*✺✦﷽‌‌‌‌✦✺ گویند ڪہ حد فاصلـ این دو حࢪم... بین الحࢪمیݩ ڪشوࢪ ایراݩ اسٺ... :)♡ #دهه_کرامت مباࢪڪッ #ولادٺ_امام_رضا(؏)☺️ @komail31

۹۹ روز مانده به #اربعین اللهم الرزقنا @komail31

#استوری کبوترم هوایی شدم....🕊🌸 #دهه_کرامت #السلام_علیک_یاعلی_ابن_موسی_الرضا_المرتضی 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷 @komail31

فقط یک بغل نبود؛ او آرامشِ کلِ منطقه بود...! #شهید #حاج_قاسم_سلیمانی @komail31

ابراهـــــــیم‌ همیشه‌ میگفت... تا وقتی که زمـــان ازدواجتون نرسیـده دنبال ارتباط #کـــلامی با جنس مخالف نرید ؛ چون آهسته آهسته خودتون رو به نابودی میـکشید...! #شهید_ابراهیم_هـــادے ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @komail31 🍃 🌸 🍃 🌸

#امام_رضا @komail31 ❤️

🎨 #امتداد | #ضد_فتنه ✍🏼 سردار شهید قاسم سلیمانی: 🚨 من متاسفم برای بعضی‌هایی که نام پیروی از خط امام را بر خود میگذارند، [اما]به جای نامه‌ی سرگشاده به دشمن، نامه سرگشاده به ولی ایستاده در خط مقدم در مقابل دشمن مینویسند. @komail31 🍃 🌸 🍃

#رمان #دمشق_شهر_عشق ✍ نویسنده فاطمه ولی نژاد 📄 قسمت هفتم: 📍🕳 سعد زیر لب به ولید ناسزا میگفت و من نمی-دانستم چرا در ایام نوروز آواره اینجا شده ایم که سرم را بالا گرفتم و با گریه اعتراض کردم : این ولید کیه که تو به امیدش اومدی اینجا؟ چرا منو نمیبری خونه خودتون؟ این چرا از من بدش اومد؟ صورت سفید سعد در آفتاب بعد از ظهر گل انداخته و بیشتر از عصبانیت سرخ شده بود و انگار او هم مرا مقصر میدانست که به جای دلداری با صدایی خفه توبیخم کرد: چون ولید بهش گفته بود زن من ایرانیه، فهمید شیعه هستی! اینام وهابی هستن و شیعه رو کافر میدونن! از روز نخست میدانستم سعد سُنی است، او هم از تشیّع من باخبر بود و برای هیچکدام این تفاوت مطرح نبود که اصلا پابند مذهبمان نبودیم و تنها برای آزادی و انسانیت مبارزه میکردیم. حاال باور نمیکردم وقتی برای آزادی سوریه به این کشور آمده ام به جرم مذهبی که خودم هم قبولش ندارم، تحریم شوم که حیرت زده پرسیدم :تو چرا با همچین آدمهای احمقی کار میکنی؟ و جواب سوالم در آستینش بود که با پوزخندی سادگی ام را به تمسخر گرفت : ما با اینا همکاری نمی-کنیم! ما فقط از این احمقها استفاده میکنیم! همهمه جمعیت از خیابان اصلی به گوشم میرسید و همین هیاهو شاهد ادعای سعد بود که باز مستانه خندید و گفت همین احمق ها چند روز پیش کاخ دادگستری و کلی ماشین دولتی رو آتیش زدن تا استاندار عوض بشه! سپس به چشمانم دقیق شد و با همان نیرنگی که در نگاهش پیدا بود، خبر داد :فقط سه روز بعد استاندار عوض شد! این یعنی ما با همین احمقهای وحشی می-تونیم حکومت بشار اسد رو به زانو دربیاریم!« او میگفت و من تازه میفهمیدم تمام شبهایی که خانه نوعروسانه ام را با دنیایی از سلیقه برای عید مهیا میکردم و او فقط در شبکه های العریبه و الجزیره میچرخید، چه خوابی برای نوروزمان میدیده که دیگر این جنگ بود، نه مبارزه! ترسیده بودم، از نگاه مرد وّهابی که تشنه به خونم بود، از بوی دود، از فریاد اعتراض مردم و شهری که دیگر شبیه جهنم شده بود و مقابل چشمانش به التماس افتادم :بیا برگردیم سعد! من میترسم!« در گرمای هوا و در برابر اشک مظلومانه ام صورتش از عرق پُر شده و نمیخواست به رخم بکشد با پای خودم به این معرکه آمدم که با درماندگی نگاهم کرد و شاید اگر آن تماس برقرار نمیشد، به هوای عشقش هم که شده برمیگشت، اما نشد. @komail31 📕💥🔥

#رمان #دمشق_شهر_عشق ✍ نویسنده: فاطمه ولی نژاد 📑قسمت هشتم: 📞📛 از پشت تلفن نسخه جدیدی برایش پیچیدند که چمدان را از روی زمین بلند کرد و دیگر گریه هایم فراموشش شد و به سمت خیابان به راه افتاد. قدم هایم را دنبالش میکشیدم و هنوز سوالم بی پاسخ مانده بود که معصومانه پرسیدم :چرا نمیریم خونه خودتون؟ به سمتم چرخید و در شلوغی شهر عربده کشید تا دروغش را بهتر بشنوم خونواده من حلب زندگی میکنن! من بهت دروغ گفتم چون باید می اومدیم درعا!« باورم نمیشد مردی که عاشقش بودم فریبم دهد و او نمیفهمید چه بلایی سر دلم آورده که برایم خط و نشان کشید : امشب میریم مسجد العُمَری میمونیم تا صبح! دیگر در نگاهش ردّی از محبت نمیدیدم که قلبم یخ زد و لحنم هم مثل دلم لرزید :من میخوام برگردم!« چند قدم بینمان فاصله نبود و همین فاصله را به سمتم دوید تا با تمام قدرت به صورتم سیلی بزند که تعادلم به هم خورد، با پهلو به زمین افتادم و لبم از تیزی دندانم پاره شد. طعم گرم خون را در دهانم حس میکردم و سردی نگاه سعد سختتر بود که از هر دو چشم پشیمانم اشک فواره زد. صدای تیراندازی را میشنیدم، در خیابان اصلی آتش از ساختمانی شعله میکشید و میدیدم جمعیت به داخل کوچه میدوند و مثل کودکی از ترس به زمین چسبیده بودم. سعد دستم را کشید تا بلندم کند و هنوز از زمین جدا نشده، شانه ام آتش گرفت و با صورت به زمین خوردم. حجم خون از بدنم روی زمین میرفت و گلوله طوری شانه ام را شکافته بود که از شدت درد ضجه میزدم. هیاهوی مردم در گوشم میکوبید، در تنگنایی از درد به خودم میپیچیدم و تنها نگاه نگران سعد را میدیدم و دیگر نمیشنیدم چه می-گوید. بازوی دیگرم را گرفته و میخواست در میان جمعیتی که به هر سو میدویدند جنازه ام را از زمین بلند کند و دیگر نفسی برای ناله نمانده بود که روی دستش از حال رفتم. @komail31

#رمان #دمشق_شهر_عشق ✍ نویسنده: فاطمه ولی نژاد 📑قسمت نهم از شدت ضعف و ترس و خونریزی با حالت تهوع به هوش آمدم و هنوز چشمانم را باز نکرده، زخم شانه ام از درد نعره کشید. کنار دیواری سیاه و سنگی روی فرشی قرمز و قدیمی افتاده بودم، زخم شانه ام پانسمان شده به دستم سِرُم وصل بود. بدنم سُست و سنگین به زمین چسبیده و نگاه بیحالم تنها سقف بلند بالای سرم را می-دید که گرمای انگشتانش را روی گونه ام حس کردم و لحن گرمترش را شنیدم : نازنین! درد از روی شانه تا گردنم میکشید، به سختی سرم را چرخاندم و دیدم کنارم روی زمین کز کرده است. به فاصله چند متر دورمان پرده-ای کشیده شده و در این خلوت فقط من و او بودیم. صدای مردانی را از پشت پرده میشنیدم و نمیفهمیدم کجا هستم که با نگاهم مات چشمان سعد شدم و پس از سیلی سنگینش باور نمیکردم حاال به حالم گریه کند. ردّ خونم روی پیراهن سفیدش مانده و سفیدی چشمانش هم از گریه به سرخی میزد. میدید رنگم چطور پریده و با یک دست دلش آرام نمیشد که با هر دو دستش صورتم را نوازش میکرد و زیر لب میگفت : منو ببخش نازنین! من نباید تو رو با خودم میکشوندم اینجا!« او با همان لهجه عربی به نرمی فارسی صحبت میکرد و قیل و قال مردانی که پشت پرده به عربی فریاد میزدند، سرم را پُر کرده بود که با نفسهایی بریده پرسیدم : اینجا کجاس؟ با آستینش اشکش را پاک کرد و انگار خجالت میکشید پاسخم را بدهد زیر لب زمزمه کرد : مجبور شدم بیارمت اینجا. صدای تکبیر امام جماعت را شنیدم و فهمیدم آخر کار خودش را کرده و مرا به مسجد عُمری آورده است و باورم نمیشد حتی به جراحتم رحمی نکرده باشد که قلب نگاهم شکست و او عاشقانه التماسم کرد : نازنین باور کن نمیتونستم ببرمت بیمارستان، ممکن بود شناسایی بشی و دستگیرت کنن! سپس با یک دست اشک را کنار زد تا صورتم را بهتر ببیند و با مهربانی دلداری ام داد: اینجام دست کمی از بیمارستان نداره! برا اینکه مجروحین رو نبرن بیمارستان، این قسمت مسجد رو بیمارستان کردن، دکتر و همه امکاناتی هم اوردن! نمیفهمید با هر کلمه حالم را بدتر میکند که لبخندی نمکین نشانم داد و مثل روزهای خوشیمان شیطنت کرد بلکه دلم را به دست آورد: تو که میدونی من تو عمرم یه رکعت نماز نخوندم! ولی این مسجد فرق میکنه، این مسجد نقطه شروع مبارزه مردم سوریه بوده و الان نماد مخالفت با بشار اسد شده!« و او با دروغ مرا به این جهنم کشانده بود که به جای خنده، چشمانم را از درد در هم کشیدم و ناله زدم : تو که میدونستی اینجا چه خبره، چرا اومدی؟ @komail31 📘🔥💠 ❌ فوروارد شود.