✨به نظر شما این سخنان از کیست؟ "ما مى‏بينيم هنگامى كه كشورهاى جزء دارند به نيروى اتمى‏ مسلح مى‏شوند، ايران به اين مسأله توجه نمى‏كند؛ چون معتقد است قدرت‏ها نمى‏گذارند ايران طعمه شوروى شود و قدرت‏ها موازنه قدرت را در نظر دارند. اين سياست يك سياست صحيح است به اين شرط كه فقط موازنه قدرت به اين نحو صورت بگيرد.در حالى كه اين عطارهاى كهنه كار، هميشه سنگ‏هاى يدكى زيادى دارند كه مى‏توانند براى برقرار كردن موازنه از آنها هم استفاده كنند و ما هيچ دليلى نداريم و هيچ تأمينى نداريم كه سنگ‏ها همين‏ها باشند و زمينه بر همين منوال بماند، مگر اينكه بر خوش طينتى آمريكا قسم بخوريم و بر سر قصد قربتش نذر ببنديم. به طور كلى حكومت‏ها مجبورند به خاطر اين كه آلت دست نشوند نيروها و نفرات را خودشان تهيه كنند، حتى از امروز در صدد تهيه‏ نيروهايى بالاتر از نيروى اتمى و برنامه‏اى وسيع‏تر از برنامه‏هاى تسليحاتى امروز باشند تا بتوانند در ميان ملل لااقل جايگاهى داشته باشند و يا بالاتر نقش رهبرى جامعه‏ها را به عهده بگيرند و براى اين منظور بايد مغزها و دانشمندانى تهيه كنند و حتى با قيمت‏هاى گزاف آنها را خريدارى كنند و شبكه‏هاى وسيعى طرح بريزند. به جاى اين شبكه‏هاى محدود زير زمينى و به جاى فعاليت‏هايى از قبيل دزديدن سفيرها و نمايندگان نفت اوپك، به شبكه‏هاى وسيع‏تر با آن هدف وسيع و فعاليت‏هايى در سطح دانشمند ربايى و مغز ربايى داشته باشند؛ مگر پس از جنگ جهانى دوم دانشمندان آلمانى را جاسوسان آمريكايى و روسى از يكديگر نمى‏دزديدند و مگر داستان‏هاى اين آدم ربايى‏ها منتشر نشده است؟ مگر انيشتين را آمريكايى‏ها پناه ندادند و خريدارى نكردند. من قبول دارم كه اين طرح يك طرح مشكل و وسيع و طاقت طلب و توان‏فرساست، اما آنها كه مى‏خواهند گرفتار امتيازها نشوند و آنها كه مى‏خواهند آلت دست نباشند، بايد چنان نيازهاى خود را برآورده كنند و چنين برنامه توان‏فرسايى را از امروز شروع بنمايند وگرنه آلت دست اين يا آلت دست آن شدن فرقى نمى‏كند و اين طاغوت با آن طاغوت تفاوتى ندارد، گرچه رنگ‏هايش گاهى سرخ و سياه و زرد و آبى و بنفش وووو بشود، ولى واقعاً خر همان خر است پالانش را عوض كرده‏اند. براى همين يك رنگ اين همه خون ريزى و تلفات را من فقط ابلهانه تلقى مى‏كنم و برايش هيچ توضيح و توجيهى نمى‏توانم داشته باشم. آن مقدار از تلاش و كوشش و افراد و سرمايه و ثروتى كه تا به امروز مصرف اين شبكه‏هاى محدود شده مى‏توانست در طول اين سى سال و يا پنجاه و چند سال به نتيجه‏هاى بزرگ‏تر و عميق‏ترى دست بيابد. هنگامى كه ما در برابر مسائل احساس ضعف مى‏كنيم و خود را ناچيز و بى‏مقدار حساب مى‏كنيم بايد اين همه كفاره هم بپردازيم و عاقبت هم آلت دست باشيم. توقف در سطح جز از دست رفتن ارمغانى ندارد و اين هم امتحانش تا به حال مجانى بوده است. اگر از امروز اين راه وسيع را آغاز نكنيم پنجاه سال بعد پشيمانى بيشترى خواهيم داشت و حرف همان است كه گفته‏اند راه رفتنى را بايد رفت و ما امروز و فردا و فرداها مادام كه استقلال را بخواهيم جز اين راهى نداريم و سياست صحيحى نداريم. من هر گونه سياست ديگر را سطحى و حماقت و ابلهانه و با نيرنگ و خيانت حساب مى‏كند." چه کسی باور می‌کند این حرفها را پنجاه سال پیش طلبه‌ای بیست و چند ساله از حوزه علیمه قم گفته باشد؟ شما به راحتی می توانید این حرفها را به استراتژیست‌هایی در سطح کیسینجر و هانتینگتون و فوکویاما نسبت دهید بدون این که کسی کوچکترین تردیدی به خود راه دهد. #کتاب نگاهی به تاریخ معاصر ایران #مرحوم_استاد_صفایی_حائری. ✨چرا امروز قدرت‌های جهانی تلاش می‌کنند تحقیرمان کنند و هر امتیازی که می‌خواهند از ما بگیرند و بعد هم تمام تعهدات و قول و قرارهایشان را زیرپا بگذارند و دوباره برای همان وعده ها امتیازهای جدید بگیرند و این بازی را مدام تکرار کنند؟ 🌷🇮🇷🌷