eitaa logo
کوثر ولایت( #همه‌ماخادم‌الرضائیم )
54 دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
1.3هزار ویدیو
48 فایل
حضرت امام رضا(ع): خدا رحمت كند كسى را كه امر ما را احياء كند، يكى از اصحاب سؤال كرد چگونه امر شما زنده میگردد؟ فرمود: دانش ما را میآموزد و به مردمان تعليم میدهد بدرستى اگر دانسته‏‌هاى زيباى ما را دريابند از ما پيروى میكنند. معانى الاخبار، ج 1، ص 174.
مشاهده در ایتا
دانلود
7.31M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴🔴 عمل به وعده‌ها می‌تواند را برگرداند؛ 👤 پس از صحبت‌های مخالفین و موافقین درباره سیزدهم: 🔹️ بنای عمل به وعده‌ها را دارم؛ با ادعا نمی‌توانم این را اثبات کنم، مردم باید ببینند. دولت و وزرا به وعده‌ها عمل می‌کنند. مردم نباید تصور کنند که وعده‌ها برای انتخابات و ایجاد هیجان بوده است. ✅ و به وعده‌ها عمل می‌کنند، مردم نباید تصور کنند که برای انتخابات و ایجاد هیجان بوده است.
🏴 🥀مؤذن کربلا: ▪️حجاج بن مسروق جعفی از اهالی کوفه بود. سال های جوانی‌اش را همراه مولایش علی(ع) در جمل وصفین ونهروان گذارند.برای همراهی با سیدالشهدا(ع)هم به مکه رفت و از مکه تا کربلا همراه ومؤذن حضرت بود. ظهر عاشورا حجاج به اشارۀ مولا، آخرین اذانش را گفت وپس ازنماز،اجازۀ میدان گرفت.درمیدان نبرد،بجای رجزخوانی تکبیر می گفت. حجاج درحالیکه بدنش چند زخم برداشته بودبه زیارت مولایش آمد.درمقابلش ایستاد واین گونه رجز خواند: «هستی‌ام فدای تو باد،ای هدایتگر هدایت شده! امروز شهید میشوم و جدت پیامبر گرامی (ص )و پدر برگوارت علی (ع) را که جانشین شایستۀ پیامبر میدانیم، زیارت خواهم کرد.» ▪️امام اینطور دعایش فرمودند: « درود خدا برتو! ما نیز درپی تو، آن بزرگواران را زیارت خواهیم کرد.» ▪️بعد از نبردی سخت، حجاج بر زمین افتاد.امام حسین(ع)سر اورا بر زانو گرفتند وحجاج بر زانوی محبوبش جان سپرد.حضرت لختی درنگ کردند و درکنار پیکر حجاج به اذان ایستادند. نک: محمدرضا سنگری،آیینه داران آفتاب،ج2،ص 996تا 1002. 📗منبع: کاری ازآستان قدس رضوی
10.43M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🏴یعنی‌ میشه این ویروس منحوس دست از سرمون برداره و اربعین، مولا،🖤 واقعا ما را بپذیره! 😪😥 ⭕️ عراقیها از ایرانیها دعوت به کربلا میکنند.
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ■ علیه السلام کمالات معنوی و ابعاد وجودی اش ناشی از برخورداری از ارزشهای والای انسانی و دوری از گناه و گناهکاران است و عبودیت خالصانه او در برابر خدا و تواضع در مقابل بندگان خاصّ الهی؛ از جمله پدرش امیرمؤمنان علیه السلام و برادرانش امام حسن و امام حسین علیهما السلام، باعث رشد و بالندگی شخصیت معنوی و رسیدن به کمالات و ارزشهای وجودی ایشان گردیده است.  ■ابعاد وجودی حضرت عباس علیه السلام که برگرفته ازشخصیت والا،معنوی وعظمت اخلاقی ایشان بود،عبارتند از: فداکاری،ایثار،فضیلت،شجاعت و دلیری،رشادت جسمی و روحی،زهد و تقوای الهی،فتوّت و جوانمردی،که همه آنها ناشی از بزرگواری و شایستگی حضرتش بود.و بر این اساس و بدلیل برخورداری ازفضایل بی شمار،وجود حضرت عباس علیه السلام سرشار از کنیه ها و القاب بسیار پسندیده ای گردید که هرکدام،بیانگر یکی ازابعاد درخشان وجودی و زندگی پرنور اوست... 📗 مقاله «مروری برسیره وشخصیت حضرت ابوالفضل(ع)» ؛ پرچمدار نینوا، محمّدی اشتهاردی، ص 60 - 57.
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ●کنیه ها عظمت آثار و صفات علیه السلام، کنیه های درس آموزی برای همگان جلوه گر ساخته است که عبارتند از: 1. ابوالفضل  این کنیه، مشهورترین کنیه حضرت عباس علیه السلام است که به یقین نشان از فضیلتهای بی شمار او در عرصه‌های مختلف زندگانی؛ یعنی کودکی، نوجوانی و جوانی دارد که هریک آینه ای شفّاف و روشنگر از ویژگیهای ارزشمند محسوب میشود. مورّخان نقل نموده اند: نامیده شدن او به ابوالفضل، بخاطر یکی از دو علّت زیر بوده است: الف) پسری به نام فضل داشت.  ب) چون سراسر زندگی آنحضرت سرشار از فضیلت بوده؛ زیرا یعنی پدر فضیلتها.  بنظر میرسد که علت دوم، مناسبتر باشد.  2. ابوالقاسم  ابوالقاسم کنیه دیگری است که جابربن عبدالله انصاری در زیارت اربعین، خطاب به حضرت عباس علیه السلام گفته است: السلام علیک یا اباالقاسم! السلام علیک یا عباس بن علی! 3. ابوالقِربَه  این کنیه، سومین کنیه حضرت عباس علیه السلام است که دلاوری و مردانگی در امواج پرتلاطم آن جلوه گر است و حکایت از شکافتن سینه سپاه دشمن در رسیدن به آب گوارای شریعه دارد تا کام تشنگان، کودکان و زنان را سیراب سازد. ◇توضیح اینکه: منصب سقایت و آب رسانی به تشنگان، که یکی از ارجمندترین و زیباترین برنامه های اسلامی و انسانی است، یکی از کارهای مهمّ حضرت عباس علیه السلام بود و حتی شهادت او در زمانی واقع شد که برای آوردن آب به شریعه فرات رفته بود. 
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ●القاب  1.   همان گونه که ذکر شد، حضرت عباس علیه السلام از زیبایی ویژه ای برخوردار بود و به خاطر سیمای سپید، سیرت زیبا و ملکوتی و قامت رعنا و رشیدش او را «ماه خاندان بنی هاشم و قمر بنی هاشم» می خواندند. همچنین همگان در مدح ابّهت پرشکوه و سرافرازی عظمتش زبان می گشودند و چنین لقبی را برازنده وجود او می دانستند.  2. باب الحوائج  از آنجا که حضرت عباس علیه السلام در اثر فداکاری ها، اخلاص و خصال والای انسانی در پیشگاه خداوند دارای مقام بسیار ارجمند و آبروی مخصوص گردید، خداوند مقام و لقب «باب الحوائج» را به حضرتش عطا فرمود و وجود عظیم او را شایسته این لقب دانست. توسّل به ذیل عنایت او نیز موجب رواشدن حاجات است؛ زیرا پذیرش شفاعتش در درگاه خداوند، قطعی است. او کریمی است از دودمان کریمان و وسیله ای برای تقرّب به درگاه الهی، که سالیان بسیار، شیعه و سنّی و مسلمان و غیر مسلمان دست دعا و چشم امید به سوی او داشته، از کرامات شیرین و زلال معرفت او ناگفته های گفتنی فراوانی دارند. نویسندگان، عالمان و محقّقان بسیاری، در این باره کتاب ها به رشته تحریر در آورده اند. 3. طیّار «طیّار» لقبی است که امام سجّاد علیه السلام از بلندای بینش خود، عمویش را بدان ستود و جلوه ای از جلوه های قدسی ابوالفضل علیه السلام را آشکار نمود.  4. سقّا منصب سقایت و آب رسانی، یکی از خدمات بزرگ در تاریخ حج است و آب دادن تشنگان، از مستحبات و گاه واجبات دینی شناخته می شود.  حضرت ابوالفضل علیه السلام از پدرش علی علیه السلام که در جنگ بدر، با کمال شجاعت کنار چاهی که نزدیک دشمن بود، رفت و از آن برای مسلمانان آب آورد؛ لقب سقّایی را به ارث برده بود. وی در ماجرای کربلا از مدینه تا مکّه و از مکّه تا کربلا سرپرست آب رسانی به کاروان امام حسین علیه السلام و حیوانات آنها بود.  با توجّه به اینکه همراهان امام حسین علیه السلام در آغاز، بیشتر از هزار نفر بودند، با افزودن حیواناتشان، نتیجه می گیریم که تأمین آب برای آنها کار بسیار مهمّی بوده است که حضرت عباس علیه السلام انجام می داده و وی حقیقتاً برازنده این لقب بوده است.  5. علمدار «علمدار»؛ دارنده بیرق لشکر و برگیرنده عَلَم سرافرازی که بسان نگینی، نمایانگر انسجام سپاه، استمرار مبارزه و خروش سپهسالار علیه دشمن است. این نشانِ پرافتخار، به عهده علیه السلام بود.  6. اطلس  علیه السلام را «اطلس» می خواندند؛ زیرا این لغت به معنی سرخِ تیره رنگ، شجاع، چابک، دلاور و دریادل است. آن حضرت در صحنه های گوناگون، شجاعت و دلاوری خود را نشان داده بود؛ بطوریکه حتّی دستهایش را قطع کردند؛ ولی تسلیم نشد و همچنان می جنگید و ترس در قاموس زندگی او وجود نداشت. 7. الشّهید یعنی والاگوهری که توفیق شهادت یافت. حضرت ابوالفضل علیه السلام به راستی از آن دسته افرادی است که شایسته عنوان عمیق شهید و شهادت است و به تمام امتیازات شهادت نائل گردید و از برجستگان در میان شهیدان سرافراز است. او کسی است که دست هایش زودتر از خودش به بهشت برین خداوند شتافتند و سر بریده اش به گونه ای ضربه دید که صورتش مشخّص نبود. امام سجّاد علیه السلام نیز وقتی به کنار پیکر مطهّر ابوالفضل العباس علیه السلام آمد، خطاب به او فرمود: و علیک مِنّی السّلامُ مِن شهیدٍ مُحتَسبٍ؛ ای شهید مخلص راه خدا، سلام من بر توباد! 8. عبد صالح  «عبد صالح» به معنی بنده نیکوکار خداوند است. این لقب از زیارتنامه حضرت عباس علیه السلام از زبان امام صادق علیه السلام گرفته شده است.  ای نام تو جانْ پناه مردم   چون بحرِ بلا کندتلاطم  باشد لقب تو عبدصالح    همچو لقب امام هفتم 9. حامی الضّعینه  «ضعینه» به معنی هودج است. این لقب به مفهوم حامی بانوان است، کنایه از اینکه حضرت ابوالفضل علیه السلام حامی بانوان هودج نشین در سفر کربلا بوده است. در این سفر، حضرت از آنها نگهبانی می کرد و آنان در پناه چنین نگهبانی نیرومند و شجاع هیچ گونه نگرانی نداشتند. 10. فادی  «فادی»؛ یعنی فداکار. حضرت عباس علیه السلام به راستی فداکاری را به آخرین حدّ و مرز خود رسانید و برادران خود، هستی خود و حتی دو پسر خویش را فدای دین، امام حسین علیه السلام و آرمان آن حضرت نمود و حقّ جهاد و جانبازی را با تلاشی بی نظیر تا آخرین نفس و قطره خون انجام داد. 11. المُستجار «مُستجار»؛ یعنی پناهگاه. از القاب حضرت ابوالفضل علیه السلام اینکه پناه برای پناهندگان بود. شاعر معروف، فهیم و مخلص اهل بیت علیهم السلام شیخ محمدرضا اُزری در شأن حضرتش قصیده ای سرود. هنگامیکه این مصراع را سرود: «یَومَ ابوالفَضل استجارَ به الهُدی؛ روز عاشورا، روزی است که حسین علیه السلام، مخزن هدایت، به عباس علیه السلام پناه برد.»  سپس صحّت این مطلب را در نظر خود بعید دانست و
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه) ●ادامه‌ی القاب👇 گفت: شاید این سخن مورد قبول امام حسین علیه السلام واقع نگردد! شب در عالم خواب، امام حسین علیه السلام به او فرمود: آنچه را گفته ای صحیح است، من به برادرم پناهنده شدم! مصرع دوم این شعر را با این جمله تکمیل نما: «والشَّمس مِن کَدِرِ العَجاجِ لِثامُها؛ در آن هنگام به عباس پناه بردم که بر اثر حمله ها و درگیری و گرد و غبار، بین زمین و آسمان تیره و تار شده بود، به طوری که نقاب گرد و غبار جلوی نور خورشید را گرفته و هوا را تاریک نموده بود.» 12. ضِیْغَمْ  گاهی حضرت عباس علیه السلام را «ضیغم» و گاهی «ضرغام» که هردو به معنی شیر ژیان و چابک است، می خواندند؛ چرا که او در میدان رزم با دشمن چون شیری نیرومند بود که به گلّه روباه حمله می کرد، دهها و صدها نفر را در حمله های حیدری خود به خاک مذلّت می افکند.  از القاب دیگری که به حق به حضرت عباس علیه السلام نسبت داده اند، می توان به موارد ذیل اشاره نمود: 13. ظهرالولایة (پشتیبان ولایت و امامت).  14. مُؤثِر (ایثارگر).  15. مُواسی (مواسات و برادری).  16. واقی (نگهبان).  17. ساعی (تلاشگر).  18. باب الحسین علیه السلام.  19. سردار و پیشتاز.  20. البَطَلُ العلقمی (قهرمان نهر علقمه).  21. فرمانده لشکر.  22. صدّیق (بسیار راستگو).  23. حامل اللّوا (پرچمدار).  24. صابر کسی که در تحمّل همه سختی های راه تا مرحله شهادت، شکیبایی اش را از دست نداد و احساساتش بر صبرش غلبه نکرد. 
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)   ●نکته بسیارمهم: حدودنیمی ازالقاب علیه السلام،ملهم ومتأثّر ازشخصیّت مقتدایش امام حسین علیه السلام و به‌جهت همراهی،پشتیبانی ویاری نمودن او درطول زندگی سراسر فیض ومعنویت؛بویژه درواقعه کربلاست.این نکته از دوجهت قابل تأمّل است: 1. قدرت رهبری ذاتی امام،که توانسته است‌استعدادهای مثبت کسی چون علیه السلام را به ظهور رسانده ونتیجه تعلیمات دانشگاه علی(ع) را تجلّی بخشدوشخصیّت او رااز خود پرسازد.  2. تأثیرتعلیمات وآموزشهای مؤثّر درشخصیّت سپهسالار،که ازکودکی وی راهمراهی نموده است و وجودش درقالب یک مرید،مملو ازوجودمولایش حسین(ع) بوده است.تسلیم او دربرابر اراده امام،تصدیقش برولایت امام و وفاداری‌اش نسبت به امام،همگی تشکیل دهنده نمادی بی‌نظیر ازمریدبودن اوست.اوجزحسین(ع) نمی‌شناخت و توحیدش رانیز در ارادت به حسین(ع) مییافت.  ■حسین(ع)،مظهرعشق وعباس(ع) مظهر وفا،هردو باهم پیوندی دیرینه ازعشق و وفاداری رابه نمایش میگذارند وبه همه ما میآموزند که:وفا،ازعشق پیروی میکند.
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه) 
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ●اوج وفاداری  آیا ممکن است عباسِ علمدار که سقّایی را از کودکی تمرین کرده، اکنون دچار غفلت گردد و منشأ مأموریتش را؛ حتی چند لحظه فراموش کند؟ آیا وفاداری محض، جایی برای غفلت باز می گذارد؟ هیهات! آب که مظهر پاکی و علّت ساری ایجاد است، با شخصیّت میر حرم، «ابوقربه» از کودکی عجین گشته و حدّاقل بر سیاق عادت و ملکه اخلاقی هم این امکان وجود نداشته که دچار غفلت مذکور گردد.  💥به یقین، انگیزه آب نخوردن ابوالفضل علیه السلام خیلی لطیف تر از آنست که تاکنون شنیده ایم. خوب دقّت و توجّه نمایید! تاریخ می گوید که: حضرت عباس علیه السلام وقتی وارد شریعه فرات شد، اسبش هم با همه تشنگی که بطور طبیعی داشت، ابتدا از خوردن آب خودداری میکرد. اسب، با هوش است و شاید بدلیل همین هوش، عرب این حیوان را «فَرَس» مینامد. این حیوان خوب می فهمید که راکبش آب نمی خورد و فضا، فضای جنگ است؛ هیاهو و کشتار و شهادت را میدید و بر سیاق ذات هوشی اش حوادث را پیش بینی میکرد و می‌فهمید. بنابراین رغبتی به خوردن آب از خود نشان نمی داد و در واقع، نوعی تعهّد به راکب و احترام را از خود بروز میداد! اسب می‌فهمید که نباید غفلت کند؛ ولی با کمال تأسّف، تاریخ در این‌باره در توضیح جوانمردی سپهسالار کربلا، غافلانه نقضِ غرض کرده و حقیقتی لطیف را در قالب یک وَهم تاریخی جلوه میدهد؛ زیرا با مراجعه به کلید شخصیّتی حضرت عباس بن علی علیهما السلام و از سر وفاداری و ارادت ورزی اش، بخوبی در مییابیم که او نه تنها غافلانه و از سر سهو هم یک لحظه از دایره وفا خارج نگشت؛ بلکه از سر جوانمردی وقتی دید حیوانش هم حُرمت گرفته و تشنگی را تحمّل کرده، دست به زیر آب برد و آب را با دست نزدیک دهان خود نمود تا حیوان فریب این حرکت را بخورد و در آسودگی آب بیاشامد. و این، بطور دقیق عین نکته سنجی حضرت علیه السلام است که در تمامی زوایای حوادث؛ ریز و درشت، غفلت نکرده و در حسّاسترین لحظات جای خالی و ناتمام باقی نگذارده است. تنها در اینصورت است که راز وفاداری حضرت عباس علیه السلام بعنوان بارزترین چهره او آشکار میگردد و وجود مقدّسش را برای همیشه سرخیل مریدان عالم قرار میدهد. 📗مقاله «مروری بر سیره شخصیت حضرت ابوالفضل العباس(ع)» 
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ■امام صادق علیه السلام: فرازهای مهمّی از زیارت نامه علیه السلام از زبان امام صادق علیه السلام نقل شده است که ما در اینجا به فراز آخر آن اشاره می نماییم: «اَشهَدُ اَنَّکَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنکُل وَ اَنَّکَ مَضَیْتَ عَلی بصیرةٍ مِنْ اَمْرِکَ، مُقتَدِیاً بِالصّالِحینَ وَ مُتَّبِعاً لِلنّبیّین؛ گواهی می دهم که تو ای عباس! در امر دینت هیچگونه سستی نکردی و در برابر دشمن از مقاومت، باز نایستادی و براستی با کمال بصیرت و آگاهی از دنیا رفتی، درحالیکه اقتدا به صالحان نمودی و از پیامبران پیروی کردی.» 📗 کامل الزّیارة، ص 258؛ مفاتیح الجنان، ص 771؛ بحارالانوار، ج 10، ص 277. 
🥀 🥀 ⚘روز چهارم با علمدار امام حسین علیه‌السلام، (سلام الله عليه)  ■حضرت آیةالله مرعشی نجفی قدس سره فرمود: یکی از علمای نجف اشرف که مدّتی به قم آمده بود، برای من نقل کرد: برای رفع مشکلی که داشتم، به مسجد مقدّس جمکران رفتم. درد دلم را در عالم معنا به حضرت ولی عصر - عجّل الله تعالی فرجه الشّریف - عرض کردم و ازاو خواستم که وساطت کرده،از درگاه خدا شفاعت کندتا مشکل من حل شود.برای این منظور،بطور مکرّر به مسجد جمکران رفتم؛ ولی نتیجه ای نگرفتم تا اینکه روزی درآن مسجد درهنگام نماز، دلم شکست وخطاب به امام زمان علیه السلام عرض کردم: مولاجان! آیا جایز است که درمحضر شما باشم و به دیگری متوسّل شوم؟ شما امام من هستید! آیا زشت نیست باوجود امام، حتی به علمدار کربلا قمربنی هاشم علیه السلام متوسّل شوم و اورا نزد خدا شفیع قرار دهم؟ از شدّت ناراحتی بین خواب و بیداری بودم؛ ناگهان با چهره نورانی قطب عالم امکان حضرت حجّت - عجّل الله تعالی فرجه الشّریف - رو به رو شدم. بی درنگ سلام کردم. حضرت جواب سلامم را داد و فرمود: «نه تنها زشت نیست و ناراحت نمی شوم که به علمدار کربلا متوسّل شوی؛ بلکه شما را راهنمایی نیز می کنم که هنگام توسّل به علمدار کربلا چه بگویی؟! هنگامیکه برای روای حاجت به آن حضرت متوسّل شدی، بگو: یا اباالغوث ادرکنی؛ ای پدر پناه دهندگان! به فریادم برس و به من پناه ده!» 📗چهره درخشان قمربنی هاشم حضرت العباس(ع)، ج 1، ص 419؛ پرچمدار نینوا، ص 55 و 56؛ کرامات باب الحوائج حضرت ابوالفضل(ع)، ص 45 و 46.