سؤالات اعتقادی اربعین 1 .فلسفه و لزوم پیاده روی اربعین چیست؟ نکته ی اول: در شریعت اسلامی، مستحب بودن پیاده روی با پای برهنه یا بدون آن در چند مورد وارد شده است: - رفتن به زیارت مؤمن (ثواب الاعمال،ص293) - پیاده روی امام هنگام رفتن به مصلی در نمازعید (وسائل الشیعه،ج16،ص152) -پیاده روی به سوی مساجد (همان، ج5،ص201) - پیاده روی در تشییع جنازه (همان، ج7،ص455 ) - پیاده روی برای انجام حج و عمره (همان،ج11،ص79) - پیاده رفتن به رمی جمرات (همان،ج14 ) نکته ی دوم: زیارت اربعین با پای پیاده، از دیدگاه تار یخی، ریشه در زیارت جابر بن عبدالله انصاری صحابی جلیل القدر رسول اعظم دارد. او برای اولین بار با پای پیاده از مدینه به کربلا آمد و به ز یارت امام حسین توفیق یافت. (بحاراالنوار،ج98،ص 334 ) بر اساس روایات و منابع تاریخی، سنت مقدّس پیاده روی برای ز یارت امام حسین از روزگار امامان وجود داشته است. این سنت نه تنها برای زیارت امام حسین که در مورد سایر اهلبیت نیز وارد شده. از جمله روا یتی از امام صادق درباره زیارت حضرت امیرالمؤمنین است که می فرماید : »مَنْ زار امیرالمؤمنین ماشیاً کَتَبَ الله لَهُ بکُلِّ خُطْوَۀ حَجَّۀً و عُمْرۀً فَأِنْ رَجَعَ ماشِیاً کَتَبَ الله له بکُلِّ خُطْوَ ۀ حَجَّتَیْنِ و عُمْرِتَیْنِ«؛ »کسی که با پای پیاده امیرالمومنین را زیارت کند، خداوند برای هر گام او پاداش یک حج و عمره می نویسد و اگر با پای پیاده برگردد پاداش دو حج و دو عمره برای او نوشته می شود«. (وسائل الشیعه،ج14،ص480 ) نکته ی سوم: پیاده روی در زمان »شیخ انصاری« مرسوم شده بود، اما در برهه ای از زمان به فراموشی سپرده شد و در نهایت توسط»شیخ میرزا حسین نوری «دوباره احیا شد. ایشان آخرین بار در سال 1319 هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله الحسین رفت با اینکه زیارت سید الشهدا در اکثر برهه های تاریخی به سختی انجام می شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می خریدند و به پابوسی امام حسین در روز اربعین نائل می شدند. نکته ی چهارم: مردم عراق نیز از گذشته های دور، پیاده به زیارت حرم ائمه می رفتند و این سنت تا امروز ادامه داشته و بارزترین پیاده رو ی ها، پیاده روی اربعین حسینی است. هرچند نظام بعثی عراق در دوره حکومتش مانع پیاده روی اربعین شد؛ ولی مردم ا ین سنت را مخفیانه ادامه دادند و امروزه علاوه بر عراق، در ایران، سوریه و دیگر کشورها رونق گرفته است.پس پیاده روی در فقه نیز ناشناخته نیست و نظایر ی دارد یکی از آن ها پیاده رو ی برا ی زیارت قبور ائمه است چند نکته: 1 .زیارت و عزاداری اباعبدالله الحسین (علیه السالم) از افضل قربات است و روایات فراوان در منابع روایی ازجمله کامل الزیارات تایید کننده ی این مطلب است. 2 .فراموش نکنیم فضایل بالا و والای زیارت و عزا ی حسینی،منوط به معرفت،شناخت و مربوط به زمانی است که شور و شعور توامان در وجود انسان گره بخورند(عارفا بحقه) 3 .از برخی روایات و برخی گزارشات تاریخی،چنین برمی آید که زیارت حسینی به هیچ وجه و در هیچ شرائطی نباید ترک شود این موارد انحصار و اختصاص به زمانهایی داشته و دارد که دشمن در صدد به فراموشی سپردن امام حسین و کربلا و عاشورا داشته و با ممانعت از زیارت در راستای تحقق این هدف می کوشیده است اما امروزه الحمدلله حرم و حریم حسینی مملو از جمعیتِ عاشقان است و در جهان پویش های بین المللی به راه افتاده است.

برخواهر خسروخراسان صلوات برجلوه خورشیددرخشان صلوات برحضرت معصومه شفیع شیعه برآیت حق مهرفروزان صلوات 🏴سالروز شهادت حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) تسلیت باد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

درود بر پيامبر (صلى الله عليه و آله) و خاندان او طلب درود و رحمت، از وجود مقدّس حضرت حق، براى رسول با كرامت اسلام و اهل بيت بزرگوارش از پسنديده‌ترين برنامه‌هاى اسلامى است كه در دعاى مكارم الاخلاق به طور مكرر ديده مى‌شود. درخواست لطف و عنايت از پيشگاه پروردگار، براى محمد و آل محمد، دعائى است كه در معارف الهيّه، از اعظم دعاها، شمرده شده، و استجابت آن از جانب حضرت ربّ العزّه قطعى و حتمى است. صلوات بر محمد و آل محمد حقيقتى است كه اگر مردم مؤمن به نقش ارزنده‌اش در زندگى واقف شوند، تا لحظه خروج از دنيا از آن منفك و جدا نمى‌شوند، و شب و روزى بر آنان نمى‌گذرد مگر آن كه قلب و زبان را با آن معطّر نمايند. صلوات دعائى است كه مردودى در آن راه ندارد، و درخواستى است كه حضرت حق از اجابت آن رو نمى‌گرداند، بنابراين ابتدا و وسط و آخر هر دعاى خود را به آن مزين كنيد، تا از بركت مستجاب شدن صلوات، ساير درخواست‌هاى شما مستجاب شود. صلوات بر محمد و آل محمد، واقعيت و حقيقت و دعا و ذكرى است كه به‌ پنهانى ابديت، از طرف حضرت حق و تمام ملائكه الهى، جهت ارائه رحمت و پاكى و پاكيزگى به محمد و آل محمّد صادر مى‌شود. ﴿إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾«1» همانا خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود و رحمت مى‌فرستند. اى اهل ايمان! بر او درود فرستيد و آن گونه كه شايسته است، تسليم او باشيد. صلوات در كلام امام رضا (عليه السلام)‌ «حضرت رضا (عليه السلام) در مجلس مأمون فرمود: چون اين آيه شريفه نازل شد، به محضر رسول خدا (صلى الله عليه و آله) عرضه داشتند، معناى تسليم به تو را دانستيم، و آن اطاعت محض از حضرت تو در تمام برنامه‌هاى زندگى است، ولى كيفيت صلوات بر تو را نمى‌دانيم، حضرت فرمود بگوئيد: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَ وَ بارَكْتَ عَلى ابْراهيمَ وَ آلِ ابْراهيمَ انَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست همانگونه كه درود فرستادى و بركت بخشيدى بر ابراهيم و خاندانش؛ همانا تو ستايش شده و ارجمندى. سپس حضرت رضا (عليه السلام) فرمود: اى مردم! در بين شما در زمينه صلوات بر محمد و آل محمد اختلافى هست؟ مأمون گفت: اين حقيقتى است كه اصلًا در آن اختلافى نيست، و امت اسلام بر لزوم اين صلوات اجماع دارند، اما اى فرزند رسول خدا براى صلوات بر آل، غير اين روايت دليل واضح و روشنى از قرآن مجيد داريد؟ حضرت فرمود: آرى، از قول حضرت حق كه در قرآن مى‌فرمايد: ﴿يس * وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ * إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ * عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾«2» يس* سوگند به قرآن كريم،* كه بى‌ترديد تو از فرستادگانى،* بر راهى راست [قرار دارى.] منظور از «يس» كيست؟ دانشمندان مجلس مأمون گفتند: به طور قطع و بدون شك منظور از يس محمّد (صلى الله عليه و آله) است، و احدى از امت در اين مسئله ترديد ندارد. حضرت فرمود: به حقيقت كه خداوند به محمد و آل محمد عنايتى كرده كه احدى به ذات آن نمى‌رسد مگر با نور عقل و خرد، خدا در قرآن به كسى جز انبيا سلام نكرده، در اين زمينه مى‌فرمايد: ﴿سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ﴾«3» و ﴿سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ﴾«4» و ﴿سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ﴾«5» ولى نفرمود:   سَلامٌ عَلى آلِ نوحٍ وَ سَلامٌ عَلى آلِ ابراهيمَ وَ سَلامٌ عَلى آلِ موسى وَ هارُونَ. ولى فرمود: ﴿سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ﴾«6» سلام بر آل ياسين. يعنى آل محمد صلوات اللَّه عليهم. سپس فرمود: اى مأمون! متوجه شدى كه در معدن نبوت شرح و بيان اين واقعيت هست«7» صلوات بر محمد و آل محمد از شرايع دين و از واجبات الهى است كه وجوبش در تشهد نماز امرى قطعى و حقيقتى بدون ترديد است، تا جايى كه شافعى كه از فقهاى بزرگ مكتب خلفاست مى‌گويد: اگر كسى در نماز واجب خود، بر آل محمّد صلوات نفرستد، صلواتش صلوات نيست و به اين خاطر نمازش نماز نيست، چون جزئى از يك واجب را ادا نكرده و عدم اداء جزئى از واجب، مبطل نماز است. صلوات در روايات‌ حضرت رضا (عليه السلام) فرمود: مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلى ما يُكَفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْيُكْثِرْ مِنَ الصَّلاةِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، فَانَّها تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً. وَ قالَ (عليه السلام): الصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ تَعْدِلُ عِنْدَ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ التَّسْبيحَ و التَّهْليلَ وَ التَّكْبيرَ.«8» كسى كه قدرت بر انجام كارى كه كفّاره گناهانش شود ندارد، زياد بر محمّد و آل محمد صلوات بفرستد، به حقيقت كه صلوات نابوده كننده گناهان است، چه نابود كردنى. و نيز آن حضرت فرمود: صلوات بر محمد و آل محمد، در پيشگاه خداى عزوجل برابر تسبيح و تهليل و تكبير است. امير المؤمنين (عليه السلام) پس از رحلت پيامبر (صلى الله عليه و آله) فرمود:

بِالشَّهادَتَيْنِ تَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ، وَ بِالصَّلاةِ تَنالُونَ الرَّحْمَةَ، فَاكْثِرُوا مِنَ الصَّلاةِ عَلى نَبِيِّكُمْ‌ ﴿إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾«9»«10» با شهادت بر وحدانيت حق و رسالت رسول خدا وارد بهشت مى‌شويد، و به وسيله نماز به رحمت خداوند مى‌رسيد، بر پيامبر و آلش زياد صلوات بفرستيد، خدا و ملائكه بر پيامبر درود مى‌فرستند، اى اهل ايمان! شما هم درود بفرستيد و به دستورهاى او تسليم شويد حق تسليم. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: مَنْ قالَ: صَلّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ: صَلَّى اللّهُ عَلَيْكَ. فَلْيُكْثِرُ مِنْ ذلِكَ. وَ مَنْ قالَ: صَلّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ لَمْ يُصَلِّ عَلى آلِهِ لَمْ يَجِدْ ريحَ الْجَنَّةِ وَ ريحُها تُوجَدُ مِنْ مَسيرِةِ خَمْسِمِأةِ عامٍ.«11» هر كس بگويد:صَلّى اللّه عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ،خداوند مى‌فرمايد: درود بر تو، پس شما صلوات را به اين كيفيت زياد داشته باشيد. و هر كس بگويد، صلّى اللّه على محمّد، ولى بر آل محمد درود نفرستد، بوى بهشت به او نمى‌رسد، بهشتى كه بويش از مسير پانصد ساله استشمام مى‌شود. از حضرت باقر يا امام صادق (عليه السلام) روايت شده: اثْقَلُ ما يُوضَعُ فِى الْميزانِ يَوْمَ الْقِيامَةِ الصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ عَلى اهْلِ بَيْتِهِ.«12» سنگين‌ترين چيزى كه در قيامت در ترازو قرار مى‌گيرد صلوات بر محمد و آل محمد است. حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: الصَّلاةُ عَلَى النَّبِىِّ (صلى الله عليه و آله) واجِبَةٌ فِى كُلِّ الْمَواطِنِ، وَ عِنْدَ الْعِطاسِ، وَ الرِّياحِ وَ غَيْرِ ذلِكَ.«13» صلوات بر پيامبر در همه جا و به هنگام عطسه، و وزيدن باد، و غير آن واجب است. امير المؤمنين (عليه السلام) در حديث بسيار مهمّى چهارصد مطلب، مى‌فرمايد: بنده به هنگام فراغت از نماز بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، و از حق طلب بهشت كند، و از آتش جهنم به خداوند پناه ببرد، و از حضرت او بخواهد كه حورالعين را به همسرى او درآورد، هر كس بر محمد و آلش درود بفرستد، دعايش به خدا مى‌رسد، و هر كه بهشت بخواهد، بهشت مى‌گويد: خدايا! خواسته بنده‌ات را اجابت كن، و هر كه از عذاب درخواست پناه كند، آتش مى‌گويد: الهى! بنده‌ات را پناه بده، و هر كه از حضرت معبود حورالعين بطلبد، حورالعين مى‌گويد: الهى! خواسته بنده‌ات را اجابت كن.«14» از حضرت صادق (عليه السلام) از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) روايت شده: مَنْ نَسِىَ الصَّلاةَ عَلَىَّ اخْطَأَ طَريقَ الْجَنَّةِ.«15» كسى كه صلوات بر من را از ياد ببرد، راه بهشت را خطا رفته است. حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: اذا دَعا احَدُكُمْ فَلْيَبْدَا بِالصَّلاةِ عَلَى النَّبِىِّ (صلى الله عليه و آله)، فَانَّ الصَّلاةَ عَلَى النَّبِىِّ (صلى الله عليه و آله) مَقْبُولَةٌ، وَ لَمْ يَكُنِ اللّهُ لِيَقْبَلْ بَعْضاً وَ يَرُدَّ بَعْضاً.«16» هر گاه يكى از شما دعا كرد، دعاى خود را با صلوات بر محمّد (صلى الله عليه و آله) شروع كند، به حقيقت كه صلوات بر پيامبر مقبول پيشگاه حق است، اينطور نيست كه خداوند قسمتى از دعا را قبول كند، و قسمت ديگرش را نپذيرد. امام صادق (عليه السلام) فرمود: رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: صَلاتُكُمْ عَلَىَّ اجابَةٌ لِدُعائِكُمْ، وَ زَكاةٌ لِاعْمالِكُمْ.«17» صلوات شما بر من، اجابت دعاى شما و زكات اعمالتان مى‌باشد. پيامبر (صلى الله عليه و آله) فرمود: الْبَخيلُ حَقّاً مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَىَّ.«18» بخيل كسى است كه نامم را بشنود و بر من صلوات نفرستد. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: لاتَضْرِبُوا اطْفالَكُمْ عَلى بُكاءِهِمْ فَانَّ بُكاءَهُمْ ارْبَعَةَ اشْهُرٍ شَهادَةُ انْ لا الهَ الَّا اللّهُ، وَ ارْبَعَةَ اشْهُرٍ الصَّلاةُ عَلَى النَّبِىِّ وَ آلِهِ، وَارْبَعَةَ اشْهُرٍ الدُّعاءُ لِوالِدَيْهِ.«19» فرزندان خود را به خاطر گريه كردنشان كتك نزنيد؛ زيرا گريه آنان به مدت چهار ماه شهادت به واحدنيت خداست، و چهار ماه صلوات بر پيامبر و آل‌ اوست، و چهار ماه دعاى بر پدر و مادر. سرّ اين مسئله اين است كه كودك در چهار ماه اول جز خدائى كه وى را بر معرفت و توحيد سرشته چيزى نمى‌شناسد، بنابراين گريه او توسّل به حضرت حق است، و اين حقيقت شهادت به توحيد است. در چهار ماه دوم به مادر نظر دارد نه به عنوان اين كه مادر است، بلكه به عنوان اين كه وسيله‌اى براى غذا و ارتزاق اوست، به همين خاطر از غير مادر هم شير و غذا قبول مى‌كند، روى اين حساب در اين چهار ماه دوم بعد از خدا نظرى جز به وسيله بين خود و خدا ندارد، و اين غير معناى رسالت چيز ديگر نيست، پس گريه او در اين مدت شهادت به رسالت است.

در چهار ماه سوم به طور كامل پدر و مادر را مى‌شناسد و مى‌داند كه در مسئله رزق محتاج به آن دو نفر است، لذا گريه‌اش در حقيقت دعا براى سلامتى پدر و مادر است. امام صادق (عليه السلام) فرمود: روزى رسول خدا (صلى الله عليه و آله) به امام على (عليه السلام) فرمود: نمى‌خواهى تو را بشارت دهم؟ عرضه داشت پدر و مادرم به فدايت، تو دائماً بشارت دهنده به خير بودى، رسول الهى فرمود: جبرئيل هم اكنون خبر بهت آورى به من داد، امام على (عليه السلام) عرض كرد، آن خبر چه بود؟ فرمود: به من خبر داد: وقتى مردى از امتم بر من صلوات فرستاد و اين صلوات را با صلوات بر آل من پيوند داد، درهاى آسمان به رويش باز مى‌شود، و ملائكه هفتاد صلوات بر او مى‌فرستند، و اگر گناهكار است، گناهانش همچون برگ درخت مى‌ريزد، و خداوند به او مى‌فرمايد:«لبَّيْك يا عبدى و سَعْدَيْك»، و به ملائكه خطاب مى‌كند. شما بر بنده من هفتاد صلوات فرستاديد، من بر او هفتصد صلوات‌ مى‌فرستم. اما اگر بر من صلوات فرستاد و اهل بيتم را در صلوات با من پيوند نداد، بين او و آسمان هفتاد حجاب قرار مى‌گيرد، و حضرت حق مى‌فرمايد:«لا لَبَّيْكَ وَ لاسَعْدَيْكَ»، اى ملائكه من! دعايش را بالا نبريد مگر بر آل پيامبرم صلوات بفرستد، چنين كسى از رحمت حق محروم است تا زمانى كه اهل بيتم را در صلوات به من ملحق فرمايد.«20» حضرت صادق (عليه السلام) از پدرانش از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) روايت مى‌كند: انَا عِنْدَ الْميزانِ يَوْمَ الْقِيامَةِ، فَمَنْ ثَقُلَتْ سَيِّئاتُهُ عَلى حَسَناتِهِ جِئْتُ بِالصَّلاةِ عَلَىَّ حَتّى اثْقِلَ بِها حَسَناتِهِ.«21» من در قيامت كنار ترازويم، هر كس گناهانش بر حسناتش سنگين آيد، من صلوات بر خودم را در ترازويش مى‌گذارم تا به سبب آن حسناتش بر گناهانش سنگينى كند. امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود: كُلُّ دُعاءٍ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّماءِ حَتّى يُصَلّى‌ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.«22» هر دعائى از اجابت دور است، مگر دعائى كه همراه با صلوات بر محمّد و آلش باشد. صبّاح بن سيابه مى‌گويد: حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: الا اعَلِّمُكَ شَيْئاً يَقِى اللّهُ بِهِ وَجْهَكَ مِنْ حَرِّ جَهَنَّمَ؟ قالَ: قُلْتُ بَلى‌، قالَ: قُلْ بَعْدَ الْفَجْرِ: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ» مِأةَ مَرَّةٍ يَقِى اللّهُ بِهِ وَجْهَكَ مِنْ حَرِّ جَهَنَّمَ.«23» به تو ياد ندهم چيزى كه وجودت را از حرارت جهنم حفظ كند؟ عرض كردم:چرا، فرمود: بعد از طلوع فجر صد بار بر محمّد و آل محمّد درود فرست. صلوات در كلام رسول خدا (صلى الله عليه و آله)‌ رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: ارْفَعُوا اصْواتَكُمْ بِالصَّلاةِ عَلَىَّ، فَانَّها تَذْهَبُ بِالنِّفاقِ.«24» صداى خود را در صلوات بر من بلند كنيد كه از بين برنده نفاق است. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود: هر كس يك بار بر من صلوات فرستد، خداوند ده بار به او صلوات مى‌فرستد، و هر كس ده بار بر من درود فرستد، خداوند صد بار بر او درود فرستد، و هر كس صد بار صلوات فرستد خداوند هرگز او را مبتلا به عذاب نكند. هر كس يك بار بر من صلوات بفرستد، خدا درى از عافيت به روى او باز كند. هر كس يك بار بر من درود بفرستد، ذرّه‌اى از گناهش باقى نماند. اولى‌تر از ديگران بر من در قيامت كسى است كه صلوات بيشترى بر من فرستاده است. يا على! هر كس هر روز يا هر شب بر من صلوات بفرستد، شفاعتم بر او واجب مى‌شود، گرچه داراى كباير باشد.«25» پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) فرمود: مَنْ صَلّى عَلَىَّ مَرَّةً خَلَقَ اللّهُ تعالى يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى رَأْسِهِ نُوراً، وَ عَلى يَمينِهِ نُوراً، وَ عَلى شِمالِهِ نُوراً، وَ عَلى فَوْقِهِ نُوراً، وَ عَلى تَحْتِهِ نُوراً، وَ فِى جَميعِ اعْضائِهِ نُوراً.«26» هر كس يك بار بر من صلوات بفرستد، خداوند در قيامت بر سر و بر راست و چپ و زير و بالا و در جميع اعضايش نور قرار دهد. و نيز فرمود: الصَّلاةُ عَلَىَّ نُورُ الصِّراطِ، وَ مَنْ كانَ لَهُ عَلَى الصِّراطِ مِنَ النُّورِ لَمْ يَكُنْ مِنْ اهْلِ النّارِ.«27» صلوات بر من نور صراط در قيامت است، و در صراط براى هر كس نور باشد از اهل جهنم نيست. و نيز آن حضرت فرمود: صَلاتُكُمْ عَلَىَّ جَوازُ دُعائِكُمْ، وَمَرْضاةٌ لِرَبِّكُمْ، وَ زَكاةٌ لِاعْمالِكُمْ.«28» صلوات شما بر من سبب اجابت دعا و رضايت خداوند و زكات اعمال شماست. و نيز آن حضرت فرمود: لَنْ يَلِجَ النّارَ مَنْ صَلّى‌ عَلَىَّ.«29» هرگز وارد آتش نمى‌شود آن كه بر من صلوات فرستد. آرى، اگر جام دل از مى‌طهور صلوات بر دست ساقى توفيق پرشود، و جان ملكوتى كه به طور دائم تشنه حقائق است، از آن بنوشد، مستى ابدى دست دهد، و شور سرمدى، و حال عرشى ظهور كند، و ناديده ديده شود، ناشنيده شنيده گردد.

(1)- احزاب (33): 56. (2)- يس (36): 1- 4. (3)- صافّات (37): 79. (4)- صافّات (37): 109. (5)- صافّات (37): 120. (6)- صافّات (37): 130. (7)- تفسير الصافى: 4/ 281، ذيل آيه 130 سوره صافّات؛ بحار الأنوار: 25/ 229، باب 7، حديث 20؛ عيون أخبار الرضا (عليه السلام): 1/ 236، حديث 1. (8)- بحار الأنوار: 91/ 47، باب 29، حديث 2؛ عيون أخبار الرضا (عليه السلام): 1/ 294، حديث 52. (9)- احزاب (33): 56. (10)- بحار الأنوار: 74/ 283، باب 14، حديث 1؛ تحف العقول: 92. (11)- وسائل الشيعة: 7/ 203، باب 42، حديث 9116؛ الأمالى، شيخ صدوق: 379، حديث 6. (12)- وسائل الشيعة: 7/ 197، باب 35، حديث 9102؛ قرب الاسناد: 9. (13)- بحار الأنوار: 91/ 50، باب 29، حديث 13؛ الخصال: 2/ 607. (14)- الخصال: 2/ 630، حديث 10؛ بحار الأنوار: 91/ 50، حديث 14؛ عدّة الدّاعى: 165. (15)- بحار الأنوار: 91/ 53، باب 29، حديث 20؛ الأمالى، شيخ طوسى: 145، حديث 236؛ وسائل الشيعة: 7/ 206- 207، باب 42، حديث 9126. (16)- بحار الأنوار: 91/ 53، باب 29، حديث 21؛ وسائل الشيعة: 7/ 96، باب 36، حديث 8836. (17)- وسائل الشيعة: 7/ 96، باب 36، حديث 8837؛ الأمالى، شيخ طوسى: 215، حديث 376. (18)- بحار الأنوار: 70/ 306، باب 136، حديث 28؛ وسائل الشيعة: 7/ 204، باب 42، حديث 9119. (19)- وسائل الشيعة: 21/ 447، باب 63، حديث 27544؛ التوحيد، شيخ صدوق: 331، باب 53، حديث 10. (20)- بحار الأنوار: 91/ 56، باب 29، حديث 30؛ الأمالى، شيخ صدوق: 580. (21)- بحار الأنوار: 91/ 56، باب 29، حديث 31؛ وسائل الشيعة: 7/ 195، باب 34، حديث 9097؛ ثواب الأعمال: 155. (22)- بحار الأنوار: 91/ 58، باب 29، حديث 35؛ ثواب الاعمال: 155. (23)- بحار الأنوار: 91/ 58، باب 29، حديث 36؛ ثواب الاعمال: 155. (24)- بحار الأنوار: 91/ 59، باب 29، حديث 41؛ ثواب الاعمال: 159. (25)- بحار الأنوار: 91/ 63، باب 29، حديث 52؛ جامع الأخبار: 58. (26)- بحار الأنوار: 91/ 64، باب 29؛ مستدرك الوسائل: 5/ 335، باب 31، حديث 6029. (27)- بحار الأنوار: 91/ 64، باب 29؛ جامع الأخبار: 60؛ مستدرك الوسائل: 5/ 335، باب 31، حديث 6031. (28)- بحار الأنوار: 91/ 64، باب 29؛ جمال الأسبوع: 242؛ مستدرك الوسائل: 5/ 225، باب 34، حديث 5747. (29)- بحار الأنوار: 91/ 64، باب 29؛ جامع الأخبار: 60؛ مستدرك الوسائل: 5/ 337، باب 31، حديث 6038.

باسلام و ارادت وظیفه خود میدانم از کلیه اساتید ،علماء،فضلاء و طلاب و خانواده های معظم شهدا و جانبازان و ایثارگران و عموم طبقات و اصناف و مردم عزیز و گرامی که در مراسم تشییع و تدفین و ترحیم اخوی حقیر شرکت کرده و یا با پیام های تسلیت باعث تسلای خاطر بنده و خانواده داغدار شدند تقدیر و تشکر کرده و برای همگان آرزوی صحت و سلامتی نموده و امیدوارم در مراسم شادی شما عزیزان جبران نماییم. "خانواده داغدار امیریان"

(سرود۶۰) امشب از لطف خدایی شهر یثرب غرق نور است خانه ی مولا رضا در شادمانی و سرور است ز لطف و مرحمت بداد هدیه خدا ز بیت خیزران رسید ابن الرضا جواد ابن الرضا۴ هدیه‌ای بهر رضا امشب ز سوی داور آمد گل گلزار ولایت هستی پیغمبر آمد بود عرشی مقام بود ماه تمام میان اهل بیت بود نهم امام جواد ابن الرضا۴ شهر یثرب از قدوم این پسر گردیده گلشن دیده ی مولا علی موسی الرضا گردیده روشن مدینه شهر عشق عجب غوغا شده ز لطف کبریا رضا بابا شده جواد ابن الرضا۴ جواد آمده به دنیا شد مدینه وادی طور کودکش دارد در آغوش خیزران گردیده مسرور جهان از نور او منور گشته است زعطر و بوی او معطر گشته است جواد ابن الرضا۴ مادرش گردیده خرسند حق به او نور بصر داد در مدینه از کرامت بر رضا زیبا پسر داد رضا را هدیه‌ای ز حی سرمد است جواد ابن الرضا ز نسل احمد است جواد ابن الرضا۴ شب میلاد تو مولا دست من باشد به سویت کن دعایم پور زهرا تا بگیرم عطر و بویت اگر ناقابلم نگر من سائلم همیشه لطف تو بگشته شاملم جواد ابن الرضا۴ #رضا_یعقوبیان #ولادت_امام_جواد_ع @nohe_sonnati

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ لِرَبِّكُم في أيّامِ دَهرِكُم نَفَحاتٍ، فَتَعَرَّضُوا لَهُ لَعَلَّهُ أن يُصِيبَكُم نَفحَةٌ مِنها فلا تَشقَونَ بَعدَها أبدا .[كنز العمّال : 21324 .] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا از سوى پروردگار شما در طول عمرتان نسيم هايى مى وزد ، پس خود را در معرض آنها قرار دهيد، باشد كه نسيمى از آن نفحات به شما بوزد و زان پس هرگز به شقاوت نيفتيد . چه نسیمی زیباتر و دلنشین تر از حلول ماه شعبان که خدا عمر و توفیق درک آن را به ما داده لذا از لحظه لحظه ماه پیامبر در ارتقاء و پرورش روح خود استفاده کنیم و آنچه در توان داریم از اعمال ماه بهره مند شویم. یاعلی مدد التماس دعا

باسلام و تبریک میلاد امام سجاد علیه السلام 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 3 چیز مومن را نجات می دهد 2214 - وَ قالَ علی بن الحسین عليه السلام: ثَلاثٌ مُنْجِياتٌ لِلْمُؤْمِنِ: كَفُّ لِسانِهِ عَنِ النَّاسِ وَ اغْتِيابِهِمْ، وَ اِشْغالُهُ نَفْسَهُ بِما يَنْفَعُهُ لِآخِرَتِهِ وَ دُنْياهُ، وَ طُولُ الْبُكاءِ عَلى خَطيئَتِهِ سه چيز اسباب نجات مؤمن است. 1- نگهداشتن زبان از بدگويى و غيبت مردم. 2- مشغول كردن خودش به كارى كه براى آخرت و دنياى او سود داشته باشد. 3- و گريه بسيار بر گناه خود کتاب احادیث الطلاب ص 634 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 حکایت ماده آهو و امام زين العابدين عليه السلام روزى امام زين العابدين عليه السلام با اصحاب خود نشسته بودند كه ناگاه ماده آهويى از بيابان نمايان گشت و آمد تا حضور مبارك امام عليه السلام رسيد، اصحاب ديدند كه او دُم تكان مى دهد و با دست بر زمين مى زند و صدايى از خود توليد مى كند (كه گويا صحبت مى كند) امام عليه السلام فرمودند: اَتَدْرُونَ ما تَقُولُ الظَّبْيَةُ، قالُوا لا ( آيا مىدانيد اين ماده آهو چه مى گويد، گفتند نمى دانيم) حضرت فرمودند مى گويد: فلانى فرزند فلانى از اهل قريش، روز گذشته در فلان وقت بچه مرا گرفته و از ديروز تا الآن شير نخورده، پس امام عليه السلام فرمود آن مرد قريشى را حاضر كنند و چون حاضر شد عرض كرد پدر و مادرم به فدايت باد چه امرى داريد، امام عليه السلام فرمودند: اَسْأَلُكَ بِحَقّى عَلَيْكَ ( به حقى كه من برگردن تو دارم) اين بچه آهو را كه صيد كردى به من ببخش، صياد پذيرفت و به حضرت بخشيد، چون مادرش بچه خود را بديد، همهمه نمود و دُم تكان داد و دست خود را بر زمين زد و بچهاش را شير داد، امام عليه السلام بچه را به مادرش بخشيد، و فرمودند: تَدْرُونَ ما قالَتِ الظَّبْيَةُ (مى دانيد كه ماده آهو چه گفت؟) عرض كردند خير، امام عليه السلام فرمود: مادرش گفت: رَدَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ كُلَّ غائِبٍ لَكُمْ، وَ غَفَرَ لِعَلِىِّ بنِ الحُسَيْنِ كَما رَدَّ عَلَىَّ وَلَدى( خداوند هر غايبى را براى شما برگرداند و خدا بيامرزد على بن الحسين را همانطور كه فرزندم را به من برگردانيد ) احادیث الطلاب ص 631 💐🌺🌹💐🌺🌹