☢ چرا شهدای هسته ای عامل وحدت ایران و امت اسلامی اند؟! 📲 چند ساعت قبل در زوم، ارایه ای داشتم برای یک مرکز مطالعاتی فلسطینی درباره تبعات ترور شهید #فخری_زاده که احساس کردم باید خروجی این تجربه را با دیگران به اشتراک بگذارم. 💎 نوع سوالات و مباحث مطرح شده در این نشست خیلی جالب توجه بود. گویی جهان اسلام که بخاطر مسائل سال‌های اخیر نسبت به ما مساله دار شده و کینه یا بدبینی به ما یافته بود حالا دارد حس می کند که ما نیز در یک خندق و یک #جبهه_مشترک با او قرار داریم. این حس در میان فلسطینی ها و اسلامگرایان اخوانی خیلی قوی تر است چرا که بغض شدیدتری نسبت به صهیونیست ها دارند. 💣 وقتی مقامات ارشد رژیم صهیونیستی صریحا از یک تهدید بزرگ بنام فخری زاده سخن می گویند و از #شهادت او اینقدر ذوق زده می شوند، فقط باید خودت را جای کسی که از #اسرائیل تا عمق جان متنفر است بگذاری تا با آن شهید همدلی کنی و از اینکه چنین سرمایه ای را از دست داده ای نگران و غمگین بشوی! ⚔ سوال ها رنگ و بوی #انتقام داشت. مثل جوانان ایرانی که گویی فقط انتقام آن هم از نوع نظامی آرام شان می کند! و این یعنی همان نقطه امیدی که امت اسلامی را ذیل یک #حس_مشترک و #مساله_مشترک جمع می کند. کاری به اینکه باید این تحلیل پخته تر شود ندارم ولی همه می پرسیدند چرا ایران ضربه محکمی به اینها نمی زند. این یعنی از ضربه شما شاد می شوند. 👈 شاید برخی از این زاویه به مساله پتانسیل #وحدت_آفرین شهدای هسته ای نگاه نکرده باشند ولی غیر نظامی بودن آنها و شناخته شدن ناگهانی شان بعنوان دشمنان درجه یک اسرائیل در عرصه علمی و دفاعی، محبتی عمیق را از آنان در دل #امت_واحده اسلامی کاشته است. ⭕️ راستی اگر زاویه نگاه هنرمندان ما #جهانی نشود و این واقعیت ها را نبینند چگونه از این ظرفیت ها استفاده خواهیم کرد؟ آیا تا کنون کسی برای #شهدای_هسته_ای گذشته کاری مناسب امت اسلامی و فلسطینی ها تولید کرده است؟! 📍 @komeilialireza

🚨 هفت آسیب رایج در فعالان فرهنگی! خیلی وقت است که با گروه‌های مختلف مردمی که به اسم #فعال_فرهنگی شناخته می شوند می نشینم. چند نکته برایم خیلی عجیب است که در اکثر آنان مشهود است : 1. لایه #فکری در کارشان خیلی ضعیف است یا اصلا نیست و عملگرایانه به همه چیز می نگرند حال آنکه #بینش است که جهت گیری کار را مشخص می کند و کار بدون عمق چه بسا که به تقویت تجدد یا تحجر کمک کند ولو فاعل آن نداند! 2. در بسیاری امور وارد شده اند که #شناخت کافی از آن عرصه ندارند و عجیب تر اینکه احساس نیاز به دانش بیشتر را نیز حس نمی کنند. واقعا جالب است که مدتها در کاری بوده اند ولی به ابعاد آن اصلا اشراف ندارند! این یعنی احتمالا حاکمیت نوعی #جهل_مرکب! 3. از روش‌های تحقق، اطلاع کافی ندارند و مسیر رسیدن به اهداف شان، خیلی بسیط و بدون پیچیدگی و نوآوری است. فرایندهایی که گاها بدون آنها هدفی محقق نمی شود را که اصلا نمی بینند و جزئی نگری حاکم است. 4. در مقام #تحقق عملی هم بشدت ضعف مدیریتی مشهود است. گاهی ایده ها هم خوب بوده ولی در دل کار به همین دلیل چیزی بیرون نیامده است. مساله #رشد نیروها، زمان صحیح واسپاری کار به آنها، ایجاد زمینه تجربه‌اندوزی تدریجی نیرو و... که در #رویکرد_تربیتی باید توسط مدیر مجموعه مد نظر باشد هم نوعا وجود ندارد. 5. شیوه دور هم جمع شدن که کاری سخت است را نیاموخته اند و بلافاصله پس از یک #حس_مشترک، می خواهند وارد اقدامات عملی جمعی میدانی شوند بدون آنکه به لوازم تشکیل یک #جمع_منسجم توجه داشته باشند. 6. برنامه ریزی را از ارایه ایده شروع می کنند قبل از آنکه مراحل #توصیف دقیق عرصه و تحلیل و بررسی آن و راهکارهای محتمل و از همه مهمتر نسبت آن راهکارها با #توان جمع خودشان را بسنجند! 7. کارهای بزرگ و صوري را بر کارهای کوچک ولی #موثر ترجیح می دهند! همه به دنبال همه کار هستند و کسی به دنبال محدودسازی و معین سازی اقدامات خود نیست. 📍 @komeilialireza