رشته اسرار هر کاری است/بسم الله الرحمن الرحیم بهر ما بهتر زهر یاری است/بسم الله الرحمن الرحیم (معرفی بزرگان خوشنویسی): میرحسین خوشنویس یا میر سید حسین خوشنویس باشی  فرزند سید علی تهرانی معروف به علی حسینی بود. او اغلب آثارش را با نام میرحسین رقم می‌زد و از خوشنویسان دوره ناصری و از نستعلیق‌نویسان زبردست است که در سیاه‌مشق‌نویسی آثار بدیعی ایجاد کرده‌است. برخی میرحسین را اهل قم و برخی تهرانی خوانده‌اند اما در اثر اقامت طولانی در تبریز به آقاسیدحسین ترک یا خوش‌نویس‌باشی تبریزی معروف شده‌است. چنانچه در «الماثروالآثار» آمده او هنگام ولیعهدی مظفرالدین شاه که از تهران به تبریز رفت به همراه ولیعهد و با سمت معلمی او تهران را ترک گفته و در تبریز اقامت گزید. او شاگردان بسیار تربیت کرد و در سال ۱۳۰۳ هجری قمری بدرود حیات گفت. قطعات مختلف از آثار وی، از قلم شش‌دانگ تا نیم‌دودانگ عالی و ممتاز است که در تاریخ کتابت آن‌ها بین سال‌های ۱۲۷۱ و ۱۲۹۵ ه‍. ق و با رقم «میرحسین» در موزه‌ها و مجموعه‌های شخصی موجود است. روی سنگ قبر محمدشاه قاجار در قم، در اطراف تمثال او کتیبه ای است از اشعار سروش اصفهانی، که به نظر می‌رسد به خط میرسیدحسین است. https://eitaa.com/khoshnevisi20

بسم الله الرحمن الرحیم  مختصری پیرامون شخصیت و شیوه خوشنویسی مرحوم میرحسین میرحسین خوشنویسباشی یا همان میرحسین ترک خوشنویس چیره دست و توانای دوره قاجار یکی از بزرگانی است که توانسته است در عالم خوشنویسی با قدرت قلم و ذهن توانایی که داشت سیاه مشقهای زیبا و چشم نوازی خلق کرده و از خود به یادگار گذارد. همزمانی بروز و ظهور مرحوم میرحسین و مرحوم میرزا غلامرضای اصفهانی و از آن مهمتر موانست و همجواری این دو ستاره درخشان خوشنویسی ، قالب سیاه مشق را که تا قبل از دوره قاجار کم فروغ بود احیا کرده و نمونه های  درخورتوجهی به جامعه هنری خصوصا جامعه خوشنویسی ارائه کرده اند. برای آشنایی با شیوه هنری مرحوم میرحسین خوب است ابتدا نیم نگاهی به زندگینامه او داشته باشیم: سید حسین خوشنویس طهرانی(قمی)فرزند سید علی طهرانی معروف به حکاک است.آنطور که در تذکره ها آمده مرحوم میر حسین ده سال زودتر از مرحوم میرزا غلامرضا به دنیا آمده پس ولادت میر حسین باید حدود سال1236 هجری قمری باشد. میرحسین از سال 1278 مدتی معلم خط مظفرالدین میرزا میشود و به همراه او به تبریز می رود و از همانجا لقب (خوشنویسباشی)به او داده میشود. سید علی پدر میرحسین اما خود خط نستعلیق را در عصر خود زیبا و نیکو مینوشته به همین جهت میرحسین بیشتر از پدر تعلیم گرفته است. قرابت و نزدیکی میرزا غلامرضا و میرحسین هم بواسطه آنکه استاد هر دو نفر سید علی بوده از همینجا شروع میشود .اینکه ظرایف و نکاتی از خط این دو استاد شبیه به هم بوده و هر دو تقریبا نستعلیق را به یک شیوه مینویسند به همین دلیل است. همینجا لازم است نکته ای اخلاقی از شیوه سلوک اساتید خلف بیان کنم. مرحوم میرزا غلامرضا سیاه مشق زیبایی دارد به این مظمون: طرفه زمانیست دم صبحگاه / هم ورعش خوش بود هم گناه میرزا اما در گوشه ی این سیاه مشق یادداشتی نوشته : در خدمت جناب آقایی آقا سید حسین به جهت امتحان مرکب و.... نکته ای که برای بنده خیلی جالب بود شخصیت مثبت و خصوصیات درونی این بزرگان بوده که با آن عیار بالا از نظر هنری منیت ها را کنار گذاشته و به فکر پیشرفت هنر خود بوده اندو کنار یکدیگر ساعتها مشق خط میکردند.با شد که ما نیز چنین شویم. اما نکات فنی در خط میرحسین: به نظر بنده حقیر ، از مشاهده خطوط میرزا غلامرضا و میر حسین به این نتیجه رسیدم که هر دو در ترکیب ذهنی قوی دارند ،گره ها ،درهم تنیدگی عالی کلمات،فضاهای مثبت و منفی ،همجواری دقیق و فنی کلمات و حروف کنار هم و خلوت و جلوت همه حساب شده است اما خط میرزا رشادت دارد و به همان میزان خط میر ملاحت. هردو زیبا مینویسند اما گوئی در دستان میرزا حروف صیقلی تر میشوند .میرحسین پس از نوشتن قطعه ای به ندرت دستکاری اش میکرد .به زبان امروزی اهل تیغ کاری نبود شاید همین نکته مانع پیشرفت او شده باشد.اما خطوطش در عین اینکه پرداخت نشده اند ملیح اند ، انگار به عروس خطوط اسلامی – نستعلیق – سرخاب و سفیداب زده باشند. خطوط میرحسین دلنشین است .شاید نکات فنی را به حد اعلا پیاده نکرده باشد اما چشم از دیدن خطوطش خسته نمی شود.بارها و بارها اگر نگاهش کنی باز هم دلرباست و هین نکته میرساند که مرحوم میر دستی قوی داشته و ذهنی قوی تر از دست. اما سبکش در سیاه مشق نویسی سبکی منحصر به خود اوست با آنکه در سیاه مشق هایش رقم میرحسین را آورده و یا کلمه ی (میر) را بارها تکرار کرده اما کلمات را در صفحه طوری میچیند که بدون رقم هم شناخته میشوند .شاید بهتر باشد بگوئیم سیاه مشق میرحسینی .چون بغیر از خودش این سبک از سیاه مشق را کسی نتوانسته به خوبی او بنویسد .صفحه در عین اینکه فضاهای خالی زیادی دارد اما کلمات چون دانه های یک تسبیح همه دنبال هم بوده و با هم ارتباط دارند، مرحوم میر بسیار خوب توانسته فضاها را بشناسد و در نوشته اش آنها را پیاده کند. احمد سلطانیان

دو گنجینه ی با ارزش از خط های میرحسین https://eitaa.com/khoshnevisi20