حالش همیشه بهاری بود ،
یه لحظه آفتابی بود یه لحظه بارونی ، یهو طوفان میشد کلا همه چیو میزد بهم ، چند ثانیه بعدش جوری آروم بود که هیچکی نمی‌فهمید چی تو دلش میگذره .
خودم را مدتی است که گم کرده ام، هروز اشک میریزم. نمیدانم باید خودم را کجا پیدا کنم، داخل تفاله های قهوه یا برگه های کف زمین یا پوست پرتغال های توی ظرف.
