بسم الله الرحمن الرحیم عالَم ، از تو سخن میگوید همه جا فریادِ تجلیِ توست اما من در خویش زبان دیگری یافتم ، زبان سکوت ، سکوتی در دل تنهایی ، تنهاییِ ژرف ، پر از اسرار اسراری که تنها تویی اسراری که فقط به تو ختم میشود پرده در پرده ، راز در راز خلوت نشینی ها ، همه به تو ختم میشوند فریادِ سکوت ، نیز تویی اما جنس دیگری از تو یا مَن هُوَ اخفی مِن کلِ خفیٍ به سکوت و تنهایی دعوت میکنی به خلوتی عمیق و من حیرانم از تمامِ غیر . از تمام شرک باید عریان شد از خود نیز باید عریان شد در خلوتِ تو ، فقط تویی طهارتِ حضورِ در خلوت ِ تو این است که از خود ، باید عریان شد تمام خودیت ها را باید پشت در گذاشت، هر آنکه " تو " شد ، اجازه ی ورود دارد خلوت ، خلوتِ توست گفتگو بیرون میمانَد زیرا سخنی آنجا نیست گویش بیرون میمانَد زیرا شنیداری آنجا نیست نگاه و نظر بیرونِ در است ، زیرا دیداری آنجا نیست همان دم ِدَر ، همه باید ذوب شوند و تنها " تو " اجازه ی ورود دارد ای من تر از من حتی این سخنان که میگویم مال  این سوی در است آن سویِ در ، هیچ سخنی نیست فلذا از آن سو خبری نمی آید ای اهلِ عالم، شرط ورود به عالمِ خلوت و سکوت، رهاییست ، عریانیست ، طهارت است سابقوا بالخیرات ، سابقوا سابقوا..... اگر انسان میدانست که برای چه خلق شده است، تنها کسی که خونش را می ریخت خودش بود تنها کسی که با او می جنگید خودیت ها بود و ریسمانِ تقوا و عبداللهی ، تو را راهنمایی میکند تا درِ یار ، تا درِ ورودیِ خلوت ، به تقوای الهی چنگ زنید یعنی همین ، تا عبداللّه نشوی ریسمان ، تو را از منجلابِ خودیت ها ، به سوی درِ ورودِی ِخلوت نمیکشد. و اَینَ الرِّجَبیّون کوک رهایی @kookerahaei