#حکمت‌نامه گویند شخصی خود‌عارف‌پندار عنایتی به او شده بود و علاوه بر چهره ظاهری افراد، باطن دیگران را هم به چشم خود میدید. وقتی شیعه‌ای در برابر او قرار میگرفت، چهره باطنی او را همچون خنزیر می‌یافت. لذا او را توبه میداد و اگر حقیقتا از مسلک خود دست میکشید، دیگر باطن خوک‌گونه او را نمی‌دید ولی اگر توبه او ظاهری می‌بود، به او می‌گفت که همچنان بر صورت باطنی خود باقی هستی. بزرگی گفت او درست دیده است زیرا باطن مؤمن، دگرنماست و چون آینه می‌ماند که صورت بیننده را در خود نشان میدهد. آنکه در این آینه، خنزیر میبیند، جز باطن خود کسی را ندیده است. ✍️ر.ک: فتوحات ابن عربی و پاسخ معمار کبیر

#حکمت‌نامه 🌱 بَرَد آب زین بحر فیروزه‌ای 🌿 به گنجایش خویش هر کوزه‌ای ✍نکته شعر در آنجاست که هر انسانی به میزانی که خودش را رشد بدهد و گنجایش خویش را بیشتر نماید، لا جرم ظرفیت بالاتری برای معرفت به دست می‌آورد. واضح است که گنجایش پیاله و پارچ به یک میزان نیست. اما فرق آدمی با پیاله و پارچ در تغییر و حرکت جوهری اوست. هر چقدر خود را به منشأ نور بیشتر نزدیک کند، علم حضوری‌اش به خدایش عمیق تر و بیشتر میشود و چون ظرف وجودی‌اش از معرفت رَبّ پُر می‌شود، جلوه‌اش برای اهل معنا بیشتر است. غرض آنکه مَن عَرَفَ نَفسَه عَرَفَ رَبَّه