eitaa logo
کتابخانه عمومی فجر شوش
951 دنبال‌کننده
471 عکس
42 ویدیو
19 فایل
اطلاع رسانی ها، اشتراک منابع تازه وارد شده به مخزن، معرفی کتاب، جستجو و تمدید کتاب، میز مرجع مجازی(درخواست مقاله یا پایان نامه) و…انجام می شود لینک دعوت: eitaa.com/lib_fajr_shoush پیام به مسئول و کتابدار: @din_arvand @Adminfajr1402 @Libfajr
مشاهده در ایتا
دانلود
کتابخانه عمومی فجر شوش
📚 معرفی_کتاب کتاب دو امام مجاهد مشتمل بر ۶ گفتار از آیت‌الله خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) است که در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲ ایراد شده است. درباره کتاب دو امام مجاهد ۲ گفتار اوّل کتاب، شامل ۲ سخنرانی رهبر معظم انقلاب در فروردین سال ۱۳۵۱ است که در حسینیه‌ٔ ارشاد تهران انجام شده است. ایشان در این ۲ جلسه که به مناسبت ایّام شهادت امام حسن (علیه‌السّلام) در آخر ماه صفر برگزار شده، علاوه بر شرح نظریّه‌ٔ «انسان ۲۵۰ساله» به جایگاه والا و مهمّ امام حسن (علیه‌السّلام) در این دوران و چرایی دست‌کشیدن از جنگ و علل پذیرفتن آتش‌بس و بیان تفاوت شرایط امام حسن و امام حسین (علیهماالسّلام) پرداخته‌اند. گفتار سوّم تا پنجم اثر، اختصاص به ۳ سخنرانی ایشان در شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان محرّم ۱۳۹۴ هجری قمری (مصادف با بهمن ۱۳۵۲) با موضوع «تحلیل قیام حسینی» دارد. این ۳ سخنرانی در مسجد کرامت مشهد ایراد شده‌اند. در گفتار چهارم به اهداف قیام حسینی اشاره و برای روشن شدن مطلب به تحلیل ریشه‌های آن می‌پردازند ایشان با انقلاب دانستن بعثت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله)، دگرگونی‌هایی را که پس از ظهور پیامبر اسلام در جامعهٔ جاهلی آن روز ایجاد شد، برمی‌شمرند. رهبر انقلاب اهمّ اهداف پیامبر را گستراندن تفکّر توحیدی و نفی عبودیت طاغوت، ازبین‌بردن اختلافات طبقاتی و ناعدالتی‌ها و تکریم انسان می‌دانند. ایشان با پرداختن به موضوع انحراف جامعه‌ٔ اسلامی از اهداف بعثت به ترسیم شرایط دوران خلفای سه‌گانه‌ٔ اوّل به‌ویژه خلیفه‌ٔ سوم می‌پردازند. در گفتار پنجم پس از مرور سریع مباحث ۲ گفتار قبل، به دوران امام حسین (علیه‌السّلام) و اقدامات ایشان اشاره می‌کنند و بحث مستوفا و مستندی را در این زمینه ارائه می‌دهند. نکته‌ٔ جالب‌توجه در این گفتار، قسمت پایانی آن است که با دعوت مخاطب به تفکّر در اهداف قیام امام حسین (علیه‌السّلام) با نقل داستان «طوطی و بازرگان» همگان را به انقلاب بر ضدّ یزیدیان دعوت می‌کنند. گفتار آخر کتاب دو امام مجاهد مربوط به سخنرانی شب عاشورای ایشان در محرّم سال ۱۳۹۳ هجری قمری (مصادف با ۲۴ بهمن ۱۳۵۲) در این هیئت است. در این گفتار با نقد ۳ نظریه در باب قیام حسینی، نظریه‌ٔ چهارمی به‌عنوان نظریه‌ٔ صحیح اثبات می‌کنند. ایشان هدف قیام حسینی را تجدید حیات انقلاب پیامبر اعظم (صلی‌الله علیه و آله) می‌دانند و در این گفتار نیز به طور ضمنی و در لفّافه مخاطب خود را دعوت به الگوبرداری از حرکت امام حسین (علیه‌السّلام) در قیام بر ضد دشمنان اسلام و حاکمان طاغوتی می‌کنند. نوع نگاه معظّمٌ‌له در این ۶ گفتار بسیار بدیع است و با اینکه در زمان ایراد این بیانات در سنّ ۳۲ و ۳۳سالگی بوده‌اند. منابع روایی و تاریخی متعددی مورد استفاده‌ٔ ایشان قرار گرفته است که سخنرانی ایشان را بسیار متفاوت از سخنرانی‌های معمول آن زمان و حتی حال حاضر می‌کند و بیشتر به جلسات علمی و درسی محقّقانه شبیه است. خواندن کتاب دو امام مجاهد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به درک کامل واقعهٔ عاشورا پیشنهاد می‌کنیم. بخشی از کتاب دو امام مجاهد «سایر حوادث تاریخی را که مبهم مانده وقتی دقّت میکنیم، می‌بینیم چند نوع هستند. ۱. ابهام براساس گذشت زمان و تحریف (یکی اینکه) این ابهام بر اثر مرور زمان است؛ واقعه در ظرف خود و در موقع خود خیلی روشن بوده، مردم هم فهمیده‌اند، ولیکن در طول زمان، دست تحریف و جعل شکل واقعه را عوض کرده و رابطهٔ فهم این واقعه را با نسلهای بعد بریده است. ازاین‌قبیل مسائل در خود تاریخ اسلام هم زیاد داریم، ازجمله مسئلهٔ سیرهٔ امامان ما، که ان‌شاءالله موضوع سخنرانی بعدی من در همین ایّام است. سیرهٔ ائمّهٔ اهل‌بیت برای معاصرین، آن کسانی که با این بزرگوارها ارتباط داشته‌اند و از سرچشمهٔ زلال معارف و افکار آنها بهره‌مند میشدند، مبهم و پوشیده نبود؛ دست تحریف ستمگر است که این سیره را دگرگون کرده است و امروز ما ائمّه‌مان را بدرستی نمی‌شناسیم. این یک نوع ابهام است در تاریخ. ۲. ابهام در زمان حادثه و روشن شدن در زمانهای بعد نوع دیگری از ابهامات تاریخ وجود دارد که ناشناختگی قضیّه بر اثر مرور زمان نیست؛ در زمان خود واقعه کسانی بوده‌اند که مسئله را درست نفهمیده‌اند و بعد از گذشتن مدّتهایی و آمدن افکار روشنی و فراهم شدن زمینهٔ تحقیقی، چهرهٔ واقعه آشکار شده است و نسلهای بعد، برخلاف نسل معاصر، واقعه را شناخته‌اند. این‌هم یک نوع ناشناختگی است: ابهام در اوّل کار و روشن شدن در آخر کار.