وصیّت نامه ی شهید محمد حسین کوتیانی من برای آب و خاک نمی جنگم، چون آسمان می بارد و خاک،مرا می بلعد. برای آن هدفی می جنگم که امام حسین (ع) در صحرای کربلا برایش جنگید و بچّه ها و یاران خود را در راه آن از دست داد. تا کنون من مرده بودم و در این لحظه های آغاز جهاد و شهادت است که احساس می کنم زنده ام و زندگی را در پیش رو دارم و در سنگر نشسته ام که سینه ی آمریکا و منافقین و صدام را نشانه روم. شهادت، انسان را به درجه ی اعلای ملکوتی می رساند. چه قدر شهادت، زیبا و مانند گل خوشبوست. پروردگارا، شهادتم را در راه دین و قرآن که خاری در چشم دشمنان اسلام می باشد قبول بفرما. ای بازماندگان! من از شما می خواهم که برای من گریه نکنید و امام خمینی قائد اعظم و بت شکن را تنها نگذارید. یک وصیّت دیگری که دارم این است که چشمان مادرم تراخم دارد آن را به بیمارستان ببرید و عمل کنید. دیگر عرضی ندارم. خداحافظ- محمد حسین کوتیانی - مورخه ی 1360/11/26 #شهید_محمدحسین_کوتیانی ✅ http://eitaa.com/joinchat/komailseyedalshohada

🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷 نام:محمدحسین نام خانوادگی:کوتیانی نام پدر:غلامحسین محل تولد:دزفول تاریخ تولد:۱۳۳۷ محل شهادت:کرخه-صالح مشطط تاریخ شهادت:۱۳۶۱/۰۱/۰۲ 📚جهت مطالعه وصیت نامه شهید، هشتک محمدحسین کوتیانی رو بزنید👇 #شهید_محمدحسین_کوتیانی ✅ http://eitaa.com/komailseyedalshohada

🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷🌹🇮🇷 نام:محمدحسین نام خانوادگی:کوتیانی نام پدر:غلامحسین محل تولد:دزفول تاریخ تولد:۱۳۳۷ محل شهادت:کرخه-صالح مشطط تاریخ شهادت:۱۳۶۱/۰۱/۰۲ 📚جهت مطالعه وصیت نامه شهید، هشتک محمدحسین کوتیانی رو بزنید👇 #شهید_محمدحسین_کوتیانی ✅ http://eitaa.com/komailseyedalshohada