- به رغم ضعف کوهی را ز جا برداشتم با خود دلم را با تمام ناتوانی بردم از یادش... I محمدسهرابی -

شبي گريم شبي نالم ز هجرت داد از اين شب ها به شب هاي غمت در مانده ام فرياد از اين شب ها بود گر هر شبم زينسان به روز هجري آبستن مرا بس روزهاي تيره خواهد زاد از اين شب ها بسم روز از غمت شب شد، بسم شب روز و من بي تو به سر بردم غمين زان روزها ناشاد از اين شب ها چنين کز دوريت هر شب در آب و آتشم دانم که خاک هستيم آخر رود بر باد از اين شب هه به اشک و آه چندم شمعشان هر شب سحر گردد نسيم مرگ کو تا سا زدم آزاد از اين شب ها |مشتاق‌اصفهانی|

کفایت است بدانی که بی تو آشوبم...

ای روزگار سخت گرفتی بر عاشقان دردی که بود قسمت ما، این همه نبود...

عقل یا احساس؟ حق با چیست؟ پیش از رفتن ای خوب کاش میشد این حقیقت را بدانی یا بدانم...

تومگردردبه‌دری‌خانھ‌نداری‌ای‌بغض! همه‌شب‌سرزدھ‌مهمانِ‌گلویم‌هستی🚶🏻‍♂(:

. مرا از خود رها كردي و بالِ پر زدن دادي اگر اين است آزادي مرا بي بال و پر گردان..

ایـن هـم ڪہ جوابۍ ننـویسنـد.. جـوابیـسٺ :)

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی است به ارادت بکشم درد که درمان هم از اوست

ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما

خورشیدِ عشقِ تو به دلم تا طلوع کرد قلبم جنون گرفت و طپیدن شروع کرد سنگِ مَحَک برای نشانِ عیارِ عشق عاشق که شد هر آن که به قلبش رجوع کرد گفتم به پیرِ میکده از عشقِ تو حسین دستی به روی سینه نهاد و خضوع کرد از باده ی پیاله ی دیده وضو گرفت گفتا به رَبِّ عاشقی باید رکوع کرد عاشق فقط یَلی که به میدانِ دلبری بی دست شد و به محضرِ دلبر خشوع کرد جانم فدای مهدی تو اَیّهاالغریب زیرا رُخ از غمِ تو خضاب از دُمُوع کرد کرببلا اگر نروم می روم زِ دست «باید علاج واقعه قبل از وقوع کرد»

- پر از گلایه‌ام اما به جبر خندانم همیشه واقعیت ناشی از حقیقت نیست |سیدتقی‌سیدی| -