ایتا - لبیک یا مَهدی #قسمت_هفتاد_و

لبیک یا مَهدی
💖🌸💖🌸💖
🌸💖🌸💖
💖🌸💖
🌸💖
💖
#قصه_دلبری
#قسمت_هفتاد_و_پنجم

دست کشیدم داخل موهایش
همان موهایی که تازه کاشته بود!😭
همان موهایی که وقتی با امیرحسین بازی می کرد ، می خندید :
« نکش! میدونی بابت هر تار اینا پونصد هزار تومن پول دادم!» 

یک سال هم نشد.. 
مشمای دور بدن را باز کرده بودند..  بازتر کردم .
 دوست داشتم با همان لباس رزم ببینمش .. کفن شده بود . 
از من پرسیدند :
 « کربلا ومکه که رفتید ، لباس آخرت نخریدید ؟ »
 گفتم : 
« اتفاقأ من چند بار گفتم ، ولی قبول نکرد!»
 می گفت : 
« من که شهید می شم ، شهید هم که نه غسل داره نه کفن!»

 ناراحت بودم که چرا با لباس رزم دفنش نکردند😔
می خواستم بدنش را خوب ببینم!
سالم سالم بود ، فقط بالای گوشش یک تیر خورده بود..

وقتش رسیده بود ..
همه کارهایی را که دوست داشت ، انجام دادم .
 همان وصیت هایی که هنگام بازی هایمان می گفت ..
 راحت کنارش زانوزدم ، امیرحسین را نشاندم  روی سینه اش😭 
درست همان طور که خودش می خواست .
 بچه دست انداخت به ریش های بلندش :
 « یا زینب ، چیزی جز زیبایی نمی بینم! » 
 گفته بود : 
« اگه جنازه ای بود و من رو دیدی ، اول از همه بگونوش جونت!» 
بلند بلند می گفتم :
 « نوش جونت! نوش جونت!»
 می بوسیدمش ، می بوسیدمش ، می بوسیدمش ..💔
این نیم ساعت را فقط بوسیدمش . بهش گفتم :
 « بی بی زینب علیهاالسلام هم بدن امام را وقتی از میان نیزه ها پیدا کرد ، در اولین لحظه بوسیدش ... سلام منو به ارباب برسون! » 

به شانه هایش دست کشیدم ..
شانه های همیشه گرمش ، سرد سرد شده بود . 

چشمش باز شد!
 حاج آقا که آمد ، فکر کرد دستم خورده یا وقت بوسیدن و دولا راست شدن باز شده ...
 آن قدر غرق بوسیدنش بودم که متوجه چشم بازکردنش نشدم ..
 حاج آقا دست کشید روی چشمش ، اما کامل بسته نشد..!

 آمدند که 
« باید تابوت رو ببریم داخل حسینیه!»
 
نمی توانستم دل بکنم . بعد از 99 روز دوری ، نیم ساعت که چیزی نبود😭
 باز دوباره گفتند :
 « پیکر باید فریز بشه! » 

داشتم دیوانه میشدم هی که می گفتند فریز ، فریز ، فریز ...

بلند شدن از بالای سر شهید ، قوت زانو می خواست که نداشتم!
 حریف نشدم...
 تابوت را بردند داخل حسینیه که رفقا و حاج خانم با او وداع کنند..
 زیر لب گفتم :
 یا زینب ، باز خداروشکر که جنازه رومیبرن نه من رو!💔💔

  بعد از معراج ، تا خاکسپاری فقط تابوتش را دیدم . 
موقع تشييع خیلی سریع حرکت می کردند . 
پشت تابوتش که راه می رفتم ، زمزمه می کردم :
 « ای کاروان آهسته ران ، آرام جانم می رود!»😭
 این تک مصراع را تکرار می کردم و نمی توانستم به پای جمعیت برسم..


#رمان_شهید_محمد_خانی ✨

http://eitaa.com/labik_ya_mahdii
23 مشاهده14:41
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
