#متن_صفحه_532 #سوره_مبارکه_الرحمن #سوره_55 #جزء_27

قرائت قرآن کریم - سوره الرحمن - استاد پرهیزکار

ترتیل سه بار تکرار سوره الرحمن استاد پرهیزگار

ترتیل سه بار تکرار سوره الرحمن استاد منشاوی

#متن_ترجمه_صفحه_532_سوره_مبارکه #الرحمن #سوره_55 #جزء_27

#متن_ترجمه_صفحه_532_سوره_مبارکه #الرحمن #سوره_55 #جزء_27

👈معانی کلمات آیه 22 لؤلؤ: مرواريد. در قاموس گويد: «اللؤلؤ: الدر» و در «درر» گويد در لؤلؤ بزرگ است، در مجمع نيز «كبار الدر» گفته شده. مرجان: آن را مرواريد كوچك و نيز مرجان معمولى گفته‏‌اند كه در دريا مى‏‌رويد، مرجان فقط در اين آيه و آيه 58 آمده است 👈معانی کلمات آیه 24 منشآت: به وجود آمده‌‏ها. «نشأ»: به وجود آمدن. «نشا الشي‏ء نشأ: حدث و تجدد» اينكه آن را مرتفعات معنى كرده‏‌اند درست نيست چنان كه خواهد آمد. اعلام: مرزها. علم (بر وزن شرف) اثر و نشانه‏ايست كه شى‏ء با آن معلوم مى‏شود مانند علم شكر، علامت راه، كوه را به جهت معلوم بودنش‏ علم گفته‏‌اند (راغب) 👈معانی کلمات آیه 26 «عَلَیْهَا»: روی زمین. مرجع (ها) واژه (الارض) محذوف است که از سیاق کلام، مفهوم می‌گردد. «فَانٍ»: فانی. دستخوش فنا و نابودی. 👈معانی کلمات آیه 27 جلال: بزرگى قدر. عظمت. راغب گويد: جلالت بزرگى قدر و جلال بدون تاء به معنى بالاترين عظمت است، طبرسى عظمت و كبرياء فرموده است. اكرام: اكرام و تكريم: عزيز كردن، محترم كردن «اكرم فلانا: شرفه» شأن: كار. حال. 👈معانی کلمات آیه 29 «یَسْأَلُهُ»: از او می‌طلبند. نیازمند بدو هستند.. «کُلَّ یَوْمٍ»: مراد هر لحظه و هر وقت، یعنی پیوسته و همیشه است. «هُوَ فِی شَأْنٍ»: او به کاری مشغول است. یعنی خدا دنیا را آفریده است و آن را به حال خود رها نساخته است. بلکه پیوسته بر آن نظارت دارد و دست‌اندرکار آفرینش نو و دگرگونی تازه است و متصرف در شؤون آفریده‌های خود است.

سوره الرحمن 55 (ترجمه تصویری)

#متن_تفسیر_صفحه_532 سوره_ مبارکه_الرحمن #سوره_55 #جزء_27

تفسیر نور (استاد قرائتی) 🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ «19» بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ «20» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «21» 🦋دو دريا (ى شور و شيرين) را روان ساخت كه به هم مى‌رسند. (اما) ميان آن دو فاصله‌اى قرار داد كه به هم تجاوز نكنند. پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ «22» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «23» «1». تفسير نمونه. «2». تفسير نورالثقلين. جلد 9 - صفحه 389 🦋از هر دو (دريا)، مرواريد و مرجان بيرون مى‌آيد، پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟ وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ «24» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «25» 🦋و در دريا، كشتى‌هاى ساخته شده همانند كوه، براى اوست. پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟ 📝نکته ها👇 «مَرَجَ»👈 به معناى رها ساختن است «بَرْزَخٌ» 👈به حدّ فاصل ميان دو چيز گفته مى‌شود. «لؤلؤ»👈 به معناى مرواريدى است كه درون صدف پرورش يابد «مرجان»، 👈هم به مرواريدهاى كوچك گفته مى‌شود و هم نوعى حيوان دريايى كه شبيه شاخه درخت است و صيّادان آن را صيد مى‌كنند. «بحر»👈 به آب زياد گفته مى‌شود، خواه دريا باشد يا رودخانه و مقصود از «بحرين»، آب‌هاى شور و شيرين است. معمولًا آب رودخانه‌ها شيرين و آب درياها شور است. چنانكه در آيات ديگر مى‌فرمايد: «ما يَسْتَوِي الْبَحْرانِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ» «1» دو دريا يكسان نيستند، يكى آبش گوارا، شيرين و نوشيدنش خوشگوار است و يكى شور و تلخ است. آب شور براى حفظ حيات جانداران دريايى است و آب شيرين براى حفظ حيات نباتات، گياهان، انسان‌ها و حيوانات كه در خشكى زندگى مى‌كنند. ✅عبارتِ‌ «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ» دو بار در قرآن آمده است: يك بار در سوره فرقان آيه 53 و يك بار در اين سوره. در آنجا ابتدا از جهاد بزرگ با كفار سخن مى‌گويد. «فَلا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً كَبِيراً» و به دنبال آن مى‌فرمايد: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَيْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُوراً» ولى در اين سوره، ابتدا سخن از ميزان و حساب و عدل‌ 📖«1». فاطر، 12. 📚جلد 9 - صفحه 390 است، «وَضَعَ الْمِيزانَ‌- أَقِيمُوا الْوَزْنَ‌- لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ»، و پس از آن مى‌فرمايد: «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ. بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ» يعنى آب شور و شيرين به هم تجاوز نمى‌كنند، زيرا عدم تجاوز با عدل تناسب بيشترى دارد. به دنبال آن مى‌فرمايد: «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ» آرى اگر عدالت بود و تجاوزگرى نبود، زيبايى‌ها پيدا مى‌شوند. 🔹دين اسلام، دين فطرى است و خداوند گرايش‌ها و نيازهاى فطرى بشر را تأمين كرده است، كه يكى از آنها گرايش به زيبايى و زينت است. آن هم گوهرى گرانبها همچون مرواريد كه از دريا استخراج مى‌شود. 🔹قرآن، در بيان ساير نعمت‌ها كلمه «له» را بكار نبرد، ولى در مورد كشتى فرمود: «وَ لَهُ الْجَوارِ» شايد به خاطر آن باشد تا بگويد ساخته دست شما نيز از اوست. زيرا فكر و طرح و قدرت جسمى شما براى ساخت و مواد و آثار آنها همگى از اوست. 🔹هنگامى كه امام على عليه السلام اين آيات را تلاوت فرمود: «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ» از آن حضرت پرسيدند: پس چرا شما از اين نعمت‌ها استفاده نمى‌كنيد؟ آن حضرت فرمود: خداوند بر رهبران عادل واجب كرده كه زندگى خود را چنان ساده و تنگ بگيرند كه فقر بر فقرا سخت نباشد. «1» 🔹امام صادق عليه السلام در تفسير آيه‌ «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ» فرمود: «على و فاطمة عليهما السلام بحران عميقان، لا يبغى احدهما على صاحبه، يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ‌، الحسن و الحسين عليهما السلام» «2» على و فاطمه عليهما السلام دو درياى عميق‌اند كه هيچ‌يك بر ديگر تجاوز نمى‌كند و از اين دو دريا، لؤلؤ و مرجانى چون حسن و حسين عليهما السلام خارج مى‌شود.