#ســلاممــولاجــانــم 🤍
🍃از کویر خشک بر دریا سلام
هر نفس بر زاده ی زهرا سلام 😊
🍃بازمی گویم به تو از راه دور
یا حجت ابن الحسن آقاسلام... ♥️
💚الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَـــرَج💚
#صبحتون_مهدوے ☀️
#التماس_دعای_فرج
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم
#تفسیر_ایه_۲۸_۲۹_ابراهیم
أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْراً وَأَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ (28)
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ (29)
آيا به كسانى كه نعمت خداوند را به كفر تبديل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت در آوردند نگريستى؟
(آنان) به دوزخ درآيند كه چه بد جايگاهى است.
📚گزیده تفسیر
«#بَوار» به معناى بى رونقى و كساد شديدى است كه به هلاكت كشيده شود.
كفّار و مشركان نعمت هاى بزرگ الهى را به كفر تبديل كردند:
الف: به جاى نعمت توحيد، شرك را برگزيدند.
ب: نعمت فطرت پاك را رها كردند و به تقليد از نياكان گمراه خود پرداختند.
ج: خرافات را بر وحى الهى ترجيح دادند.
د: در برابر نعمتِ رهبران آسمانى، ناسپاسى كردند و از طاغوت ها پيروى كردند. «بدّلوا نعمت اللَّه»
عبد الرحمن بن کثیر، نقل کند که از امام صادق علیه السلام درباره مفهوم آیه: الم تر الی الذین بدلوا نعمه الله کفرا پرسیدم و ایشان فرمود: مقصود از این آیه همگی قبیله قریش است؛ همه کسانی که با رسول خدا صلی الله علیه و آله دشمنی ورزیدند و با ایشان جنگیدند و وصیت وصی او را انکار کردند.۱
🌾نکته ها
✔ هرگونه تبديل، تغيير و تحريف نعمت ها و آيات الهى كفر است. «بدلوا...كفراً»
✔ رهبران منحرف، مايه ى هلاكت و فساد جامعه مى شوند و مردم را به جهنّم مى فرستند. «واحلّوا قومهم دار البوار»
---
۱)الکافی، 1، 217، ح 4
🌻دعای ماه رجب🌻
🌺"یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ"
ای که برای هر خیری به او امید دارم
🌸وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ
و از خشمش در هر شری ایمنی جویم
🌼یا مَنْ یُعْطِی الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ
ای که میدهد (عطای) بسیار در برابر (طاعت) اندک
🌺یا مَنْ یُعْطی مَنْ سَئَلَهُ
ای که عطا کنی به هرکه از تو خواهد
🌸یا مَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ
ای که عطا کنی به کسی که از تو نخواهد
🌼وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ
و نه تو را بشناسد
🌺تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَهً
از روی نعمت بخشی و مهرورزی
🌸اَعْطِنی بِمَسْئَلَتی اِیّاکَ
عطا کن به من به خاطر درخواستی که از تو کردم
🌼جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَهِ
همه خوبی دنیا و همه خوبی و خیر آخرت را
🌺وَاصْرِفْ عَنّی بِمَسْئَلَتی
و بگردان از من به خاطر همان درخواستی که از تو کردم
🌸ایّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَهِ
همه شر دنیا و شر آخرت را
🌼فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ
زیرا آنچه تو دهی چیزی کم ندارد (یا کم نیاید) و
🌺وَزِدْنی مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ
بیفزا بر من از فضلتای بزرگوار
🌸یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ
ای صاحب جلالت و بزرگواری
🌼یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ
ای صاحب نعمت و جود
🌺یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتی عَلَی النّارِ
ای صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ
بنی طبا(kookchaharom)
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #شرح_دعای_ماه_رجب «وصرف عنی بمسئلتی ایاک جمیع شر الدنیا و شر الاخره» و ب
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم
#شرح_دعای_ماه_رجب
🌺《فانه غير منقوص ما اعطيت و زدني من فضلک يا کريم》
ر این فراز علت درخواست قبل را بیان میکنم؛ «این درخواست من نه بخاطر این است که آنچه تا به حال دادهای کم و ناقص بوده بلکه به فضلت میخواهم که به من زیاده بدهی، ای کریم!»
برای اعطاء او هیچ استحقاقی در خود نمیبینم مگر اینکه از فضل و زیادهاش به من ببخشد. پس تنها امیدم به کرم و فضل اوست. برای همین در انتهای این فراز، او را با نام «کریم» میخوانم. (او به معنای واقعی کریم است. کریم واقعی کسی است که اکرامش مبتنی بر هیچ منفعت و غرضی نیست؛ نه شهرت و نه شوق به ثواب و نه حتی تلذذ درونی..
🌷براي اينکه اگر از در خانه ي خدا چيزي گرفتيم ، سر سوزني از اعطا کننده کم نمي شود .
ما بنده ها اگر در خونه کريم ترين کريمان بريم ، اگر فقط يک ريال به ما کمک کنند ؛ يک ريال از اموالش کم مي شه ، اما در خونه خدا که ميريم و از اون خواسته اي داشته باشيم و بگيريم ، از او هيچي کم نميشه.
🌻دوستاي عزيزم بياييد در اين ماه عزيز بنشينيم و خيلي راحت با خداي خودمون صحبت کنيم و بگيم: اومدم غرق در گناهم ، و هيچي نياورده ام ،تنها اميدم آن است که ؛
اولاً : تمام گناهانم پاک شود ، ثانياً : همه چيز اعم از دريافت خوبي ها ي دنيا و آخرت و روي گرداني از بدي ها و مشکلات آن را مشمول حال من قرار دهي و مطمئن باشيم که بي جواب نخواهيم ماند .
داد ِ او را قابلیت شرط نیست
بلکه شرط قابلیت،داد ِ اوست...
*مولوی
سعي کنيم قدر اين ماه را بدانيم و ارزان از دستش ندهيم
13.16M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎬کلیپی زیبا و دیدنی از صحن و سرای حرممطهر امام #علی (ع) در نجف اشرف
🔻با دیدن این کلیپ حال خوبی به شما دست خواهد داد
💕تقدیم به عاشقان مولا
#کلیپ
#حرم_امام_علی
اعتماد و توکل🌺🍃
در روزگار عیسی بن مریم علیه السلام، زنی بود صالحه و عابده، چون وقت نماز فرا می رسید، هر کاری که داشت رها و به نماز و طاعت مشغول می شد.
روزی هنگام پختن نان، مؤذّن بانگ اذان داد، او نان پختن را رها کرد و به نماز مشغول شد؛ چون به نماز ایستاد، شیطان در وی وسوسه کرد «تا تو از نماز فارغ شوی نان ها همه سوخته می شود» زن به دل جواب داد: اگر همه نان ها بسوزد بهتر است که روز قیامت تنم به آتش دوزخ بسوزد.
دیگر بار شیطان وسوسه کرد: پسرت در تنور افتاد و سوخته شد، زن در دل جواب داد: اگر خدای تعالی قضا کرده است که من نماز کنم و پسرم به آتش دنیا بسوزد من به قضای خدای تعالی راضی هستم و از نماز فارغ نمی شوم که اللّه تعالی فرزند را از آتش نگاه دارد.
شوهر زن از در خانه درآمد، زن را دید که به نماز ایستاده است. در تنور دید همه نان ها به جای خویش ناسوخته و فرزند را دید در آتش بازی همی کرد و یک تار موی وی به زیان نیامده بود و آتش بر وی بوستان گشته، به قدرت خدای عزّ و جلّ.
چون زن از نماز فارغ گشت، شوهر دست وی بگرفت و نزدیک تنور آورد و در تنور نگریست، فرزند را دید به سلامت و نان به سلامت هیچ بریان ناشده، عجب ماند و شکر باری تعالی کرد و زن سجده شکر کرد خدای را عز و جلّ، شوهر فرزند را برداشت و به نزدیک عیسی(ع) برد و حال قصّه با وی نگفت. عیسی گفت: برو از این زن بپرس تا چه معاملت کرده است و چه سرّ دارد از خدای؟ چه اگر این کرامت آن مردان بودی او را وحی آمدی و جبرئیل وحی آوردی او را.
شوهر پیش زن آمد و از معاملت وی پرسید، این زن جواب داد و گفت: کار آخرت پیش داشتم و کار دنیا باز پس داشتم و دیگر تا من عاقلم هرگز بی طهارت ننشستم الّا در حال زنان و دیگر اگر هزار کار در دست داشتم چون بانگ نماز بشنیدم همه کارها به جای رها کردم و به نماز مشغول گشتم و دیگر هرکه با ما جفا کرد و دشنام داد، کین و عداوت وی در دل نداشتم و او را جواب ندادم و کار خویش با خدای خویش افکندم و قضای خدای را تعالی راضی شدم و فرمان خدای را تعظیم داشتم و بر خلق وی رحمت کردم وسائل را هرگز بازنگردانیدم اگر اندک و اگر بسیار بودی بدادمی و دیگر نماز شب و نماز چاشت رها نکردمی، عیسی علیه السلام گفت: اگر این زن مرد بودی پیغامبر گشتی.
📜عرفان اسلامى، ج1، ص: 376