#حضرت_معصومه #مرثیه_حضرت_معصومه ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺳﻼ‌ﻣﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺍﺯﺗﻮﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ جان بی تو به لب آمده ﺍﯼ ﭘﺎﺭﻩ ﺟﺎﻧﻢ دلگیرم ازین شهر و روا ، نیست بمانم ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﯾﻌﻘﻮﺏ(ﻉ) ﺍﮔﺮﺟﺎﻣﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺣﺎﻻ‌ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺭﺿﺎ(ﻉ) ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ… ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺳﻔﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻗﻢ ﻫﻢ ﻧﻈﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﻤﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻢ ﯾﮏ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺑﺨﺪﺍ ﻫﺴﺖ ﺳﭙﺎﻫﻢ! ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺩّﻩ ﻫﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺮﺳﺪ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺗﺎ ﻃﻮﺱ، ﻏﻢ ﻣﺎﺳﺖ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﻋﺮﺍﻕ ﻋﺠﻢ ﻣﺎﺳﺖ ﺣﺎﻻ‌ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﭘﺪﺭﻡ، ﻗﻢ ﺣﺮﻡ ﻣﺎﺳﺖ… حاشا ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ ﺩﻟﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺣﺮﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺭﺿﺎ (ﻉ) ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ﺣﺎﻻ‌ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮﺳﻢ ﯾﺎﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﺳﯿﺮﻡ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺿﻪ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺑﺎﯾﺎﺩ ﻏﻢ ﻓﺎﻃﻤﻪ (ﺱ) ﻫﻖ ﻫﻖ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺑﺮ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﯼ ﺑﺮﮒ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ… ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﻢ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺩﺭﯼ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻤﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﯼ (ﺱ) ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ نامحرم اگر هست در این کوچه غمی نیست اینجا زدن فاطمه ها (س) حرف کمی نیست ﺑﯿﻦ ﻧﻈﺮ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﺍﺛﺮ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﺑﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺑﯿﻦ ﻏﻢ ﻓﺎﻃﻤﻪ (س) ﺑﺎ ﻓﺎﻃﻤﻪ (ﺱ) ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ از مردم نامرد دراینجا اثری نیست در شهر قم از ضربه سیلی خبری نیست شاعر:مجید_تال

#حضرت_معصومه رضا نشست و به معصومه اش نگاه انداخت چنان که چشمه ی ذوق مرا به راه انداخت خدا چه خوب ادا کرده حق مطلب را به نام فاطمه آورده است زینب را و ماه اول ذی القعده تا که پیدا شد دخیل های ضریح برادری وا شد ببین که حضرت نجمه چه کوکبی آورد برای شاه خراسان چه زینبی آورد مقامش آینه ای از مدارج پدر است عجیب نیست که باب الحوائج پدر است برای تشنه لبان باده را به خم آورد مزار مادر خود را به شهر قم آورد عجیب نیست که قم طعنه بر مدینه زده که سنگ مادر سادات را به سینه زده چه باشکوه به دستان خود علم دارد از این به بعد بگو فاطمه حرم دارد من فراری از این و آن بریده کجا پناه چادر سر تا فلک کشیده کجا مرا ببخش که شعرم برات زیبا نیست به مدح فاطمه ها بهتر از علی ها نیست تویی تو فاطمه مدح تو نیز قرآن است برادرت به حقیقت علی ایران است مجید تال

#حضرت_معصومه همسایه سایه ات به سرم مستدام باد لطفت همیشه زخم مرا التیام داد وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی تنها دلیل اینکه من اینجایی ام توئی هر شب دلم قدم به قدم میکشد مرا بی اختیار سمت حرم میکشد مرا با شور شهر فاصله دارم کنار تو احساس وصل میکند آدم کنار تو حالی نگفتنی به دلم دست میدهد در هر نماز مسجد اعظم کنار تو با زمزم نگاه دمادم هزار شمع روشن کننند هاجر و مریم کنار تو تا آسمان خویش مرا با خودت ببر از آفتاب رد شده شبنم کنار تو در این حریم، سینه زدن چیز دیگریست خونین تر است ماه محرم کنار تو مادر کنار صحن شما تربیت شدیم داریم افتخار که همشهری ات شدیم ما با تو در پناه تو آرام می شویم وقتی که با ملائکه همگام می شویم بانو! تمام کشور ما خاک زیر پات مردان شهر نوکرو زنها کنیز هات زیبا ترین خاطره هامان نگفتنی ست تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست باران میان مرمر آیینه دیدنیست این صحنه در برابر ایینه دیدنیست مرغ خیال سمت حریمت پریده است یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیم جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم اعجاز این ضریح که همواره بی حد است چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است من روی حرف های خود اصرار میکنم در مثنوی و در غزل اقرار میکنم ما در کنار دختر موسی نشسته ایم عمریست محو او به تماشا نشسته ایم اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست ما روبروی پهنه ی دریا نشسته ایم قم سالهاست با نفسش زنده مانده اس باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم بوی مدینه می وزد از شهر ما،بیا ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان از دست ما چه ها که کشیدی ببخشمان من هم دلیل حسرت افلاک می شوم روزی که زیر پای شما خاک می شوم... سید حمیدرضا برقعی

#حضرت_معصومه عُمری غُبارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما تا در جوارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما هرچند بارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما در سایه سارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما اهلِ دیارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما ای آرزویِ پنجره فولاد آمدیم ای قبله‌گاهِ طاقِ گوهرشاد آمدیم بر خاک بوسه داده و بر باد آمدیم بابُ‌الجَواد حاجتِ ما داد آمدیم حالا کنارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما تا نور میدَمی به تمامِ چراغها رَد میشویم مثل نسیم از رواقها معراج میرویم به دوش بُراقها فریاد میشویم از این اشتیاقها دل بی قرارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما ما را که عُمرِ نوح دَمی نیست پیشِ تو ما گَشته‌ایم هیچ غَمی نیست پیشِ تو شاه و گدا زیر و بَمی نیست پیشِ تو یادِ بهشت جُرمِ کَمی نیست پیشِ تو مَحوِ بهارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما روحُ الاَمین که حاجِبِ دولتسَرایِ توست از خادمانِ کعبه‌یِ دارالشفایِ توست تو کیستی که صحنِ رضا در هوایِ توست ایوان طلا هواییِ گنبد طلایِ توست شُکرَش دُچارِ حضرت معصومه‌ایم ما با لطفِ مادرانه‌ات اِحیا شدیم شُکر بِرکه نَه ، رود نَه ، دریا شدیم شُکر مولا نگاه کرده و آقا شدیم شُکر ذُریه‌های حضرت زهرا شُدیم شُکر ایل و تبارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما بانو ! اگر چه پیش تو خِشتِ مُحَقَریم از خِشتهایِ خانه‌یِ موسی بنِ جعفَریم عُمریست از کنارِ شما لُقمه می‌بریم از صحنِ جامع آمده‌ایم و کبوتریم سُجده گذارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما ما را نشان گرفت اگرچه مَلالِ غَم هر‌چند پُر شده همه‌جا قیل و قالِ غَم ما را گِره زدند به پَرهایِ بالِ غَم ما را گِره زدند ولی بی خیالِ غَم تا خاکسارِ حضرتِ معصومه ایم ما تا سر سپرده‌ی عَلَم زینبیه‌ایم سر میدهیم و مَردِ غَمِ زینبیه‌ایم ما از غبارِ محترمِ زینبیه‌ایم ما کُشته مُرده‌یِ حرمِ زینبیه‌ایم چون ذوالفقارِ حضرتِ معصومه‌ایم ما حسن لطفی

#ورود_حضرت_معصومه_به_قم ای رئوفه که در تمام سفر در امام رئوف گُم بودی هیجده روز بیشتر نشده میهمان دیار قم بودی آری حق داشتی مریضه شوی یا شهیده شوی به زهر ستم معجر اما ندیده ای، غارت نشدی تو اسیر شهر ستم داغ دیدی به روی داغ اما یاد زینب ز خاطر تو نرفت هیجده کشته دادی اما باز سرِ نیزه برادر تو نرفت در مدینه اگر چه، ای بانو همه جا با برادرت بودی همسفر تا به قتلگاه آیا شاهد قتل سَرورت بودی قسمتت تل زینبیه نشد و ندیدی هجوم نامردان زیر شمشیرها امامت را که ندیدی تو پاره پاره دهان تو ندیدی سه شعبه بر قلبش لحظۀ آخرِ برادر را تو ندیدی، بریده ، ای خواهر از قفایش سر برادر را تو ندیدی میان گودالی که رضا زیر سم اسب رود تو ندیدی امام معصومت طعمۀ گرگهای کوفه شود تو اسیری نرفته ای بانو تو نرفتی خرابه با حرَمت تازه موسی بن خزرج آمد و گفت: همۀ خانه های ما حرمت در قم آیا در آستان ورود هیچ جا سنگ بر سرت بارید از سرِ بامهایشان آیا شعله بر روی چادرت بارید هیچ آیا شبیه کوفه و شام نان و خرما به تو تعارف شد بُردنَت مجلس شراب اصلاً سیلی آیا به تو تعارف شد وای از درد غربت زینب اینهمه غربتِ تماشایی همه را دید و عاقبت هم گفت: من ندیدم به غیر زیبایی محمود ژوليده #حضرت_معصومه

#ورود_حضرت_معصومه_به_قم دارد مسیح ما میاید دیگر از راه پس خیر میبیند گدا سرتاسر ار راه ما قبله خود را گرفتیم آخر از راه دست نیاز از ما و ناز دلبر از راه از شوق لبریز است چشم جاده حتی از خانه بیرون ریخت هر دلداده حتی این دختر زهرا که نه! زهراست اصلا در صبر عین زینب کبراست اصلا بین کریمان شهره در دنیاست اصلا جان علی موسی الرضای ماست اصلا ساکن شده اینجا! که چون باران ببارد.. در شوره زار شهر قم گندم بکارد در محملش امنیتی بسیار دارد اندازه یک شهر خدمتکار دارد هم ناقه ای آرام و بی آزار دارد هم اینکه راهی راحت و هموار دارد اهل محل نه بددهن نه لات هستند تا چند خانه دور و بر سادات هستند چشمی به ناموس خدا هرگز نخورده بر چادر او جای پا هرگز نخورده سیلی برویش بی هوا هرگز نخورده آسیبی از شلاق ها هرگز نخورده امن است راهش بی بروبرگرد اینجا سررا به زیر انداخته هر مرد اینجا دستی سوی معصومه طه نیامد پیش نگاهش خیزران بالا نیامد تا کاخ بالاجبار و با دعوا نیامد پای پیاده یک قدم حتی نیامد هرچند بی بی روزه بود اما غذا بود در هرشرایط احترام او به جا بود سیدپوریا هاشمی #حضرت_معصومه

#حضرت_معصومه ای به قم آفتاب قلب جهان! دخت موسی !سلالۀ قرآن! عمه و دخت و خواهر سه امام! مادر کل عالم امکان! تو به چشم ائمه زهرایی بعد زهرا به قدر و عزت و شان زینب دوم بنی الزهرا عمۀ چار حجّت یزدان هم وجودت کریمة عترت هم ولایت، حقیقتِ ایمان فیض فیضیه از کرامت توست شهر قم از تو گشته مهد امان حرم یازده ولی خدا حرم توست ای سپهرمکان مدح تو ای ملیکۀ هستی وصف تو ای یگانۀ دوران نه توان با هزار دست نوشت نه!توان گفت با هزار زبان صحن تو مسجدالرسول همه حرمِ امن توست کعبۀ جان پدر و مادرم به قربانت نه، همه جان عالمت قربان کوثر کوثر رسول خدا عصمت عصمت الله منّان قم، جلال مدینه پیدا کرد تا نهادی قدم به دیدۀ آن گشت روز ورود تو در قم روز عید کرامت و احسان روز عید نزول رحمت ها روز عفو و عنایت و غفران اهل قم از برای استقبال همه با دسته‌گل شدند روان مرد و زن دور محملت گشتند اشک شوق همه ز دیده روان قم دل از گلشن بهشت گرفت محملت بس که گشت گل‌باران همه گفتند فاطمه در حشر پای بنهاده ای گنهکاران حرمت شیعیان قم، ز تو کرد ستم اهل شام را جبران کاش زینب به قم سفر می کرد تا نمی دید آن همه طغیان اهل قم کی برند مهمان را گه به بزم شراب و گه زندان؟ جای تو بیتِ «موسی خزرج» جای زینب به گوشۀ ویران دور تو عالمان فقه و اصول دور او ابن سعد و شمر و سنان دور تو دسته های گل در دست دور او سنگ بود و زخم زبان #حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها #ورود_حضرت_معصومه_به_قم #غلامرضا_سازگار

⚘️صلی‌الله‌علیک یا فاطمه‌معصومه⚘️ کیست این ماهی که قم را نورباران کرده است این‌که این خاک کویری را گلستان کرده است دختر موسی‌بن‌جعفر با ید بیضای خویش معجزی چون معجزِ موسی‌بن‌عمران کرده است کیمیای دست او کرده طلا این خاک‌ را با بهار طینتش قم را خراسان کرده است تا نمازِ سبز باران خوانده در این خاکِ شور هر که آمد چشم‌هایش میل باران کرده است شور و حال زائران اینجا گواهی می‌دهد این‌که این قدیسه اعجاز فراوان کرده است پر شد از باور ز لطفش جام‌ِ جانِ زائران نامسلمان را به اعجازش مسلمان کرده است وا شده با دست لطف او گره‌های بزرگ دردها را با نگاه خویش درمان کرده است هر کس از مشهد جواز کربلایش را گرفت مشهد او را حضرت معصومه، مهمان کرده است مخزن‌الاسرار مردم هست در این آستان وه چه سختی‌ها که آوردند و آسان کرده است با حضور اهل بیت خود خداوند بزرگ این حرم را گوشه‌ای از‌ باغ رضوان کرده است من قلم گردانده‌ام بر صفحه‌ی دفتر ولی آنچه بانو خواسته از این غزل، آن کرده است #حضرت_معصومه #احمد_رفیعی_وردنجانی

صلی الله علیک یا اُخت الرضا نشسته از غمتان تیر درد به جگرم شبیهِ مرغِ کلامم شکسته بال و پرم دوباره در پیِ پایانِ شرح دلتنگی بُریدم از همه جا و رسیده‌ام به حرم قسم به نام بلندت که خانواده‌ی ما ندیده است از این خانواده غیر کرم به شوق اینکه بیافتد به صحن پاکت، اشک روانه می‌شود از کنج چشم‌های تَرَم در اوج خستگی و بی‌کسی و دلتنگی چه روزها که فراخواندی‌ام به سوی حرم چه لحظه‌ها که نویدِ امیدواری داد نگاه لطفِ تو بر شعرهای مختصرم هماره نور تو بوده‌ست رهنمای دلم همیشه دست تو بوده به مهر رویِ سرم شب وفات تو با یاد روضه‌ی زهرا(س) غمی نشسته به هر بیتِ شعرِ نوحه‌گرم شبیهِ زینب کبراست شیوه‌ات بانو به کربلایِ تو هر گونه‌ای که می‌نِگرم دلِ مرا به تب و تاب اربعین بردند عراقیان که به سر می‌زنند دور و برم دوباره جمله‌ی حُب‌الحسین یجمعناست مرور می‌شود امشب مدام در نظرم همیشه حضرت صدیقه(س) است مادرِ ما همیشه حضرت اُخت الرضاست یاور ما #حضرت_معصومه #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei

صلی الله علیک یا اُخت الرضا نشسته از غمتان تیر درد به جگرم شبیهِ مرغِ کلامم شکسته بال و پرم دوباره در پیِ پایانِ شرح دلتنگی بُریدم از همه جا و رسیده‌ام به حرم قسم به نام بلندت که خانواده‌ی ما ندیده است از این خانواده غیر کرم به شوق اینکه بیافتد به صحن پاکت، اشک روانه می‌شود از کنج چشم‌های تَرَم در اوج خستگی و بی‌کسی و دلتنگی چه روزها که فراخواندی‌ام به سوی حرم چه لحظه‌ها که نویدِ امیدواری داد نگاه لطفِ تو بر شعرهای مختصرم هماره نور تو بوده‌ست رهنمای دلم همیشه دست تو بوده به مهر رویِ سرم شب وفات تو با یاد روضه‌ی زهرا(س) غمی نشسته به هر بیتِ شعرِ نوحه‌گرم شبیهِ زینب کبراست شیوه‌ات بانو به کربلایِ تو هر گونه‌ای که می‌نِگرم دلِ مرا به تب و تاب اربعین بردند عراقیان که به سر می‌زنند دور و برم دوباره جمله‌ی حُب‌الحسین یجمعناست مرور می‌شود امشب مدام در نظرم همیشه حضرت صدیقه(س) است مادرِ ما همیشه حضرت اُخت الرضاست یاور ما #حضرت_معصومه #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei

صلی الله علیک یا اُخت الرضا نشسته از غمتان تیر درد به جگرم شبیهِ مرغِ کلامم شکسته بال و پرم دوباره در پیِ پایانِ شرح دلتنگی بُریدم از همه جا و رسیده‌ام به حرم قسم به نام بلندت که خانواده‌ی ما ندیده است از این خانواده غیر کرم به شوق اینکه بیافتد به صحن پاکت، اشک روانه می‌شود از کنج چشم‌های تَرَم در اوج خستگی و بی‌کسی و دلتنگی چه روزها که فراخواندی‌ام به سوی حرم چه لحظه‌ها که نویدِ امیدواری داد نگاه لطفِ تو بر شعرهای مختصرم هماره نور تو بوده‌ست رهنمای دلم همیشه دست تو بوده به مهر رویِ سرم شب وفات تو با یاد روضه‌ی زهرا(س) غمی نشسته به هر بیتِ شعرِ نوحه‌گرم شبیهِ زینب کبراست شیوه‌ات بانو به کربلایِ تو هر گونه‌ای که می‌نِگرم دلِ مرا به تب و تاب اربعین بردند عراقیان که به سر می‌زنند دور و برم دوباره جمله‌ی حُب‌الحسین یجمعناست مرور می‌شود امشب مدام در نظرم همیشه حضرت صدیقه(س) است مادرِ ما همیشه حضرت اُخت الرضاست یاور ما #حضرت_معصومه #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei

دل و دریا تا ز وردنجان دلم آهنگ دریا می‌کند کفش‌های کهنه‌اش را باز در پا می‌کند از همان آغاز جاده در خیالِ سبز خویش گنبد و گلدسته‌هایش را تماشا می‌کند در همان میدان هفتاد و دو تن در گوشه‌ای بقچه‌ی آورده‌هایِ خویش را وا می‌کند در پل آهنچی‌اش از خود که بیخود می‌شود خویش را ناگاه تویِ صحن پیدا می‌کند هرچه می‌خواهد بگوید را همان بدو ورود در سلامی ساده و آرام معنا می‌کند اشک بی‌آنکه بخواهد می‌شود جاری ز چشم می‌چکد بر صحن و شوری تازه پیدا می‌کند شعر در حال غریبی می‌تراود بی‌دریغ می‌نشیند گوشه‌ای آهسته نجوا می‌کند چند سالی می‌شود با لطف بانویِ کریم قلبِ من در این حرم، گمگشته پیدا می‌کند بهترین حس جهان را دارد آنجا که به شوق زائران را این‌چنین عاشق تماشا می‌کند با خودش می‌آورد از زندگی یک کوه درد حضرت معصومه (س)آن‌ها را مداوا می‌کند سوختن در این حرم را کرده تنها آرزو کی مگر پروانه‌ای از شعله پروا می‌کند؟ #حضرت_معصومه #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei