میز گفتگو 🛑با فضای مجازی چه باید کرد؟🛑 با الهام از مقاله " ویدیو در برابر رستاخیز تاریخی انسان" جلسه چهارم چهارشنبه ۱۴ تیر ✅ساعت ۱۷:۳۰✅ حوزه علمیه امام خمینی (ره) پخش آنلاین از مسیر👇👇👇 https://eitaa.com/laallana

🛑توجه توجه🛑 متاسفانه به دلایلی ساعت جلسه امروز به ۲۱ جابجا شده است. ساعت برگزاری جلسه میز گفتگو ✅امشب ساعت ۲۱ ✅

میز گفتگو 🛑با فضای مجازی چه باید کرد؟🛑 با الهام از مقاله " ویدیو در برابر رستاخیز تاریخی انسان" جلسه چهارم چهارشنبه ۱۴ تیر ✅ساعت ۲۱✅ جلسه در حال برگزاری است پخش آنلاین از مسیر👇👇👇 https://eitaa.com/laallana

بعد از جلسه امشب یکی از اساتید بزرگوار (جناب استاد رنجبر) نسبت به برخی از نکات مطرح شده توسط دوستان، نقطه نظرات جدی داشتند. هر چند بنا داشتیم موضوع فضای مجازی را خاتمه داده و وارد موضوعات دیگر شویم اما به احترام استاد رنجبر و به احترام گفتگو از ایشان دعوت نموده تا در جلسه اینده به صورت کامل به ارائه نظرات خود بپردازند.

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو  الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلاَيَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ

غدیر، انقلاب اسلامی و جای خالی ما [قسمت اول] عید سعید غدیر خم و عیدالله الاکبر را خدمت همه مومنین و شیعیان تبریک عرض نموده و امیدواریم از درگاه احدیت که این عرض ارادت های ما را به احسن وجه قبول نموده و احیانا گرهی از تاریخ فروبسته مان بگشاید انشالله. بنا بر آن داشتم که این یادداشت را قبل از عید غدیر بنویسم اما حدس زدم که ممکن است ناشکری این همه زحمات شیعیان و محبین در بزرگداشت غدیر به حساب آید. لذا امروز این درد دل را با دوستان عزیز در میان گذاشته تا ورای این تبریک و تشکرات رایج به وجهی دیگر از مساله غدیر بیندیشیم. در اینکه ما مامور به احیا غدیر و تبلیغ پیام غدیر هستیم هیچ شکی وجود ندارد. اما آیا تاکنون از خود پرسیده ایم که "غدیر را چگونه باید در این زمانه احیا کرد؟ و احیا چیست و چگونه رقم می خورد؟" مراد از زمانه اشاره به دو چیز است: اولا تاریخ و تمدن غربی با همه سطوح و جوانب خودش و با همه تاثیراتی که در پیچ و خم زندگی های ما گذاشته و ثانیا رخداد انقلاب اسلامی ایران. پس بار دیگر سوال را به صورت تفصیلی تر مطرح می نماییم : در دوران مدرن که دوران فروپاشی همه ارزش ها و علی الخصوص ارزش های دینی است چگونه باید غدیر را زنده نماییم؟ چگونه می توان پیام بزرگ غدیر که "سیاست دینی" است را احیا کنیم؟ اساسا آیا مدرنیته اجازه می دهد که دین زنده شود؟ مدرنیته با دین فردی و خصوصی مشکلی ندارد اما وقتی دین بخواهد در مناسبات سیاسی و اجتماعی ایفای نقش نماید به شدت غیور می شود. پس اگر چنین است یا باید به همین جشن و شیرینی و وجوه فردی غدیر اکتفا نماییم و یا اینکه باید طور و نحو دیگری به غدیر بیندیشیم؟ آیا نباید به معاصرت غدیر برای امروزمان بیندیشیم؟ چه وجهی از غدیر برای نسل جوان غوطه ور در فضای مجازی می تواند جلوه گری نماید؟ برپایی جشن و موکب و سرود و ... همه اینها لازم است اما غدیر اینها نیست. غدیر چیز دیگری است. ولایت غدیر چیزی غیر از اینهاست. اگر نخواهیم به وجه تاریخی غدیر برای امروزمان اندیشیده و به همان سطوح فردی اکتفا نماییم طبیعتا گرفتار سکولاریزم شده ایم. ان هم سکولاریزمی عجیب و غریب. یعنی در دل انقلاب اسلامی غدیر که تجلی سیاست اسلامی است را سکولاریزه کرده ایم.

[قسمت دوم] بخش دوم سوال هم این است که تبیلغ و نشر معارف غدیر آیا بعد و قبل از انقلاب باید تفاوتی بنماید یا خیر؟ اگر انقلاب اسلامی ایران به تعبیر امام خمینی(ره)(صحیفه امام، ج 21، ص 327، پیام به مهاجرین جنگ تحمیلی) نقطه شروع قیام امام عصر(عج) بوده و سراغاز ما در این دوران می باشد و تحولی در تاریخ رقم زده است چگونه است که فعالیت های غدیری ما اغلب با فعالیت های دوران قبل از انقلاب و یا با فعالیت های مذهبی های سکولاری که با سیاست دینی میانه ای ندارند، تفاوت چندانی نمی کند؟ برای امتحان می توانیم به فعالیت های همین سکولارهای عمامه به سر در سطح کشور و شهر دقت نماییم ان وقت متوجه خواهیم شد که وضعیت از چه قرار است؟ طبیعتا مراد این نیست که شعارهای سیاسی در مراسم غدیر داده شود. به نصب عکس و پوستر از امام و آقا و حاج قاسم نیست. حتی به برخی از مباحث انتزاعی سیاسی و انقلابی که در ظاهر به غدیر وصل می شوند هم نیست. مساله این است که چگونه از ذات غدیر توانایی ما برای زندگی در تاریخ انقلاب اسلامی بیرون می اید؟ غالب مباحث در این چند روز یا ناظر به اهل سنت و صحابه و ... است یا در اهمیت تبلیغ غدیر است یا .... خلاصه اینکه انقلاب اسلامی شروع یک جهان و تاریخ جدید است. اگر این است پس فهم و درک و عمل ما هم باید تابع این جهان باشد و اگر نباشد آیا ما چه نسبتی با انقلاب اسلامی داریم؟ اگر انقلاب اسلامی سرآغاز ما در این تاریخ است باید پرسید بدون انقلاب چگونه می توان از دین و خدا حرفی زد؟ و انها که با انقلاب زاویه دارند اما دین را تبلیغ می کنند کدام دین را تبلیغ می کنند؟ و آیا واقعا تبلیغی در کار هست؟ خلاصه کلام که البته بسیار جای تامل و تفصیل دارد این است که ما برای احیای غدیر و احیای تمام معارف و مناسک دینی در تاریخ مدرن راهی به جز رجوع حقیقی به انقلاب اسلامی نداریم. و البته نه رجوعی سطحی و شعارزده و سیاسی. و بی شک این راه، راهی دشوار و رنج اور است. و ما نباید به هیچ وجه و با هیچ بهانه ای از زیر این رنج شانه خالی نکنیم. و بیندیشیم چگونه این رنج را قابل تحمل کرده و سعی کنیم وارد ساحت دیگری شویم. تا خدای ناکرده فعالیت های فرهنگی دینی مان به پوچی نگراید.

[قسمت سوم] در پایان بیانی حقیقتا نورانی و حکیمانه را از رهبر انقلاب یاداور می شویم که به نوعی لب همه این مطالب درش وجود دارد : ✅اگر نظام جمهوری اسلامی و این انقلاب بزرگ و جهانی را، و رستاخیز عظیمی که در دنیا به وجود آمده، و رستاخیز عظیمتری که در درون انسانها پدید آمده، و این تحولی که مسها را طلا کرده است، کلمه‌ی طیبه و شجره‌ی طیبه بدانیم - که هست - ریشه‌ی این شجره‌ی طیبه، همین‌شخصیت عظیمی است که همه چیز از او رویید. او بود که این درخت مبارک را رویاند. او همه چیز بود، و اگر نبود، ما هیچ چیز نداشتیم. در گذشته، همین ایران و ملت و موقعیت جغرافیایی و همین فقه و قرآن و نهج‌البلاغه بود؛ اما در واقع چیزی نداشتیم و روزبه‌روز عقبتر می‌رفتیم و بیشتر بر سرمان می‌خورد وشخصیت ما هضم می‌شد. بعد که او پدید آمد و قدم در صحنه گذاشت، مثل وجودی که ماهیات را هستی و تحقق می‌بخشد، و مثل خورشیدی که می‌تابد و اشیا را آشکار می‌کند، و مانند روحی که به کالبدی دمیده می‌شود و اجزای آن را زنده می‌سازد، ما را زنده و نمایان کرد و به حرکت درآورد؛ آن‌وقت ارزش جغرافیایی و تاریخی و فرهنگ گذشته و قرآن و نهج‌البلاغه و ملت ما احیا شد و به کارمان آمد.او کلید بود. او ریشه‌ی این درخت محسوب می‌شد. این ریشه باید محفوظ بماند. اگر این نظام از ریشه‌ی خود - یعنی از امام عزیز(ره) - جدا شود، مثل درختی است که «اجتثّت من فوق الارض»(۱)؛ یعنی از روی زمین آن را اره کرده باشند و بین تنه و ریشه‌ی آن فاصله انداخته باشند. ممکن است چهار روزی هم نمود و هیکلی داشته باشد، اما سرنوشتش معلوم است: دیگر رابطه‌ی حیاتی و تغذیه‌یی بین این دو نیست✅.۱۳۶۸/۰۴/۲۸

دومین میز گفتگو به بهانه دیدار اخیر رهبر معظم انقلاب با روحانیون مساله تبلیغ و جایگاه ان در زیست طلبگی پخش آنلاین از مسیر زیر 👇👇👇 @laallana

اولویت حوزه‌ها تبلیغ است. در همه‌ی دوره‌ها این جور بوده، اما در دوره‌ی ما بالخصوص مضاعف است این اهمیت. برای اینکه ما در دوره‌ی ما یک اتفاقی افتاده است که در طول هزار سال بیش از هزار سال از صدر اسلام چنین اتفاقی نیفتاده بود، و آن حاکمیت اسلام بود. تشکیل سازمان سیاسی مدیریت کشور در شکل محتوای اسلامی این سابقه ندارد. وقتی که یک چنین وضعی هست، طبعاً دشمنی‌های با اسلام شدّت پیدا میکند.پس تبلیغ در دوره‌ی ما اهمیت مضاعف پیدا میکند. هم از جهت اینکه در نظام اسلامی پایه‌ی قوام نظام مردم‌اند، ایمان مردم است. اگر چنانچه ایمان مردم نباشد نظام نخواهد بود. ثانیاً از این جهت که دوره دوره‌ی تطور علمی است انواع و اقسام شیوه‌های پراکندن پیام امروز وجود دارد که در گذشته حتی فکرش را هم نمیکردند. از تلویزیون و ماهواره بگیرید تا اینترنت و تا پسا اینترنت، این چیزهای جدیدی که پیش آمده، هوش مصنوعی و امثال اینها. خب با یک چنین شرایطی با یک چنین وضعیتی که دست دشمن شمشیرهای آخته‌ی برّان خونریزی وجود دارد، ما چه کار میخواهیم بکنیم، تبلیغ اینجا اهمیت مضاعف پیدا میکند.۱۴۰۲/۴/۲۱