بودم‌و‌بعد‌رهایم‌کن..

-این‌همه‌حس‌ِخوبُ‌بردی‌ع‌یادِت‌چه‌زود)-

دلم‌گاهی‌برای‌نبودن‌هایی‌تنگ‌می‌شود که‌هنوز‌در‌خاطرم‌قدم‌می‌زنند. نامی‌ازشان‌نیست، اما‌ردّ‌صدایشان‌بین‌سطرهای‌ذهنم‌مانده. نه‌می‌توان‌پرسید‌"حالت‌چطور‌است؟" و‌نه‌می‌شود‌فراموششان‌کرد… فقط‌می‌شود‌آرام‌گفت: کاش‌هرکجا‌که‌هستی، جهانت‌آرام‌باشد، همان‌قدر‌آرام‌که‌بعضی‌اوقات‌، دلم‌بعد‌از‌یاد‌تو‌نمی‌ماند..

-خاطراتو‌،فراموش‌میکنم‌مو‌به‌موشو!)

رهایت‌نمی‌کنم؛‌اما‌اگر‌از‌قصد‌مرا‌گم‌کنی، دیگر‌به‌دنبالت‌نخواهم‌آمد.

-اون‌که‌منو‌'فراموش‌'نمیکنه!میکنه؟)

تو‌نیامده‌بودی‌نجاتم‌دهی، آمده‌بودی‌تا‌ویرانم‌کنی... و‌من،با‌دل‌سوخته‌ای‌در‌مشت، میان‌آتشِ‌نگاهت‌سجده‌زدم. ای‌معبود‌ِگناهکارِ‌من؛‌با‌هر‌لبخندت، یک‌بند‌از‌زنجیر‌عدالت‌گسست. و‌من‌،با‌تمام‌ایمان‌نابود‌شده‌ام، باز‌هم‌عاشق‌گناهم‌ماندم!

(::

دلم‌می‌خواهد‌بغلت‌کنم، و‌آن‌قدر‌فشارت‌بدهم‌؛ که‌استخوان‌هایت‌خرد‌شود، چون‌تو‌این‌دنیا‌جز‌تو‌هیچ‌کس‌را؛ (گوش‌می‌دهی؟گوش‌می‌دهی!) هیچ‌کس‌را‌آنقدر‌دوست‌ندارم..!

اگه‌دیگه‌هیچوقت‌برنگشتی،خنده‌هات‌یادم‌نرفت‌چی؟

منتظرت‌بودم،‌آنقدر‌منتظرت‌بودم‌؛ که‌از‌شدت‌غم‌انتظار‌رنگ‌ها‌جان‌خود‌را‌از‌دست‌دادند، و‌دیوار‌از‌تنهایی‌سایه‌ام‌را‌به‌آغوشش‌کشید، دیگر‌نیستم‌اما‌اگر‌روزی‌از‌آنجا‌گذشتی‌مرا‌خواهی‌دید..