🥀🌴🌹🕊🌹🌴🥀 #قسمت_سوم انگار کسی صدای آن پرستار را نشنید. کپسول را برداشت و خودش را به ماشین رساند. «آقا این کپسول لازمتان است.» کپسول اکسیژن و پایه‌ی آهنی چرخدار را نمی‌شد برد توی ماشین. پایه‌های کپسول را تکیه دادند روی رکاب ماشین، پرستار هم نشست بالای سر #آقا. در تمام راه، ماسک اکسیژن را روی صورت #آقا نگه داشت و به همه دلداری ‌داد. یکی از محافظ‌ها پرسید: «حالا کجا برویم!؟» پرستار گفت: #بیمارستان_بهارلو ، پل جوادیه. ماشین انگار ترمز نداشت. محافظ بیسیم را برداشت. کُدشان «حافظِ هفت» بود. «مرکز ۵۰ _ ۵۰ »؛ این رمزِ آماده‌باش بود، یعنی حافظ هفت مجروح شده. کسی که پشت دستگاه بود، بلند زد زیر گریه. محافظ یک‌دفعه توی بیسیم گفت: با مجلس تماس بگیر ، اسم دکتر فیاض‌بخش و چند نفر دیگر از پزشک‌های مجلس را هم گفت؛ «منافی، زرگر، ... بگو بیایند #بیمارستان_بهارلو.» ماشین را از در عقب بیمارستان بردند توی محوطه‌. برانکارد آورند و #آقا را رساندند پشت در اتاق عمل. دکتر محجوبی از همدان آمده بود #بیمارستان_بهارلو . تازه جراحیش‌ را تمام کرده بود. داشت دستش را می‌شست که از اتاق عمل خارج شود. #آقا را که با آن وضع دید، گفت خیلی سریع دوباره اتاق عمل را آماده کنند. سمت راست بدن پر از #ترکش بود و قطعات #ضبط_صوت . قسمتی از #سینه کاملاً سوخته بود. #دست_راست از کار افتاده بود و ورم کرده بود. استخوان‌های #کتف_و_سینه به راحتی دیده می‌شد. ۳۷ واحد #خون و فراورده‌های خونی به #آقا زدند. این همه #خون، واکنش‌های انعقادی را مختل ‌کرد. دو سه بار #نبض افتاد. چند بار مجبور شدند #پانسمان را باز کنند و دوباره رگ‌ها را مسدود کنند. کیسه‌ها‌ی #خون را از هر دو دست و هر دو پا به بدن #تزریق ‌می‌کردند، اما باز هم #خون‌ریزی ادامه داشت. #ادامه_دارد 🥀🌴🌹🕊🌹🌴🥀