🔷🔸عزاداری قبل از شهادت : 🔹گاهی قبل از آنکه معصومی از دنیا رود و به شهادت برسد، با ذکر زمان ، مکان و کیفیت شهادت خویش ویا معصوم دیگر می‌گریستند ودیگران را نیز به گریه می انداختند تا شیعیان را نسبت به اهمیت آن حادثه ووظایفشان در قبال آن آگاه سازند . 🔶پیامبر اکرم (ص) به مناسبت های مختلف از قبیل تولد امام حسین (ع) و غیره مصائب حضرت را به یاد می آورد وبرای دیگران نیز نقل می‌کرد . خود می‌گریست و دیگران را نیز می گریاند 🔷و خطاب به دختر گرامیشان چنین فرمودن : « فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای امام حسین گریسته باشد ، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده میشود . 🔷🔸عزا داری پس از شهادت: 🔸گاهی با اقامه مجالس عزا عملاً به شیعیان درس عزا داری میدادند. امام رضا (ع) می فرماید: «... هرگاه ماه محرم فرا می رسید پدرم موسی بن جعفر (ع) دیگر خندان دیده نمیشد وغم وافسردگی بر او غلبه می یافت تا آنکه ده روز محرم می‌گذشت روز دهم محرم که میشد ، آن روز ، روز مصیبت واندوه وگریه پدرم بود 🔸امام صادق (ع): « امام زین العابدین (ع) بیست سال به یاد عاشورا گریست و هرگز طعامی پیش روی نمی گذاشتند ، مگر اینکه گریه میکرد #قسمت_صد_دوازدهم #انقلاب_اسلامی #آینده_جهان https://eitaa.com/joinchat/3905421764C5cd0dfda8b