«به شهر خویش دخیلم به حال خویش ذلیل از آن چنینم کز شاه خویشتن دورم..»

«صَاحِبُ الزَّمَانِ رَؤُوفٌ بِالْمُذْنِبِينَ وَ يَتَفَقَّدُهُمْ دَائِمَاً» امام زمان نسبت به گناهکاران دلسوز است وهمیشه سراغ آن ها را می گیرد. #‌امام_‌زمان

-أيْنَ أنْتَ الآنَ يَا سَيّدي کجای این جهانی..

«من اینحا داخل این حفره ی تاریک و تنگم وکسی نیست باهام حرف بزنه، خودت بیشتر از هرکس دیگه میدونی که چقدر از تاریکی می ترسیدم..تو را به خدا قسم میدم که لحظه ای مرا با جسمِ بر زمین افتاده ام تنهام نذاری..»

«سردی روحت رو با شنیدن موعظه،‌جبران کن.»

سخت است،ولی تو باید حالت خوب شود. تو باید از دلِ این اندوهِ زمین‌گیر کننده..

• خودت را بیرون بکشی • دوباره بلند شوی • روی پای خودت بایستی • تمام مسیرهای نرفته را بروی • تمام کارهای نکرده را بکنی • قوی باشی • نشکنی و نیاز به هیچ‌کس نداشته ‌باشی.

«گاهی اوقات طول میکشه تا بفهمی ناکافی نبودی و هیچ عیب و نقصی نداشتی،فقط آدمهای اشتباه و عادت‌های غلطی رو وارد زندگیت کردی..»

«امروز یه جایی خوندم که میگفت:‌خدا همیشه ما رو تو شرایطی قرار میده که شایسته ی اون هستیم،‌پس برای چی نگران آینده باشیم؟‌نگرانی واقعی ما برای اینه که ملتفت نقص وضعف های درونی مون نباشیم و بدون ایجاد تغییر و اصلاح عادت های اشتباه،انتظار داشته باشیم در شرایط دلخواه قرار بگیریم.»