گیرم غم روزگار سنگین باشد گیرم دل بی‌قرار غمگین باشد باید بکَنیم بیستونی در خویش تا آخر شاهنامه شیرین باشد #رباعی #امید_صباغ‌نو

چقدر ساده به‌هم ریختی روان مرا بریده غصّۀ دل‌کندنت امان مرا قبول کن که مخاطب‌پسند خواهد شد به هر زبان بنویسند داستان مرا گذشتی از من و شب‌های خالی از غزلم گرفته حسرت دستان تو جهان مرا سریع پیر شدم، آن‌چنان‌که آینه نیز شکسته در دل خود صورت جوان مرا به فکر معجزه‌ای تازه بودم و ناگاه خدا گرفت به دست تو امتحان مرا نه تو خلیل خدایی نه من چو اسماعیل بگیر خنجر و در دم بگیر جان مرا تو را به حرمت عشقت قسم بیا برگرد بیا و تلخ‌تر از این مکن دهان مرا چه روزگار غریبی است بعد رفتن تو بغل گرفته غمی کهنه آسمان مرا تو نیم دیگر من نیستی، تمام منی تمام کن غم و اندوه سالیان مرا #امید_صباغ‌نو

پاییز هم گذشت و به‌جز حسرتش نماند مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی #امید_صباغ‌نو

در شهر غریب و بی‌نشان می‌گردم دلخسته و گیج و ناتوان، می‌گردم این شـهر و تمـام مردمانش لال‌اند دنـبـال دو چـشم همزبان می‌گردم! #رباعی #امید_صباغ‌نو