از‌‌ساعت‌ ۱۲‌ شب ؛ ‌به‌بعد‌ میرسیم‌به‌یه‌جایی‌که‌ دلتنگی‌به‌اوج‌میرسه‌ ؛ جنون‌به‌آدم ‌غلبه‌میکنه‌ُ‌ ؛ بغض‌به‌گلوت‌چنگ‌میزنه‌ُ‌ ؛ اشکات‌پشت‌ ِ پرده‌ی ِ چشمات‌دستُ‌ پامیزنن ؛ و‌تقلا‌میکنن‌برای ِ ‌بارش ِ بی‌امان‌شون و‌تو‌ ؛ غرق ِ در‌سکوت‌‌در‌حال ِ کلنجار‌رفتن‌ با‌خودتی‌ُ ؛ سعی‌داری‌‌بخوابی‌ ؛ اما‌خوابت‌نمیبره‌ ..

جایی از زندگی ایستادم که دیگه دوست ندارم به هیچ ارتباطی ادامه بدم..

‏تغییر که نمیکردی. مثل سازمان ملل بودی، فقط اظهار تاسف میکردی.

خوشی با توست ، اشارت به بهشت میکنی؟

هرچقدر که میگذره کمیت آدم های اطرافمون کم میشه و به کیفیتشون اضافه

دقت کردید؟ ورزش میکنیم ، روتین پوستی داریم ، کتاب خوب می‌خونیم ، آهنگ خوب گوش میدیم، تراپی میریم ولی بازم حالمون خوب نیست مشکل از یک جای دیگست!

همون جایی که آقای چاووشی میگه "منو هیچ‌کس ، منو هیچ چیز مثل حرف تو نسوزونده بود دقیقا همونجا :)) کلمات بیشتر از گلوله کشته دارن:)

این تصاویر در مقام نور چشمی‌ست به وقت ۲۴ مهر

توی دوست داشتن من دقت کن عزیزم باید فقط من باشم یا فقط من

آدم هارو درک کنید گاها آدما حوصله خودشونم ندارن درک کنید..