دانلود اون که دستاش رو بگیرم و باهاش برم کافه نادری .

صدایم می‌زد ! با تمام وجودش نامم را فریاد می‌زد ، انگار که حبس شده بود ، درست است حبس شده بود ولی میان خاطرات ، میگفت دو دست در حال خفه کردن‌ش هستند ! حالش چیزی شبیه جنون بود . مدام تکرار می‌کرد که مرا با خودم تنها نزار ! میگفت دوباره دستانم را نوازش کن ، خواستم ترکش کنم همانطور که او ترکم کرد ! نتوانستم ، هنوز هم دوستش داشتم !

آن پاسخ‌های بی‌رحمانه را فراموش نکن ؛ به یادشان بیاور تا دلتنگ نشوی . - محمود درویش

از دستش دادم،ناگهانی،همانطور که عاشق شده بودم.

ولی حتی تکست نداد که حالم ‌ُ بپرسه . وقتی اون نپرسید؛شماهم نپرسید،من بدون اون خوب نیستم:/