📖• رمانِ پریوحش 🌾• #پارت_دویست_بیست_دو با تکان های ماشین لای چشمم را باز کردم. نمی‌ دانم این چندمین بار بود که بیدار می‌ شدم و دوباره به خواب می‌ رفتم. درد پایم کمی آرام گرفته بود و همین خواب را برایم آسان‌ تر کرده بود. بازهم چشمانم به سمت بسته شدن می‌ شتافتند که سعی کردم مانعشان شوم. +من کجام؟ ‌_تو مسیریم. بخواب تا برسیم بیمارستان. آرام بخش زدم بهت. خیلی ضعیف شدی. صدای او بود... نگاهم را چرخاندم و صورت مقداد را دیدم. دیوانه شده بودم یا...؟ +کمیلم. صدا، لبخند، نگاه... همه و همه او را معرفی می‌ کردند. قلبم در سینه فشرده شد و خوابم گرفت. دفعه‌ ی بعدی که چشم باز کردم، غروب آفتاب در نگاهم نشست و من روی برانکارد افتاده بودم. بی‌جان‌ تر از آن چیزی بودم که فکرش را می‌ کردم. _دکتر تبش شدیده. _زخم پاشم عفونت کرده. _آقا شما بیاید اینجا این فرمارو پر کنید... چه نسبتی باهاشون دارید؟ مرا بردند و دیگر نفهمیدم چه گفت!؟ باید می‌ گفت همسرم است یا کارت شناسایی‌ اش را از جیب بغل پالتوی تیره رنگش بیرون بکشد و بگوید "سرگرد والا‌مقام هستم" و این خانم هم مجرمه و... #پریوحش ✍• هیثم #کپےتنهاباذڪرنام_نویسنده_آزاداست •┈┈••••✾•🌖•✾•••┈┈•         @shohadae_sho •┈┈••••✾‌•🌔•✾•••┈┈•