مورچه‌ای که روی کتاب‌ها راه می‌رود، چیزی جز سیاهی و سفیدی نمی‌بیند. لذا همه کتاب‌ها را مشابه می‌یابد. از نگاه او، تفاوتی بین کتاب‌های مفید و مضر نیست؛ زیرا همه آنها عبارتند از خطوی کج و راست، و مقادیری از سیاهی و سفیدی. از نگاه او قرآن، و دیگر کتب ادبی و علمی یکسان‌اند؛ زیرا مورچه معانی را نمی‌فهمد تا به تفاوت، و بلندی و پستی آنها آگاه باشد. برخی معتقدند اعجاز قرآن منحصر در جنبه ادبی اوست. در برابر این‌ها، گروهی می‌پندارند که از جهت ادبی، می‌توان مانند قرآن آورد. مشخص است که هردو گروه، به معانی و حقایق قرآن، بی‌توجه هستند. اعجاز ادبی قرآن مربوط به ترسیم معانی، و مرتبط با عالم مثالی است. اما اعجاز حقیقی قرآن، مربوط به معانی بلند اوست که از ختم نبوت سرچشمه می‌گیرد. ادراک این اعجاز، نیازمند صعود به عالم عقل (و بالاتر) خواهد بود که بیشتر مردم از آن غافل‌اند. کسی‌که معانی توحیدی قرآن را دریابد، می‌فهمد که هم‌آوردی با آن، ممکن نیست؛ زیرا قرآن، شرح بی‌نهایت توحید ختمی؛ یعنی «بسم الله الرحمن الرحیم»، است. و برتر از بی‌نهایت، یا در کنار آن، چیزی قابل تصور نیست. #استاد_محمود_امامی (با تصرف و تلخیص) #قرآن #اعجاز_ختمی @sooyesama