و کاش وقتی ابر غم به گلوی کوچکت می رسد،
از یاد نبری شانه ای در کار نیست و بهتر است بپذیری همیشه قرار است در آغوش باد گریه کنی.
زیرا رنج تنهاست و رنجور تنهاتر.
شما نمیدونید
طرف مقابلی که دارید باهاش صحبت میکنید
از چه فروپاشی روانی بیرون اومده ، چقدر تیکه های قلبش رو کنار هم گذاشته ، چقدر تلاش کرده که خونسرد باشه ، چقدر تلاش کرده که یکم از اون حال بدش فاصله بگیره
شما نمیدونید !
علم غیب هم ندارید
و انتظار هم نمیره که بدونید
ولی مهربون باشید
اینو میتونید
دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غمِ پنهانی من گوش کنید
گفتگوی من و حیرانی من گوش کنید
قصه بی سروسامانی من گوش کنید
شرح این آتش جان سوز تا کی؟
سوختمُ سوختم این راز نگفتن تا کی..