خوشحال باش!
برو، بدو، پرواز کن، آرزو کن، بزرگ شو،
درد بکش یا خوش گذرانی کن؛
ولی زندگی کن، کمی زندگی کن.
حقیقتِ آدمیزاد است؛
گرچه دلش مچالهی غم گشته اما،
چنان لبخند برلب دارد که گویی اندوهی نیست.
زندگانی حسرتی دارد که میکاهد مرا
کِی به پایان می رسد این مرگِ چندین سالهام ؟!