🌳شجره آشوب« قسمت صد و چهل و یکم» 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻ارتباط ابوموسی با بنی امیه گزارش های تاریخی زیر به خوبی پرده از ارتباط دیرین ابوموسی با بنی امیه و خصوصا معاویه بر می دارد. در نهایت به خوبی میتوان پی برد چرا وی در ماجرای حکمیت، بر ضد امام علی (ع) رأی می دهد و تلاش کرد تا ایشان را از خلافت عزل کند. او هیچ گاه تمایل بر انتخاب امام علی (ع) نداشت. 🔻1.معاویه که در غدیر خم به انتخاب امام علی، اعتراض کرد به مغیره و ابوموسی تکیه داده بود؛ در نتیجه معلوم است وی از زمان رسول خدا، ارتباطات صمیمی خود را با معاویه داشت. 🔻2. پیش از اینکه ماجرای حکمیت شروع شود، عتبه بن ابوسفیان، برادر معاویه، گفت که ابوموسی بهترین گزینه برای حکمیت از طرف سپاه امام علی است. (سند در بحث اشعث) سوال ما اینجاست آیا این پیشنهاد اتفاقی است؟ یا اینکه دلالت بر همان رابطه قدیمی او با معاویه می کند؟ 🔻3. ابوموسی در زمانی که به حکمیت دعوت شد، در شام سکونت داشت و در آنجا به کنج عزلت خزیده بود. چرا شام؟ او در زمانی که از سمت استانداری کوفه توسط امام عزل شد، نمی توانست در همان کوفه که مقر شیعیان حضرت بود بماند؟ چرا او به سرزمینی رفت که محل دشمنان و مبغضان اهل بیت بود و به عبارت بهتر سرزمین کفر را برای عبادت و عزلت انتخاب کرد؟ 🔻 آیا حزب بنی امیه، از قبل برنامه ای برای او داشتند؟ آیا او به دعوت معاویه به آن سرزمین رفته ؟ یک گزارش تاریخی نشان می دهد او بعد از ماجرای حکمیت و خیانت به امام علی، رسما از سوی معاویه، دعوت نامه ای برای سکونت در شام دریافت کرد. در این گزارش آمده است: « زمانى كه ابو موسى در مكه بود معاويه براى وى نامه‏اى نوشت. آنانى كه تو را ناخشنود كرده‏اند من نيز آنان را ناخشنود دارم. به شام بيا، من از على براى تو بهتر هستم. و السلام» 🔻نه تنها او، بلکه ابوبرده پسرش نیز ساکن شام (منطقه کفر) بود؛ او از کسانی بود که دست قاتل عمار را می بوسید.همو جزو شهادت دهندگان دروغ علیه حجر بن عدی و از مسببان شهادت این صحابی بزرگ به دستور معاویه است. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صد و چهل و سوم ┄┄┅┅✿❀✨🦋✨❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه186 3⃣ شناخت قدرت پروردگار ♦️ پيش از او چيزی وجود نداشته وگرنه خدای ديگری می بود. نمی شود گفت: خدا نبود و پديد آمد که در آن صورت صفات پديده ها را پيدا می کند و نمی شود گفت: بين خدا و پديده ها جدايی است و خدا بر پديده ها برتری دارد تا سازنده و ساخته شده، همانند تصوّر شوند و خالق و پديد آمده به يکديگر تشبيه گردند. مخلوقات را بدون استفاده از طرح و الگوی ديگران آفريد و در آفرينش پديده ها از هيچ کسی ياری نگرفت. زمين را آفريد و آن را برپا نگهداشت، بدون آن که مشغولش سازد و در حرکت و بی قراری، آن را نظم و اعتدال بخشيد و بدون ستونی آن را به پاداشت و بدون استوانه ها بالايش برد و از کجی و فرو ريختن نگهداشت و از سقوط و در هم شکافتن حفظ کرد. ميخ های زمين را محکم و کوه های آن را استوار و چشمه هايش را جاری و درّه ها را ايجاد کرد. آنچه بنا کرده به سُستی نگراييد و آنچه را توانا کرد ناتوان نشد. خدا با بزرگی و قدرت بر آفريده ها حاکم است و با علم و آگاهی از باطن و درونشان باخبر است و با جلال و عزّت خود از همه برتر و بالاتر است. چيزی از فرمان او سرپيچی نمی کند و چيزی قدرت مخالفت با او را ندارد، تا بر او پيروز گردد و شتابنده ای از او توان گريختن ندارد که بر او پيشی گيرد و به سرمايه داری نياز ندارد تا او را روزی دهد. همه در برابر او فروتنند و در برابر عظمت او ذليل و خوارند. از قدرت و حکومت او به سوی ديگری نمی توان گريخت که از سود و زيانش در امان ماند. همتايی ندارد تا با او برابری کند، و او را همانندی نيست که شبيه او باشد. اوست نابودکننده پديده ها پس از آفرينش، که گويا موجودی نبود. 4⃣ معاد و آفرينش دوباره پديده ها ♦️نابودی جهان پس از پديد آمدن، شگفت آورتر از آفرينش آغازين آن نيست. چگونه محال است در صورتی که اگر همه جانداران جهان، از پرندگان و چهارپايان، آنچه در آغل است و آنچه در بيابان سرگرم چراست، از تمام نژادها و جنس ها، درس نخوانده و انسان های زيرک، گرد هم آيند تا پشّه ای را بيافرينند، توان پديد آوردن آن را ندارند، و راه پيدايش آن را نمی شناسند، که عقل هايشان سرگردان و در شناخت آن حيران می مانند و نيروی آنها سُست و به پايان می رسد و رانده و درمانده باز می گردند، آنگاه اعتراف به شکست می کنند و اقرار دارند که نمی توانند پشّه ای بيافرينند و از نابود ساختنش ناتوانند!. همانا پس از نابودی جهان، تنها خدای سبحان باقی می ماند، تنهایِ تنها که چيزی با او نيست، آن گونه که قبل از آفرينش جهان چيزی با او نبود، نه زمانی و نه مکانی، بی وقت و بی زمان. در آن هنگام مهلت ها به سر آيد، سال ها و ساعت ها سپری شود و چيزی جز خدای يگانه قهّار باقی نمی ماند که بازگشت همه چيز به سوی اوست. پديده ها، چنان که در آغاز آفريده شدن قدرتی نداشتند، به هنگام نابودی نيز قدرت مخالفتی ندارند، زيرا اگر می توانستند پايدار می ماندند. آفرينش چيزی برای خدا رنج آور نبوده و در آفرينش موجودات دچار فرسودگی و ناتوانی نشده است. موجودات را برای استحکام حکومتش نيافريده و برای ترس از کمبود و نقصان پديد نياورده است. آفرينش مخلوقات نه برای ياری خواستن در برابر همتايی بود که ممکن است بر او غلبه يابد و نه برای پرهيز از دشمنی بود که به او هجوم آورد و نه برای طولانی شدن دوران حکومت و نه برای پيروز شدن بر شريک و همتايی مخالف و نه برای رفع تنهايی. سپس، همه موجودات را نابود می کند، نه برای خستگی ازاداره آنها و نه برای آسايش و استراحت و نه به خاطر رنج و سنگينی که برای او داشتند و نه برای طولانی شدن ملال آور زندگيشان، بلکه خداوند با لطف خود موجودات را اداره می فرمايد و با فرمان خود همه را برپا می دارد و با قدرت خود همه را استوار می کند. سپس بدون آن که نيازی داشته باشد، بار ديگر همه را باز می گرداند، نه برای اينکه از آنها کمکی بگيرد و نه برای رهاشدن از تنهايی تا با آنها مأنوس شود ونه آن که تجربه ای به دست آورد و نه برای آن که از فقر و نياز به توانگری رسد و يا از ذلّت و خواری به عزّت و قدرت راه يابد. ┄┄┅┅✿❀✨🦋✨❀✿┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و چهل و سوم خطبه ۱۸۶ بند ۳ و ۴ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت44 7⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت44 ( 7 ) 🔹 ویژگی های بهترین بندگان 🔰 بحث چهارم از مباحث عمل برای روز حساب، بحث آفت ها و زشتی هایِ بی عملی است . 🔻مولا علی (علیه السلام) درحکمت ۳۳۷ نهج البلاغه می فرمایند : «الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ، كَالرَّامِي بِلَا وَتَرٍ » " کسی که ادّعا می کند و دعوت می کند دیگران را به خوبی ها، اما خودش عمل نمی کند؛ مثل تیراندازی است که تیراندازی بلد است اما کمانی ندارد که تیراندازی کند." 🔻یا در حکمت ۳۶ می فرمایند: «مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ، أَسَاءَ الْعَمَلَ » از آسیب ها و آفت ها و موانع کارِ صالح این است که انسان آرزوهای بی خود داشته باشد. " کسی که آرزوی طولانی داشته باشد، عمل خودش را خراب می کند ، زشت می کند. " 🔻یا در حکمت ۱۲۷ می فرمایند: «مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ » "کسی که در عمل صالح کوتاهی کند، گرفتار همّ و غم و غصّه و افسردگی می شود." 🔻و در حکمت ۳۸۴ می فرمایند : « التَّقْصِيرُ فِي حُسْنِ الْعَمَلِ، إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَيْهِ غَبْنٌ» " کوتاهی کردن در خوب عمل کردن، در حالیکه می دانی عمل صالح و نیک انجام دادن ثواب دارد، این کوتاهی کردنت مایهٔ غَبن و خسارت و حسرتت خواهد شد. 🔻و در حکمت ۱۵۰ مولا علی (علیه السلام)، مفصّل و بسیار زیبا شخصیّت ها و روحیات و خصالی که باعث میشود انسان امیدهای واهی بی عمل داشته باشد و عواقبی که بر این خصوصیات و خصال مترتب میشود را بیان می فرمایند؛ که در قسمتِ بعدی خدمت شما تقدیم خواهد شد. 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🌳شجره آشوب« قسمت صد و چهل و دوم» 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻4.ابوموسی، قائل به مظلوم کشته شدن عثمان بود. این موضوع از اعتقادات بنی امیه است. پیش از این گفتیم او در زمان امام علی (ع) نیز بر بیعت عثمان وفادار بود. 🔻5. در سال آخر حکومت امام، معاویه لشکریان خود را برای برهم ریختن سرزمینهای اسلامی از شام می فرستاد. در یکی از این حملات، بسر بن ارطاه به یمن و مکه حمله کرد و خونهای زیادی ریخت و اموال بسیاری را به غارت برد. اما جالب اینکه با ابوموسی اشعری، هیچ کاری نداشت. آیا ابوموسی تهدیدی برای بسر بود که با او کاری نداشت؟ یا اینکه خدمات گرانبهای این شخص در ماجرای حکمیت به جبهه معاویه سبب شد تا از قتل و غارت لشکر بنی امیه در امان بماند؟ جالب اینکه بسر به ابوموسی گفت من با یار رسول خدا یعنی ابوموسی کاری ندارم. 🔻سوال ما اینجاست پس چرا بسر دنبال جابر بن عبدالله انصاری می گشت و می گفت مردم مدینه در امان نیستند تا اینکه جابر را تسلیم کنند؟ آیا جابر از یاران رسول خدا نبود یا اینکه نکشتن ابوموسی علت دیگری داشت که همان دوستی دیرینه او با معاویه بود؟ 🔻6. یکی دیگر از موارد ارتباط و دوستی او با کفار بنی امیه، صدا زدن معاویه با لقب «امیرالمومنین» و «امین الله» است. حتی او هنگام نبرد امام حسن علیه السلام با معاویه، به لشکر معاویه پیوست. این دوستی معاویه، حتی به ابوبرده نیز که گفتیم از دشمنان علی علیه السلام محسوب می شد، رسیده بود؛ تا حدی که معاویه، پسر ابوموسی را «پسر برادرم» خطاب کرد. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صد و چهل و چهارم ┄┄┅┅✿❀✨🌸✨❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه185 : در ستايش پيامبر 1️⃣ خداشناسی ستايش خداوندی را سزاست که حواس پنج گانه او را درک نکنند و مکان ها او را در برنگيرند، ديدگان او را ننگرند و پوشش ها او را پنهان نسازند، با حدوثِ آفرينش، اَزَلی بودن خود را ثابت کرد و با پيدايش انواع پديده ها، وجود خود را اثبات فرمود و با همانند داشتنِ مخلوقات ثابت شد که خدا همانندی ندارد. خدا در وعده های خود راستگو و برتر از آن است که بر بندگان ستم روا دارد، ميان مخلوقات به عدل و داد رفتار کرد و در اجرای احکام عادلانه فرمان داد. حادث بودن اشياء گواه بر اَزَليّت او و ناتوانی پديده ها، دليل قدرت بی مانند او و نابودی پديده ها، گواه دائمی بودن اوست. خدا يکی است نه با شمارش، هميشگی است نه با محاسبه زمان، برپاست نه با نگهدارنده ای، انديشه ها او را می شناسند نه با درک حواس، نشانه های خلقت به او گواهی می دهند نه به حضور مادّی ، فکرها و انديشه ها بر ذات او احاطه ندارند، که با آثار عظمت خود بر آنها تجلّی کرده است و نشان داد که او را نمی توانند تصوّر کنند و داوری اين ناتوانی را بر عهده فکرها و انديشه ها نهاد. بزرگی نيست دارای درازا و پهنا و ژرفا، که از جسم بزرگی برخوردار باشد و با عظمتی نيست که کالبدش بی نهايت بزرگ و ستبر باشد، بلکه بزرگیِ خدا در مقام و رتبت و عظمت او در قدرت و حکومت اوست. 2️⃣ ويژگيهای پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) گواهی می دهم که محمّد(صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده خدا و پيامبر برگزيده و امانتدار پسنديده اوست «درود خدا بر او و عترت او باد» خدا او را با حجّت های الزام کننده و پيروزی آشکار و راه روشن فرستاد. پس رسالت خود را آشکارا رساند و مردم را به راه راست واداشت و آن را به همگان نشان داد و نشانه های هدايت را برافراشت و چراغ های روشن را بر سر راه آدميان گرفت. رشته های اسلام را استوار کرد و دستگيره های ايمان را محکم و پايدار کرد. 3️⃣ راه های خداشناسی اگر مردم در عظمت قدرت خدا و بزرگی نعمت های او می انديشيدند، به راه راست باز می گشتند و از آتش سوزان می ترسيدند، امّا دل ها بيمار و چشم ها معيوب است. آيا به مخلوقات کوچک خدا نمی نگرند که چگونه آفرينش آن را استحکام بخشيد؟ و ترکيب اندام آن را برقرار و گوش و چشم برای آن پديد آورد و استخوان و پوست متناسب خلق کرد؟ به مورچه و کوچکی جثّه آن بنگريد که چگونه لطافت خلقت او با چشم و انديشه انسان درک نمی شود، نگاه کنيد چگونه روی زمين راه می رود و برای به دست آوردن روزی خود تلاش می کند. دانه ها را به لانه خود منتقل می سازد و در جايگاه مخصوص نگه می دارد، در فصل گرما برای زمستان تلاش کرده و به هنگام درون رفتن، بيرون آمدن را فراموش نمی کند. روزی مورچه تضمين گرديده و غذاهای متناسب با طبعش آفريده شده است. خداوند منّان از او غفلت نمی کند و پروردگار پاداش دهنده محرومش نمی سازد، گرچه در دلِ سنگی سخت و صاف يا در ميان صخره ای خشک باشد. اگر در مجاری خوراک و قسمت های بالا و پايين دستگاه گوارش و آنچه در درون شکم او از غضروف های آويخته به دنده تا شکم و آنچه در سر اوست از چشم و گوش، انديشه نمايی، از آفرينش مورچه دچار شگفتی شده و از وصف او به زحمت خواهی افتاد. پس بزرگ است خدايی که مورچه را بر روی دست و پايش برپاداشت و پيکره وجودش را با استحکام نگاه داشت، در آفرينش آن هيچ قدرتی او را ياری نداد و هيچ آفريننده ای کمکش نکرد. اگر انديشه ات را به کار گيری تا به راز آفرينش پی برده باشی، دلايل روشن به تو خواهند گفت که آفريننده مورچه کوچک، همان آفريدگار درخت بزرگ خرماست، به جهت دقّتی که جدا جدا در آفرينش هرچيزی به کار رفته و اختلافات و تفاوت های پيچيده ای که در خلقت هر پديده حياتی نهفته است. همه موجودات سنگين و سبک، بزرگ و کوچک، نيرومند و ضعيف، در اصول حيات و هستی يکسانند و خلقت آسمان و هوا و بادها و آب يکی است. پس انديشه کن در آفتاب و ماه و درخت و گياه و آب و سنگ و اختلاف شب و روز و جوشش درياها و فراوانی کوه ها و بلندای قلّه ها و گوناگونی لغت ها و تفاوت زبان ها که نشانه های روشن پروردگارند. پس وای بر آن کس که تقديرکننده را نپذيرد و تدبيرکننده را انکار کند! گمان کردند که چون گياهانند و زارعی ندارند و اختلاف صورت هايشان را سازنده ای نيست، بر آنچه ادّعا می کنند حجّت و دليلی ندارند و بر آنچه در سر می پرورانند تحقيقی نمی کنند. آيا ممکن است ساختمانی بدون سازنده يا جنايتی بدون جنايتکار باشد؟ ┄┄┅┅✿❀✨🌸✨❀✿┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و چهل و چهارم خطبه ۱۸۵ بند ۱ تا ۳ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت44 8⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت44 ( 8 ) 🔹 ویژگی های بهترین بندگان 🔰 مولا علی (علیه السلام) درباره آفت ها و موانع عمل صالح حکمت ۱۵۰ را در مقابل کسی که از ایشان موعظه خواسته بودند، اینگونه بیان کردند: «لَا تَكُنْ مِمَّنْ يَرْجُو الْآخِرَةَ بِغَيْرِ العَمَلٍ» ؛ " از کسانی نباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوارند و توبه را با آرزوهایِ دور و دراز به تأخیر می اندازند ، در دنیا مانند زاهدان سخن مى گويند، ولی در رفتار مانند دنیا پرستانند. اگر نعمت هابه آنها برسد سیر نمی شوند و در محرومیت قناعت ندارند. از آنچه به آنها رسیده شکرگزار نیستند و از آنچه مانده زیاده طلبند . ديگران را پرهيز مى دهند اما خودشان پروا ندارند. به فرمانبردارى امر مى كنند اما خود فرمان نمى برند ، فراوان نیکوکاران را دوست دارند ولی رفتارشان را ندارند. گناهکاران را دشمن می دانند ولی خود یکی از گناه کارانند و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی دارند. ولی در آنچه که مرگ را ناخوشایند می سازد پافشاری می کنند . اگر بیمار شوند پشیمان می شوند و اگر تندرست باشند، سرگرم خوشگذرانى اند. در سلامت فریب خورده و مغرور و درگرفتاری نا امید و مأیوس اند. اگر مصیبتی به آنها برسد، به زاری خدا را می خوانند، ولی اگر به گشايشی دست يابند مغرورانه از خدا روى بر مى گردانند. نفْسشان با نیروی گمان ناروا بر آنان چیره شده و باقدرتِ یقین بر نفس خود چیره نمی شوند . برای دیگران که گناهی کمتر از آنها دارند نگران می شوند و بیش از آنچه که عمل کرده اند خودشان امیدوارند . اگر بی نیاز شوند مست و مغرور می شوند و اگر تهی دست گردند، مأيوس و سست . چون کار کنند در آن کوتاهی ورزند و چون چیزی بخواهند زیاده روی نمایند. چون در برابر شهوت قرار گيرند گناه را بر گزيده، توبه را به تأخير می اندازند . چون رنجی به آنها برسد از راه ملت اسلام دوری گزينند . عبرت آموزى را طرح مى كنند، ولی خودشان عبرت نمى گيرند. در پند دادن مبالغه مى كنند ولی خودشان پند پذير نیستند . سخن بسیار می گویند ولی کردارِ خوبشان کم است. برای دنیای زودگذر تلاش و رقابت دارند ولی برای آخرت جاويدان آسان می گذرند . سود را زیان و زیان را سود می پندارند . از مرگ هراسناك اند، ولی فرصت را از دست می دهند . گناه ديگران را بزرگ مى شمارند ولی گناه بزرگ خود را كوچك مى پندارند. طاعت ديگران را كوچك می پندارند و طاعت خود را بزرگ. مردم را سرزنش مى كنند، ولی خود را نكوهش نكرده با خود رياكارانه بر خورد مى كنند. خوشگذرانى با سرمايه داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارند. به نفع خود بر زيان ديگران حكم مى كنند، ولی هرگز به نفع ديگران بر زيان خود حكم نخواهند کرد . ديگران را هدايت ولی خود را گمراه مى كنند . ديگران از او اطاعت مى كنند، و او مخالفت مى ورزد. حقّ خودش را به تمام مى گيرد امّا حق ديگران را به كمال نمى رساند. از غیر خدا می ترسد ولی از پروردگار خویش نمی ترسد. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🌳شجره آشوب« قسمت صد و چهل و سوم» 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻خلاصه ؛ از گزارش های رسیده درباره ارتباط ابوموسی با بنی امیه یا همان جبهه استکبار و کفر، مشخص می شود سخن فراتر از ساده لوحی ابوموسی در حکمیت است بلکه او هم آرمان با بنی امیه است هرچند نظر پیشنهادی ابوموسی در حکمیت، انتخاب عبدالله بن عمر-داماد ابوموسی- بود. 🔻 بنی امیه، قبل از شروع حکمیت، روی ابوموسی به عنوان گزینه مناسب از سوی سپاه امام علی (ع) حساب باز کرده بودند و از سویی دیگر اشعث بن قیس، با تحریک لشکر امام، تلاش کرد این گزینه، یعنی انتخاب ابوموسی را به هر نحو به امام تحمیل کند. 🔻 در اینجا به خوبی، نقش نفوذی ها در جبهه حق را می توان دید. همچنین تلاش جبهه کفر برای نفوذ در سپاه حق، ارتباط با عوامل مستعد وتحریک آنان را می توان مشاهده کرد. مذاکرات حکمیت، با نفوذ بنی امیه در ابوموسی، بعد از خدعه عمروعاص و علیرغم توصیه های امام به ابوموسی و معرفی او به عنوان پیرو کفار ، به سود معاویه و به ضرر سپاه اسلام پایان یافت.امام علیه السلام، به دلیل پرهیز از تفرقه که برای ایشان، یک اصل بود، به ناچار حکمیت را پذیرفت. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🌹ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز. سهم روز صدو چهل و پنجم ┄┄┅┅✿❀✨🌸✨❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه185 4️⃣ شگفتی آفرينش ملخ و اگر خواهی در شگفتی مَلَخ سخن گو، که خدا برای او دو چشم سرخ، دو حَدَقه چونان ماه تابان آفريد و به او گوش پنهان و دهانی متناسب اندامش بخشيده است. دارای حواس نيرومند و دو دندان پيشين است که گياهان را می چيند و دو پای داس مانند که اشياء را بر می دارد. کشاورزان برای زراعت از آنها می ترسند و قدرت دفع آنها را ندارند، گرچه همه متّحد شوند. مَلَخ ها نيرومندانه وارد کشتزار می شوند و آنچه ميل دارند می خورند، در حالیکه تمام اندامشان به اندازه يک انگشت باريک نيست. 5️⃣ نشانه های خدا در طبيعت پس بزرگ است خداوندی که تمام موجودات آسمان و زمين، خواه و ناخواه او را سجده می کنند و در برابر او با خضوع چهره بر خاک می نهند و رشته اطاعت او را در تندرستی و ناتوانی به گردن می نهند و از روی ترس و بيم، زمام اختيار خود را به او می سپارند. پرندگان رام فرمان اويند و از تعداد پَرها و نَفَس های پرندگان آگاه است. برخی را پرنده آبی و گروهی را پرنده خشکی آفريد و روزیِ آنها را مقدّر فرمود و اقسام گوناگون آنها را می داند؛ اين کلاغ است و آن عقاب، اين شترمرغ است و آن کبوتر. هر پرنده ای را با نام خاصّی فرا خواند و روزی اش را فراهم کرد. خدايی که ابرهای سنگين را ايجاد و باران های پی در پی را فرستاد و سهم بارانِ هر جايی را معيّن فرمود، زمين های خشک را آبياری کرد و گياهان را پس از خشکسالی روياند. ┄┄┅┅✿❀✨🌸✨❀✿┅┅┄┄ 📜 #خطبه184 : افشای منافق ( برج بن مسهر طایی از شعرای مشهور خوارج بود و با صدای بلند گفت: " حکومت فقط از آن خداست" امام علیه السلام در سال ٣٨ هجری در کوفه در جواب او فرمود:) خاموش باش، خدا رويت را زشت گرداند، ای دندانِ پيشينِ افتاده! به خدا سوگند، آنگاه که حق آشکار شد، تو ناتوان بودی و آواز تو آهسته بود و آن هنگام که باطل بانگ بر آورد، چونان شاخ بُز سر بر آوردی. ┄┄┅┅✿❀✨🌸✨❀✿┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 ختم گویای نهج البلاغه در ۲۷۰ روز 🌺 سهم روز صد و چهل و پنجم خطبه ۱۸۵ بند ۴ و ۵ و خطبه ۱۸۴ https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت44 9⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت44 ( 9 ) 🔹 ویژگی های بهترین بندگان 🔰 بحث سومی که در مورد ذکر معاد در نهج البلاغه است؛ مانع یاد معاد است. 🔻مولا علی (علیه السلام) در نهج البلاغه آرزوهای بیهوده و دور و دراز را مانع از یاد معاد می دانند؛ لذا در خطبه ۸۶ می فرمایند : « إعْلَمُوا أَنَّ الْأَمَلَ يُسْهِي الْعَقْلَ وَ يُنْسِي الذِّكْرَ » " بدانید که أمل (با همزه یعنی آرزوها) عقل را به سهو و اشتباه می کشاند و ذکر همه خوبی ها را از بین می برد." 🔻 و در خطبه ۱۱۳ می فرمایند : « قَدْ غَابَ عَنْكُمْ ذِكْرُ الْآجَالِ وَ حَضَرَتْكُمْ كَوَاذِبُ الْآمَال» " ذکر اجل ها ، یادِ مرگ ها از ذهن شما غایب شده و به جایش آرزوهایِ دروغین جانشین شده. " « فَصَارَتِ الدُّنْيَا أَمْلَكَ بِكُمْ مِنَ الْآخِرَةِ وَ الْعَاجِلَةُ أَذْهَبَ بِكُمْ مِنَ الْآجِلَةِ » ؛ " لذا دنیا تسلّطش بر شما بیشتر از آخرت بر شما است و لذت گذران دنیا شما را بهتر از لذت ماندگار آخرت با خود برده است. 🔰 مبحث بعدی اسوه هایی هستند که به عنوان الگو هایِ یادکنندهٔ معاد در نهج البلاغه معرفی شدند که اصحاب پیغمبر هستند. 🔻 مولا علی (علیه السلام) در خطبه ۹۷ درباره اصحاب الرسول می فرماید : « يَقِفُونَ عَلَى مِثْلِ الْجَمْرِ مِنْ ذِكْرِ مَعَادِهِمْ » " از شدت یادِ مرگ و معاد و قیامت، مثل کسی بودند که روی سنگِ آتشین ایستاده است." 🔰 و بحث آخر هم دربارهٔ اثر فراموشیِ معاد است. 🔻 مولا در نامه ۳۱ می نویسند : " فساد آخرت و زاد و توشهٔ آخرت یکی از مصادیق فساد است. " « مِنَ الفَسادِ إضاعَةُ الزادِ و مَفسَدَةُ المَعادِ » 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع https://eitaa.com/joinchat/2483486973Cfd85ad48ee