🔴 #سبك_زندگي_پيامبر (ص) ️1️⃣ 1. هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت. 2. در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. 3. نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. 4. هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. 5. وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. 6. با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. 7. هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. 8. هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. 9. چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. 10. سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. 11. هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. 12. چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی‌گشت و رو به او می‌نشست. 13. با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی‌خاست. 14. در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا. 15. هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن. 16. در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. 17. هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد. 18. اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. 19. اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. 20. اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد. 21. کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد. 22. هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. 23. هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. 24. پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. 25. چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ« چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود « بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» 26. با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد. 27. دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. 28. هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. 29. بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد. 30. به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. 31. کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. 32. آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. 33. هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد. 34. هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد. 35. هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند. 36. هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. 37. هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد. 38. از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود. 39. هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت. 40. بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. 41. از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود. 42. سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد. 43. اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می‌زد. 44. با اصحابش در کارها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود. 45. در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. 46. میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد. 47. وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود. 48. هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. 49. اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد. 50. اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد. #پيامبر_اسلام (ص) #محمد #سبك_زندگي #پيامبر