بنی طبا(kookchaharom)
مُؤمن بِسِرِّكُم وَ عَلانِيَتِكُم وَ شاهِدِكُمْ وَ غائِبِكُمْ وَ أوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ وَ مُفَوِّض
#بسم_الله_الرحمن_الرحیم
#جامعه_کبیره
#قسمت_33
وَ بَرِئْتُ إلَى اللّهِ عز و جل مِنْ أعْدائِكُمْ ، وَ مِنَ الْجِبْتِ وَ الطّاغُوت وَ الشَّياطين ، وَ حِزْبِهِمُ الظّالِمينَ لَكُم ، وَ الْجاحِدينَ لِحَقِّكُمْ ، وَالْمارِقينَ مِنْ وِلايَتِكُمْ ، وَ الْغاصِبينَ لِاءرْثِكُمْ ، وَ الشّاكّينَ فيكُمْ ، وَ الْمُنْحَرِفينَ عَنْكُمْ ، وَ مِنْ كلِّ وَليجَةٍ دُونَكُمْ ، وَ كُلِّ مُطاعٍ سَواكُم ، وَ مِنَ الأْئِمَّةِ الَّذينَ يَدْعُونَ إلَى النّارَ .
و به درگاه خداى عز و جل از دشمنانتان و از [ بت ] جِبْت و طاغوت ، و از شيطان ها ، و از گروه ستم كننده از آنها به شما ، و منكران حقّ شما ، و روى گردانان از ولايتِ شما ، و غاصبان ارثِ شما ، و شك كنندگان در باره شما ، و منحرفان از [ راه ] شما ، و از هر هم راز و همدمى جز شما ، و از هر فرمان روايى جز شما ، و از پيشوايانى كه [مردم را] به آتش [ دوزخ ]مى خوانند بيزارى مى جويم
وجوب بيزارى از دشمنان اهل بيت عليهم السلام
بيزارى جُستن از دشمنان خدا ، از مهم ترين اركان ايمان است . در حديثى از امام صادق عليه السلام ، آمده است : روزى پيامبر صلى الله عليه و آله از يارانش پرسيد : «استوارترين دستاويز ايمان چيست ؟» .
در پاسخ اين پرسش ، هر كس پاسخى داد . يكى گفت : روزه . ديگرى گفت : حج و عمره . فرد ديگرى گفت : جهاد . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود :
لِكُلِّ ما قُلتُم فَضلٌ وَ لَيسَ بِهِ ، وَ لكِن أوْثَقُ عُرَى الإيمانِ الحُبُّ فِي اللّهِ وَ البُغضُ فِى اللّهِ وَ تَوالي (تَوَلّي) أولياءِ اللّهِ والتبرّى مِن أعداءِ اللّهِ . هر آنچه گفتيد ، فضيلتى دارد ، امّا [مقصود من] آن نيست . ليكن استوارترين دستاويز ايمان ، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا ، و دوستى كردن با دوستان خدا و بيزارى جُستن از دشمنان خداست .
اصولاً دوستى با خدا و دوستان خدا ، بدون بيزارى جستن از دشمنان آنان ، امكان پذير نيست ، چنان كه در مصباح الشريعة آمده است :
أصلُ الحُبِّ التَّبَرِّى عَن سِوَى المَحبُوبِ . ريشه دوستى ، بيزارى از غير محبوب است .
بر اين اساس ، بيزارى جستن از دشمنان اهل بيت عليهم السلام ، لازمه دوستى اهل بيت عليهم السلام و يكى از مهم ترين و اصلى ترين اركان ايمان است . چنين است كه از امام على عليه السلام روايت شده كه فرمود :
أبغِضْ مُبغِضَ آلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله و إنْ كانَ صَوّامَا قَوّامَا . كينه توزِ خاندان محمّد صلى الله عليه و آله را دشمن بدار ، هر چند پيوسته ، روزه دار و شب زنده دار باشد .
در اين عبارت از «زيارت جامعه» ، دشمنان اهل بيت عليهم السلام ، «جِبت» ، «طاغوت» و «شياطين» ، ناميده شده اند ، بدين معنا كه پيروى از دشمنان اهل بيت عليهم السلام ، در واقع ، عبادت جِبت و طاغوت ، و پيروى از شياطين انس و گونه اى بت پرستى است و پيروان اهل بيت عليهم السلام ، نه تنها از آنها ، بلكه از احزاب و گروه هاى وابسته به آنان كه در ستم به اهل بيت عليهم السلام و انكار حقوق آنان ، نقش داشته اند و كسانى كه از ولايت اهل بيت عليهم السلام سرپيچى كرده اند و ميراث سياسى آنان را ـ كه پيامبر صلى الله عليه و آله از جانب خداوند متعال به آنها واگذار كرده بود ـ ، غصب كردند ، اظهار برائت مى نمايند .
بيزارى از همه رهپويان انحراف
زائرِ بامعرفتِ اهل بيت عليهم السلام ، نه تنها از دشمنان آنان بيزارى مى جويد ؛ بلكه از همه كسانى كه راهى را غير از راه اهل بيت عليهم السلام براى زندگى انتخاب كرده اند ، هر چند دشمن اهل بيت عليهم السلام نباشند ، اظهارِ برائت مى كند و در زيارت خاندان رسالت ، خطاب به ايشان مى گويد : «من از همه كسانى كه به دليل ترديد در باره جايگاه شما ، از راه شما منحرف شدند ، و از هر كسى جز شما كه در موضوع رهبرى مورد اعتماد و اطاعت ، قرار گرفته و نيز از همه پيشوايانى كه پيروان خود را در واقع ، به سوى آتش دوزخ ، دعوت مى كنند ، بيزارى مى جويم» .