🔻اباحه‌‌گری یا خویشتن‌داری؟ ‼️گفتمان‌های امر جنسی در ایران؛ زمینه‌ها و مناقشات ▫️سکوت و تغافل مسئولین و دستگاه‌‌های سیاست‌‌گذار نسبت به وضع موجود، فقدان وجود بستۀ سیاستی مشخص و نیز اختلال در فرایند تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی در نهادهای متکفل آموزش و فرهنگ، همگی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا زیست جنسی ایرانیان به یک آشفته‌بازار بدل شود. ▫️یک رویکرد با ابتناء بر مبانی دینی، ایدۀ تربیت جنسی با محوریت اخلاق جنسی را پیگیری می‌کند و مفاهیمی چون هویت جنسی، زنانگی و مردانگی، حجاب و عفت، خویشتن‌‌داری و هدایت غریزۀ جنسی، ازدواج آسان و بهنگام و... را در زیست جنسی جامعۀ ایرانی برساخت می‌کند. استراتژی این گفتمان، تربیت جنسی با محوریت ابهام‌‌زایی و مسئله‌‌زدایی از امر جنسی در دوران کودکی و نوجوانی تا پیش‌از ازدواج و ارائۀ آگاهی جنسی با محوریت خانواده است. ▫️رویکرد دوم نیز با ابتناء بر ادبیات لیبرالیستیِ جامعۀ بین‌‌المللی، بر ضرورت آموزش جنسی با محوریت دانش و آگاهی جنسی تأکید داشته و دال‌‌ها و مفاهیمی چون تمایز جنس و جنسیت، تمایز همجنس‌‌گرایی و هم‌‌جنس‌‌بازی، احترام به حقوق اقلیت‌‌های جنسی، نفی ازدواج کودکان و... را برساخت می‌کند. مهم‌ترین استراتژی این گفتمان در مواجهه با امر جنسی، ابهام‌‌زدایی از امر جنسی است. ▫️شاید بتوان مدعی شد که ترکیب این دو گفتمان و تلفیق منطقِ درونیِ گفتمان تربیت جنسی با تحلیل امر اجتماعی نزد گفتمان آموزش جنسی، می‌تواند گزینۀ جامع و مطلوبی برای مدیریت امر جنسی در جامعۀ ایرانی باشد. 📝ابوالفضل اقبالی، پژوهشگر مطالعات زنان و خانواده 📍مجله خردورزی: @kheradvarzi_com