عرض ارادت به محضر صاحب الزمان
لحظه لحظه گناه من را دید
واسطه شد، خدا مرا بخشید
باز چشم از معاصیام پوشید
بــا بــدیام کــنــار مـیآیــد
از کرامات حضرتش خجلم
مِهر خود ریخت بینِ آب و گلم
نـخـلِ خـشـکـیـدۀ کـویرِ دلم
با نگـاهـش بـه بـار مـیآیـد
شده قـلبم به ذکر او مأنوس
مُحرمش نیستم هزار افسوس
خستهام از فراق، نه مأیوس
مــژده بر دل، نگـار میآید
چهرهاش انعکاسی از مادر
روی دوشش عـبای پیغمبر
بر سـر خـود عـمامۀ حیدر
یــار بــا اقـــتــدار مــیآیــد
هـیبـتـش مـثـل هیبت زهـرا
وارث نور عـصمت زهـرا
بـاز بـا یـادِ غـربـت زهــرا
بــر دل او فــشــار مـیآیــد
میشود دولتش به نام حسین
سر دهد در جهان، پیام حسین
میرسد روز انـتـقام حسین
#صــاحـب_ذوالـفـقـار میآیـد
شاعر: محمدجواد شیرازی
اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اَباصالِحَ المَهدی
#خدایی_درهمین_نزدیکی👇
@khodaye_man313