#فیش_مرثیه #بخش_اول #امام_هادی (ع) #موضوع_توسل_به_اهلبیت_درسختی_مشکلات #بیماری_کرونا #حلقه_اتصال: ابوهاشم جعفری می‌گوید: مردی در شهر سامراء به بیماری پوستی بَرَص مبتلا شد، تا آنجا که زندگی بر او تلخ و ناگوار گشت. روزی یکی از دوستانش به نام ابوعلی فهری به او گفت:«اگر خدمت امام هادی علیه السلام بروی و از او بخواهی برایت دعا کند، انشاءالله بیماری‌ات خوب شود.» این شخص بیمار روزی هنگام بازگشت امام هادی علیه السلام از خانه متوکل، در مسیر راه امام نشست و همین که چشمش به امام افتاد برخاست که نزدیکش شود و از او درخواست دعا کند، اما امام سه بار به او فرمود:«خداوند تو را عافیت عنایت فرماید.» ابوعلی فهّری به مرد بیمار گفت:«امام برایت دعا کرده است پیش از آنکه از او بخواهی. برو که حتماً به‌زودی خوب می شوی.» مرد بیمار به خانه اش برگشت، شب خوابید و صبح که از خواب برخاست هیچ نشانی از بیماری بر پوستش نبود.(۱) #مقدمه: در زمان حضرت هادی(علیه‌السلام) شخصی از یکی از شهرهای دور نامه‌ای نوشت: آقا من دور از شما هستم! گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم! به هر حال چه کنم؟ حضرت در جواب او نوشتند: «إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک‏» لبت را حرکت بده، حرف بزن و بگو! ما از شما دور نیستیم.(۲) یکی از زیارات معتبر وسفارش شده از امام هادی (ع) زیارت جامعه کبیره است. درفرازی از زیارت جامعه کبیره می خوانیم : وعادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم یعنی قبل از این که درخواست کنیم به ما عنایت می کنید حالا اگر توسختی و مشکلات و مریضی ها دست به دامن آنها بشیم مگرمیشه محبین و شیعیان خودشون روتنها بگذارند امشب هم بریم دم خانه امام هادی (ع) ودست به دعا برداریم.... #متن_مرثیه: خورشید سامرا و کریم جهان تویی ما را بده پناه، که کهف امان تویی هادی تویی در این شب ظلمت، به داد رس گمگشته‌ایم و مشعلۀ کاروان تویی کاخ ستم به لرزه فکندی به حرف حق حقا که جان عدلی و حق را زبان تویی مستی ربودی از سر بزم شراب، لیک مستی‌فزای جان و دل عاشقان تویی جَدّت امام هشتم و سلطان دین رضاست جَدِّ امام عصر و ولی زمان تویی با «جامعه کبیره» سلامم شنیدنی‌ست مهمان هر امام شوم، میزبان تویی (۱) اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ ، وَمَهْبِطَ الْوَحْىِ ، وَمَعْدِنَ الرَّحْمَةِ ، وَخُزّانَ الْعِلْمِ ، وَمُنْتَهَى الْحِلْمِ، وَاُصُولَ الْكَرَمِ، وَقادَةَ الاُْمَمِ ، وَاَوْلِياءَ النِّعَمِ ، وَعَناصِرَ الاَْبْرارِ ، وَدَعائِمَ الاَْخْيارِ ، وَساسَةَ الْعِبادِ ، وَاَرْكانَ الْبِلادِ ، وَاَبْوابَ الاْيمانِ ، وَاُمَناءَ الرَّحْمنِ ، وَسُلالَةَ النَّبِيّينَ ، وَصَفْوَةَ الْمُرْسَلينَ ، وَعِتْرَةَ خِيَرَةِ رَبِّ الْعالَمينَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ ... «مَهْبِطَ الْوَحْي» و «مَعْدِنَ الرَّحْمَة» دل دریایی و زلال شماست ذره با یک اشاره‌ات خورشید قطره با یک نگاه تو دریاست...(۲) امام حسن عسکری(ع) بدن پدر بزرگوار خود را غسل دادند، کفن کردند و بر جنازه ایشان نماز خواندند و به خاک سپردند. درتاریخ آمده است که؛《خَرَجَ أَبُو مُحَمَّدٍ(ع) فِی جَنَازَهِ أَبِی الْحَسَنِ(ع) وَ قَمِیصُهُ مَشْقُوقٌ》 امام حسن عسکری(ع) در مراسم تشییع پیکر مطهر پدرش گریبان چاک کرد.(۳) درتاریخ حیات امام هادی(ع) سه حادثه ناگوار دلها را روانه مظلومیت جد غریب ایشان، امام حسین(ع) و احوالات اسرای کربلا می کند. ۱-جای دادن امام هادی(ع) در خرابه : شیخ صدوق می نویسد: 《ثُمَّ إِنَّ يَزِيدَ لَعَنَهُ اللَّهُ أَمَرَ بِنِسَاءِ الْحُسَيْنِ(ع) فَحُبِسْنَ مَعَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) فِي مَحْبِسٍ لَا يُكِنُّهُمْ مِنْ حَرٍّ وَ لَا قَرٍّ حَتَّى تَقَشَّرَتْ وُجُوهُهُمْ [مِن حَرِّ الشَّمسِ]》 مـا راکنیـز خوانده و بُردند بین شامیان ای کاش اجل رسیده،نفس هم به بَر نبود تا راهی خرابه شدم، شد جهان خراب کس را ز حال عتـرت حیـدر خبر نبود شد مسکنم خرابه وطفلت بهانه داشت جـزسنگ بستر دگری زیـر سـر نبود خاک خرابه سرد وشب تار وهجر یار از بهــر  نـازدانـه  رقیـه ، پـدر  نبـود(۳) یزیددستور داد، خانواده ی امام حسین(ع) را با امام سجاد(ع) زندانی کردند، زندان چنان بود که آنان را از گرما و سرما، نگاه نمی داشت تا آنجا که صورتهای آنان پوست انداخت.(۴) قطب الدین رواندی نقل می کند که؛ 《لَمَّا اُتِيَ بِعَلِيِ بنِ الحُسَينِ(ع) وَمَن مَعَهُ إلَى يَزِيدَ بنَ مُعَاوِيَةَ، جَعَلُوهُم فِي بَيتِِ خَرَابِِ وَاهِي الحِيطَانِ》 یزید،امام سجاد(ع) و دیگر همراهان اسراء را در خانه ای ویران و خرابه جای داد.(۵) #ادامه_فیش👇👇👇 ✍ #نویسنده_حجه_الاسلام_مهدی_دادآفرین #حداث_الحسین @khatibyazdi