انسان آهسته آهسته عقب نشینی می‌کند ، هیچکس یکباره معتاد نمی‌شود ، یکباره سقوط نمی‌کند ، یکباره وا نمی‌دهد ، یکباره خسته نمی‌شود ، رنگ عوض نمی‌کند ، تبدیل نمی‌شود و ازدست نمی‌رود ، زندگی بسیار آهسته از شکل می‌افتد و تکرار خستگی بسیار موذیانه و پاورچین رخنه می‌کند؛ قدم اول را اگر به سوی حذف چیزهای خوب برداریم ، شک نکن که قدم‌های بعدی را شتابان برخواهیم داشت.

آب خنک و زلال جلو میومد و تا روی پاهای ظریف دخترك رو میپوشوند و بعد به عَقب برمیگشت . ماسه های طَلایی زیر آب برق میزدن و خرچنگ ها درحالی که چنگك هاشون رو باز و بسته میکردن در امتداد ساحِل حرکت میکردن . باد موهای بلوند و موج دار دختر رو بهم میریخت . دختر از توی سبد ساندویچ کره‌ی بادوم زمینی و مربای آلبالو بود رو مهمون لب هاش کرد و چشم هاشو بست . صدای بچه هایی که سرگرم درست کردن قلعه های شنی بودن و مردی که بستنی میفروخت ، تمرکزشو میشکستن و افکارش رو متلاشی میکردن . به این فکر میکرد که اگر بتونه یه خونه توی حاشیه ی ساحل اجاره کنه میتونه هروقت که احساس میکنه بین ساختمون های بلند و آسمان خراش های شیکاگو خفه میشه بیاد و یک هَفته ای رو اینجا سِپری کنه . پس باید سری هم به املاکی میزد . بوی خنک و آشنای دریا ، فقط یک چیز رو تداعی میکرد . تابستون فرا رسیده بود .

@miyunaa | 🤍 بیاید پیشِ میونا شی

تا وقتی آنها را دارم، شادی را هم دارم.

مهم نیست که کجا و چجوری زندگی میکنی ! مهم اینه که تو قلبت ، احساس خوشبختی کنی و چشمت به زندگی کسی نباشه .

رگباری برید پیش هیلدآ 𓆟𓇼 .

عمیق ترین اقیانوسی که یافتم چشمان تو بود، در عرض چند ثانیه غرقشان شدم .

Once you choose hope anything’s possible .