بیشتر تو ذهنم زندگی کردم تا تو بدنم.

کاش میتونستم خاطره‌ هایی که نمیخوام یادشون بیوفتم رو آرشیو کنم که هیچوقت چشم‌ و مغزم بهشون نیوفته و انقدر همچی واسم یادآوری نشه ، کاش تنها نگرانیم مبهم بودن آینده بود نه تاریک بودن گذشته .

زمانی که دنبال عشق نبودم با او آشنا شدم، و زمانی که بیشتر از همه دوستش داشتم او را از دست دادم.

کاش می‌شد فکرم را برایت بفرستم که یک روز تمام پُر از تو بوده است.

شاید تلخ باشه ولی ما بین افراد حسود با چهره‌های صمیمی زندگی‌ میکنیم.

من ب غیر تو به کسی احساسی ندارم

برا اولین باره به یک شخص انقد احساس وابستگی میکنم.

عزیزم:)))))

به امید ازادی #ایران

من مطمئن هستم که اعضای بدن هم عاشق میشوند، مثلا همین حافظه، چگونه است که شام دیشب را به یاد نمی‌آورد اما یاد او را ثانیه به ثانیه به جانم می اندازد؟..

چه گوه خوریا با کسی که براش شرکت شربت سازی زدم💆🏻‍♀️

خاک بر سر من بسههه